Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία επηρεάζει την παραγωγή ινσουλίνης και με την πάροδο του χρόνου και τους κινδύνους που οδηγούν στον διαβήτη τύπου 2 και άλλες μεταβολικές παθήσεις. Τώρα, λοιπόν, ερευνητές από το Ινστιτούτο Karolinska της Σουηδίας κατάφεραν να εξηγήσουν καλύτερα τους λόγους που τα λιπoκύτταρα προκαλούν μεταβολική νοσηρότητα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine, μπορεί να επηρεάσει τη θεραπεία για κάποιες συννοσηρότητες της παχυσαρκίας με ήδη διαθέσιμα φάρμακα.
Όταν τα λιποκύτταρα εκτείνονται, αρχίζουν να εκκρίνουν παράγοντες που προκαλούν φλεγμονή στον λιπώδη ιστό, ενώ επηρεάζουν και την αντίσταση στην ινσουλίνη, κατάσταση όπου τα κύτταρα στο σώμα δεν αποκρίνονται στην ινσουλίνη με τον τρόπο που θα έπρεπε. Η σημαντική δουλειά της ινσουλίνης είναι να ρυθμίσει την ενέργεια, δηλαδή τη γλυκόζη, για τα κύτταρα και όταν αυτή η λειτουργία διαταράσσεται, όπως συμβαίνει με την αντίσταση στην ινσουλίνη, ο κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2 αυξάνεται.
Η σχέση αυτή έχει καταγραφεί εκτενώς, αλλά υπάρχει έλλειψη γνώσεων σχετικά με τους υποκείμενους μηχανισμούς πίσω από την υπερτροφία των λιποκυττάρων και την έκκριση προγφλεγμονωδών ουσιών.
Αλλαγές στη δραστηριότητα των λιποκυττάρων
Στη μελέτη, λοιπόν, οι ερευνητές έδειξαν ότι στην παχυσαρκία και την αντίσταση στην ινσουλίνη, η κυτταρική δραστηριότητα των λιποκυττάρων αλλάζει. Καθώς τα λιποκύτταρα αυξάνουν το μέγεθός τους, αυξάνεται επίσης το πυρηνικό μέγεθος και το περιεχόμενο του πυρηνικού DNA.
«Η διαδικασία κατά την οποία τα κύτταρα δεν διαιρούνται αλλά αυξάνουν το περιεχόμενο του DNA και το μέγεθος είναι συχνή στα φυτά και τα ζώα, αλλά δεν έχει περιγραφεί στα ανθρώπινα λιποκύτταρα», αναφέρει ο Qian Li, ερευνητής Κυτταρικής και Μοριακής Βιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
Η φυσική διαδικασία κατά την οποία τα λιποκύτταρα αυξάνουν το μέγεθός τους έχουν διάφορες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία. Οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι τα αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα προκαλούν πρόωρη γήρανση σε ορισμένα κύτταρα του λιπώδους ιστού.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι τα γηρασμένα λιποκύτταρα αυξάνουν την έκκριση προφλεγμονωδών παραγόντων και οδηγούν τη φλεγμονή και την παθολογία στον λιπώδη ιστό του ανθρώπου. Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει την υγεία ολόκληρου του σώματος», προσθέτει ο ειδικός.
Θετική επίδραση από κοινά φάρμακα
Τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε ανάλυση του λιπώδους ιστού 63 ανθρώπων με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) κάτω του 30, οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ομφαλοκήλης ή χολοκυστεκτομή, καθώς και σε 196 άτομα με ΔΜΣ άνω των 30 που υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική για παχυσαρκία.
Χρησιμοποιώντας ένα ευρέως συνταγογραφούμενο φάρμακο για τον διαβήτη τύπου 2, (μετφορμίνη) οι ερευνητές κατάφεραν να εμποδίσουν τον σχηματισμό γηρασμένων λιποκυττάρων και να μειώσουν την έκκριση προφλεγμονωδών παραγόντων από τα λιποκύτταρα.
«Οι μελέτες αυτές εντοπίζουν μια υποτιμημένη πτυχή της ανθρώπινης βιολογίας των λιποκυττάρων, την ενεργοποίηση ενός κυτταρικού κύκλου στην παχυσαρκία και την υπερινσουλιναιμία, που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για καινοτόμες θεραπευτικές στρατηγικές για την παχυσαρκία και τις σχετικές συννοσηρότητες, όπως ο διαβήτης τύπου 2», καταλήγουν οι επιστήμονες.
Διαβάστε επίσης
Διαβήτης: Το δημητριακό – υπερτρόφιμο που μειώνει τον κίνδυνο
Νοσογόνος Παχυσαρκία: Οι ρομποτικές επεμβάσεις που δίνουν λύση
Διαβήτης: Η διατροφή που τον ρυθμίζει – Η κίνηση ματ που οδηγεί σε ύφεση της νόσου
