Οι άνθρωποι ερωτεύονται για πολλούς λόγους, όπως τα κοινά ενδιαφέροντα, η φυσική έλξη και οι κοινές αξίες. Αν, όμως, καταλήξουν να παντρευτούν και παραμείνουν μαζί, η μακροπρόθεσμη ευτυχία τους μπορεί να εξαρτάται και από τα γονίδιά τους, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο PLOS ONE.
Αντικείμενο της μελέτης ήταν η εξέταση του ρόλου μιας γενετικής μετάλλαξης που επηρεάζει την ωκυτοκίνη, την ορμόνη που παίζει ρόλο στην κοινωνική διασύνδεση.
Πιο αναλυτικά, η επικεφαλής συγγραφέας Joan Monin, επίκουρη καθηγήτρια της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Γέιλ και η ομάδα της μελέτησαν 178 παντρεμένα ζευγάρια ηλικίας από 37 έως 90 ετών. Κάθε συμμετέχων απάντησε σε σχετικό ερωτηματολόγιο για τα συναισθήματά του σχετικά με την οικογενειακή ασφάλεια και ικανοποίηση και παρείχε επίσης δείγμα σάλιου για τον προσδιορισμό της γενετικής μετάλλαξης.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι όταν τουλάχιστον ένας από τους δύο συντρόφους είχε τη γενετική παραλλαγή (γνωστή ως γονότυπος GG) στον υποδοχέα της ωκυτοκίνης (OXTR rs53576), το ζευγάρι ανέφερε σημαντικά μεγαλύτερη συζυγική ικανοποίηση και συναισθήματα ασφάλειας στο γάμο του, σε σύγκριση με άλλα ζευγάρια που είχαν άλλους γονότυπους.
Ενώ ο παράγοντας OXTR rs53576 έχει μελετηθεί σε προηγούμενες έρευνες και έχει διαπιστωθεί ότι συνδέεται με χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η συναισθηματική σταθερότητα, η ενσυναίσθηση και η κοινωνικότητα, η νέα αυτή μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει το ρόλο του στη συζυγική ικανοποίηση.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι τα άτομα με γονότυπο GG ανέφεραν ότι είχαν λιγότερη συναισθηματική προσκόλληση στον γάμο τους, γεγονός που ωφελούσε και τη σχέση τους. Όπως εξηγεί η Δρ. Monin η συναισθηματική προσκόλληση είναι ένα είδος ανασφάλειας για τη σχέση που αναπτύσσεται από εμπειρίες του παρελθόντος με στενούς συγγενείς και συνεργάτες κατά τη διάρκεια της ζωής και συνδέεται με μειωμένη αυτοεκτίμηση, υψηλή ευαισθησία απέναντι στην απόρριψη και συμπεριφορά κατά την οποία επιδιώκεται πάντα η αποδοχή.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι ο συνδυασμός των γονότυπων GG στους δύο συντρόφους αντιπροσωπεύει περίπου το 4% των παραγόντων για τη συζυγική ικανοποίηση, ένα ποσοστό που – παρόλο που είναι μικρό – έχει σημαντική επίδραση αν λάβουμε υπόψη και άλλους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τα ζευγάρια.
Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να οδηγήσουν σε μελλοντικές μελέτες για να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γονότυποι των ζευγαριών έτσι ώστε να επηρεάσουν την πορεία της σχέσης με την πάροδο του χρόνου.
