Σύμφωνα με το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο της ΗΠΑ, οι ασθενείς που είχαν διαγνωσθεί με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (ΜΜΚΠ) μεταξύ 1995 και 2001, έχουν παρουσιάζει αύξηση ως προς το προσδόκιμο επιβίωσης, αφού είχαν 15% πιθανότητα να ζουν μετά από πέντε χρόνια από την αρχική διάγνωση.
Για τους ασθενείς με μεταστατική μορφή της νόσου (στάδιο IV), το ποσοστό μειωνόταν στο 2%.
Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από μελέτη του Κέντρου Έρευνας για τον Καρκίνο του Πανεπιστημίου του Κολοράντο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Thoracic Oncology προσφέροντας μια μια αρκετά πιο αισιόδοξη προοπτική σε ασθενείς και γιατρούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τους σταδίου IV ασθενείς των οποίων οι όγκοι ήταν θετικοί στις αναπροσαρμογές του γονιδίου ALK και νοσηλεύτηκαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κολοράντο μεταξύ των ετών 2009 και 2017, η ενδιάμεση επιβίωση ήταν 6,8 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών ανήλθε από το 2% στα πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση στο 50% στα 6,8 χρόνια μετά τη διάγνωση.
«Αυτό αποδεικνύει ότι η εξέλιξη των στοχευμένων θεραπειών για τους ασθενείς με ALK-θετικό ΜΜΚΠ ή ακόμα και για τους ασθενείς στο τέταρτο στάδιο της ασθένειας μπορεί να βοηθήσει στην επιμήκυνση της ζωής τους», σημειώνει ο Jose Pacheco, ερευνητής στο Κέντρου Έρευνας για τον Καρκίνο του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.
Από τους 110 ασθενείς της έρευνας, το 83% δεν κάπνιζαν ποτέ και είχαν μέσο όρο ηλικίας τα 53 έτη.
Σχεδόν όλοι εξ αυτών των ασθενών αρχικά έκανα θεραπεία κριζοτινίμπη, καθώς χορηγούνταν σε πειραματικό πλαίσιο στο ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο πριν λάβει και επίσημα την έγκριση από τις αμερικανικές ρυθμιστικές αρχές. Μετά την αγωγή όταν οι ασθενείς εμφάνισαν ενδείξεις επιδείνωσης της νόσου, στο 78% χορηγήθηκε και ένας άλλος αναστολέας του γονιδίου ALK, κυρίως μπριγκατινίμπη, αλεκτινίμπη ή σεριτινίμπη.
«Πολλές μελέτες έχουν αναφέρει μικρότερη διάρκεια ζωής σε ασθενείς στο τέταρτο στάδιο του ALK-θετικού ΜΜΚΠ που ακολούθησαν αγωγή με κριζοτινίμπη. Οι ασθενείς αυτοί είχαν χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης εξαιτίας του μικρού ποσοστού πρόσληψης αναστολέων ALK μετά την χορήγηση κριζοτινίμπης. Οι δικοί μας ασθενείς έλαβαν θεραπευτική αγωγή με αναστολείς ALK στις φάσεις 1 και 2 των κλινικών δοκιμών, πολύ πριν τα υπόλοιπα νοσηλευτικά κέντρα αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτούς», τονίζει ο Δρ. Pacheco και συνεχίζει λέγοντας ότι η χορήγηση χημειοθεραπειών που βασίζονται στην πεμετρεξίδη έχουν επίσης θετικά αποτελέσματα στον ALK-θετικό ΜΜΚΠ.
Παραδόξως, η ύπαρξη μετάστασης στον εγκέφαλο τη στιγμή της διάγνωσης δεν συντέλεσε σε πρόβλεψη για μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης. Ο παράγοντας που υποδεικνύει ξεκάθαρα το μικρότερο προσδόκιμο ζωής είναι ο αριθμός των οργάνων που έχουν προσβληθεί από καρκίνο κατά τη στιγμή της διάγνωσης.
«Σε αυτό το σημείο, τα 6,8 έτη είναι ο μεγαλύτερος μέσος όρος επιβίωσης που αναφέρθηκε ποτέ για έναν υποπληθυσμό με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα», σχολιάζει ο Δρ. Pacheco. «Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύεται το όφελος των στοχευμένων θεραπειών και το πώς επηρεάζεται το προσδόκιμο επιβίωσης για πολλούς ασθενείς. Και πιστεύω ότι με βάση αυτά, κάποιοι τύποι μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα θα αποτελούν στο μέλλον μια χρόνια κατάσταση παρά μια θανατηφόρα νόσο».
