Τα άτομα με επιληψία έχουν σημαντικά υψηλό ποσοστό θνησιμότητας (έως και τριπλάσιο κίνδυνο). Τα ποσοστά θνητότητας αποδίδονται άμεσα στην κρίση ή στον «αιφνίδιο ανεξήγητο θάνατο στην επιληψία» (sudden unexplained death in epilepsy,SUDEP).
Σε σχετική έρευνα που πραγματοποίησε ο κορυφαίος ερευνητής επιληψίας, Δρ. Grzegorz Bulaj από το Πανεπιστήμιο Utah Health και δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Neurology διαπιστώθηκε ότι τα επιληπτικά ποντίκια που άκουγαν μουσική του Μότσαρτ για όσο διάστημα ακολουθούσαν φαρμακευτική αγωγή ήταν λιγότερο πιθανό να πεθάνουν πρόωρα σε σχέση με τα συνομήλικά τους τρωκτικά που δεν άκουγαν μουσική.
Πιο αναλυτικά, Ο Δρ. Bulaj και η ομάδα του μελέτησαν το ενδεχόμενο η μουσική να ενισχύει την επίδραση των φαρμάκων. Όπως αποδείχθηκε, μέχρι το τέλος της μελέτης, περισσότερο από το 80% των επιληπτικών ποντικιών που είχαν εκτεθεί στη μουσική του Μότσαρτ ήταν ακόμα ζωντανά, ενώ μόνο το 50% των τρωκτικών από την ομάδα ελέγχου κατάφερε να επιβιώσει.
Η μουσικοθεραπεία είναι γνωστό ότι έχει φυσική επίδραση στον άνθρωπο, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα μεγάλη δυναμική για την ενσωμάτωσή της στις θεραπευτικές πρακτικές με τη χρήση εφαρμογών κινητών τηλεφώνων.
Ο Δρ. Bulaj, λοιπόν, ήθελε να διαπιστώσει αν τα ποντίκια που άκουγαν μουσική μέσω κάποιας εφαρμογής θα αποκομίσουν τα ίδια οφέλη που έχουν οι άνθρωποι όταν επισκέπτονται έναν μουσικοθεραπευτή.
Έτσι, χορήγησαν ιβουπροφαίνη σε ποντίκια που είτε είχαν φλεγμονές είτε υπέφεραν από μετεγχειρητικό πόνο. Κατά τη διάρκεια λήψης της φαρμακευτικής αγωγής, τα μισά ποντίκια εκτέθηκαν σε μια συγκεκριμένη λίστα μουσικών θεμάτων του Μότσαρτ, ενώ τα άλλα μισά όχι.
Οι ερευνητές, λοιπόν, διαπίστωσαν ότι οι επιδράσεις της ιβουπροφαίνης στα ποντίκια που άκουγαν μουσική ήταν αυξημένες, μειώνοντας τη φλεγμονή κατά 93%, ενώ σε όσα δεν άκουγαν μουσική η φλεγμονή μειώθηκε κατά 70%.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Utah Health παραδέχονται ότι οι άμεσες επιπτώσεις της μουσικής δεν ήταν τόσο ισχυρές όσο η φαρμακευτική αγωγή για την επιληψία, αλλά, προς έκπληξή τους, διαπίστωσαν ότι τα επιληπτικά ποντίκια που εκτέθηκαν στη μουσική του Μότσαρτ έζησαν περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό πιθανόν να σχετίζεται με τις επιπτώσεις της μουσικής στη φλεγμονή, πράγμα που θα μπορούσε να ενισχύσει και την καρδιαγγειακή υγεία. «Το γεγονός ότι μια τέτοια θετική παρέμβαση όπως η έκθεση στη μουσική μπορεί να βελτιώσει τα ποσοστά θνησιμότητας είναι απροσδόκητο και συναρπαστικό», σχολιάζει ο Δρ. Bulaj.
«Η μείωση της θνησιμότητας και των επιληπτικών κρίσεων στο πειραματικό ζωικό μοντέλο υποδεικνύει την πιθανότητα μετριασμού της επιβάρυνσης των ασθενών μέσω της μουσικής και επιβεβαιώνει τη χρήση αυτής της μεθόδου σε περαιτέρω δοκιμές», καταλήγει ο Δρ. Bulaj.
