Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης αποκωδικοποίησαν τη διαδικασία που η γυμναστική συντελεί σε απώλεια του κοιλιακού λίπους.
Σε άρθρο που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism, περιγράφουν πως η ιντερλευκίνη-6 παίζει καίριο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
Οι ερευνητές, όπως εξηγεί η κύρια συγγραφέας της μελέτης Δρ. Anne-Sophie Wedell-Neergaard, «σχεδίασαν ένα πρόγραμμα διάρκειας 12 εβδομάδων με ασκήσεις ποδηλασίας για τη μείωση του κοιλιακού λίπους σε ενήλικα παχύσαρκα άτομα. Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρόγραμμα ήταν αποτελεσματικό. Αλλά το καλό αποτέλεσμα εξαφανίστηκε όταν οι συμμετέχοντες πήραν επίσης τοσιλιζουμάμπη, έναν αναστολέα της ιντερλευκίνης-6, που έχει εγκριθεί για τη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η τοσιλιζουμάμπη αύξησε στους συμμετέχοντες και τα επίπεδα της χοληστερόλης, ανεξαρτήτως σωματικής δραστηριότητας».
Και σημειώνει ότι «το τελικό μήνυμα για το κοινό είναι ότι, όλοι γνωρίζουμε ότι η άθληση προάγει την υγεία και όταν γίνεται σε τακτική βάση μειώνει το κοιλιακό λίπος άρα ίσως συντελεί και σε μείωση του κινδύνου εκδήλωσης καρδιαγγειακών νοσημάτων».
Ο ρόλος της ιντερλευκίνης-6 στην εξάλειψη του κοιλιακού λίπους
Το κοιλιακό λίπος σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο όχι μόνο καρδιομεταβολικών παθήσεων αλλά και καρκίνου, άνοιας και θνησιμότητας ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Η σωματική άσκηση μειώνει την εναπόθεση λίπους στο όργανα της κοιλίας, χωρίς ωστόσο ο υποκείμενος μηχανισμός να έχει μέχρι σήμερα γίνει πλήρως κατανοητός.
Ορισμένοι ερευνητές έχουν υποθέσει ότι η επινεφρίνη διαμεσολαβεί σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά η Δρ. Anne-Sophie Wedell-Neergaard και εις εκ των συγγραφέων της μελέτης, η Helga Ellingsgaard διατύπωσαν τη θεωρία ότι η ιντερλευκίνη-6 παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο αφού ρυθμίζει τον μεταβολισμό της ενέργειας, προάγει την διάσπαση των λιπαρών στα υγιή άτομα και εκκρίνεται από τους μυς κατά την άθληση.
Για να ελέγξουν την ορθότητα της θεωρίας τους οι ερευνήτριες υπέβαλλαν σε ένα πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 12 εβδομάδων μια ομάδα 53 ατόμων με κοιλιακή παχυσαρκία, αφού τους χώρισαν σε τέσσερις ομάδες.
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, οι συμμετέχοντες υπεβλήθηκαν σε ενδοφλέβιες εγχύσεις είτε τοσιλιζουμάμπης, είτε φυσιολογικού ορού ανά τέσσερις εβδομάδες, συνδυαστικά είτε με απουσία άθλησης, είτε με συνεδρία ποδηλασίας διάρκειας 45 λεπτών.
Στην αρχή και το τέλος της μελέτης, οι επιστήμονες είχαν καταγράψει την λιπώδη μάζα στους μυς της κοιλιάς με μαγνητική τομογραφία.
Στις ομάδες ελέγχου, η γυμναστική μείωσε τη λιπώδη κοιλιακή μάζα κατά 225 γρ. (8%), συγκριτικά με την απουσία άθλησης. Αλλά η θεραπεία με τοσιλιζουμάμπη εξαφάνισε την επίδραση της γυμναστικής.
Επίσης, στις ομάδες άθλησης η τοσιλιζουμάμπη είχε αυξήσει επίσης την εναπόθεση λίπους στην κοιλιά κατά περίπου 278 γρ.
Επιπλέον, ο αναστολέας της ιντερλευκίνης-6 συνέβαλε σε αύξηση της ολικής και της «κακής» (LDL) χοληστερόλης, τόσο στην ομάδα άθλησης όσο και στην ομάδα ελέγχου.
«Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που δείχνει ότι η ιντερλευκίνη-6 παίζει ρυθμιστικό ρόλο στο κοιλιακό λίπος στους ανθρώπους», εξηγεί η Δρ. Wedell-Neergaard.
Στο μέλλον οι ερευνητές θα ελέγξουν κατά πόσο η ιντερλευκίνη-6 επηρεάζει αν το λίπος ή οι υδατάνθρακες χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ενέργειας σε διάφορες συνθήκες. Επίσης θα ερευνήσουν αν η επιπλέον ιντερλευκίνη-6 (ενδεχομένως σε ενέσιμη μορφή) μειώνει το κοιλιακό λίπος.
Μέχρι όμως να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, οι ειδικοί μας συμβουλεύουν εκτός από το συνολικό σωματικό μας βάρος να προσέχουμε και την περίμετρο της μέσης ώστε να επικεντρωνόμαστε στην πιο αποτελεσματική απώλεια κοιλιακού λίπους.
