Παναγιώτα Καρλατήρα & Λίνα Κεκέση
Υπό συνθήκες νοσηλείας, αν και απολύτως υγιή, ζουν τα 40 εγκαταλελειμμένα παιδιά στο Παίδων «Αγία Σοφία», το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της Ελλάδας.
Κάποια από αυτά ουσιαστικά μεγαλώνουν μέσα στο νοσοκομεία καθώς βρίσκονται εκεί επί χρόνια, ενώ κάποια άλλα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, είναι ήδη πολύ μεγάλα για να παραμείνουν εκεί.
Τελικά τα «εγκαταλελειμμένα» παιδιά φτάνουν να εμφανίζουν όλα τα χαρακτηριστικά της εγκατάλειψης μέσα στο νοσοκομείο – είναι επιθετικά, στα όρια της παραβατικότητας, θέτουν σε κίνδυνο και τη δική τους ακεραιότητα και υγεία αλλά και των παιδιών που νοσηλεύονται και με τα οποία συμβιώνουν κατά κάποιο τρόπο. Αν αναλογιστεί κάποιος ότι ένα στα πέντε παιδιά φεύγει κρυφά από το Παίδων, αντιλαμβάνεται ότι η εισαγγελική εντολή παρότι δίδεται για την ανάγκη ασφαλούς διαβίωσης του παιδιού, τελικώς κάθε άλλο παρά επιτυγχάνει το αποτέλεσμά της.
Οι εικόνες από το εσωτερικό του νοσοκομείου, από τους χώρους που μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά είναι ενδεικτικές:
Πρόκειται για ένα «μικρό “ίδρυμα” με υγιή παιδιά μέσα στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Γεράσιμος Κολαϊτης, Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής στο τμήμα «Ψυχική Υγεία και Ψυχιατρική Παιδιών και Εφήβων» του νοσοκομείου.
Για τα τουλάχιστον 40 παιδιά που βρίσκονται σήμερα στο Παίδων «Η Αγία Σοφία» οι εργαζόμενοι υψώνουν τη φωνή τους και πραγματοποίησαν σήμερα συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με την στήριξη της ΠΟΕΔΗΝ. Διαμαρτύρονται για την ιδρυματοποίηση των παιδιών αυτών και ζητούν να μετακινηθούν σε προνοιακές δομές, ενώ καλούν τους αρμόδιους, από τη διοίκηση και την Υγειονομική Περιφέρεια μέχρι τα υπουργεία Εργασίας, Δικαιοσύνης και Υγείας, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Υπό το βάρος των δεκάδων ανήλικων παιδιών που έχουν «εγκλωβιστεί» στα νοσοκομεία Παίδων με εισαγγελικές εντολές και την ανάγκη της άμεσης διαχείρισης τους στις αρχές του έτους οι συναρμόδιοι υπουργοί και η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ανακοίνωσαν την άμεση μεταφορά των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων σε δομές και την άμεση δρομολόγηση της λειτουργίας μιας προνοιακής δομής στο Καλαμάκι για να φιλοξενεί τα παιδιά των εισαγγελικών εντολών για ένα μεταβατικό διάστημα. Το protothema.gr είχε επισημάνει ότι οι αρμόδιοι επιχείρησαν να κερδίσουν χρόνο καθώς έλαβαν αποφάσεις, οι οποίες εξαρτώνται από εξαιρετικά ασταθή δεδομένα, τις μελλοντικές νομοθετικές ρυθμίσεις καθώς και τις προσλήψεις προσωπικού.
Τέσσερις μήνες μετά δεν είχε γίνει ούτε το ένα (οι νομοθετικές ρυθμίσεις) ούτε το άλλο (οι προσλήψεις).
Το προφίλ των εγκαταλελειμμένων παιδιών
Από το 2008 αυξάνεται σταθερά ο αριθμός των παιδιών που κατόπιν εισαγγελικής εντολής παραπέμπονται στο Παίδων «Η Αγία Σοφία» με αίτημα την αξιολόγηση (ιατρική, ψυχοκοινωνική), χωρίς ωστόσο να έχει βρεθεί θέση γι’ αυτά σε κάποιο ίδρυμα παιδικής προστασίας, επισημαίνει ο κ. Κολαϊτης.
Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι το έτος 2010 είχαν γίνει 20 παραπομπές, το έτος 2011 έγιναν 80, το 2013 υπερδιπλασιάστηκαν (έφτασαν τις 183), το 2014 έγιναν 170, το 2015 έγιναν 149, το 2016 έγιναν 125 παραπομπές παιδιών με εισαγγελική εντολή (εκ των οποίων το 49% ήταν πρόσφυγες), το 2017 οι παραπομπές έφτασαν τις 178 (40% πρόσφυγες) και το το 2018 ο αριθμός των παραπομπών ήταν 221 (επίσης σημαντικό ποσοστό, 37,5%, αφορούσε παιδιά πρόσφυγες).
Το προφίλ των παιδιών που «φιλοξενούνται» στα Παίδων έχει μελετηθεί από την Παιδοψυχιατρική Κλινική το 2012 και το 2017.
Τα παιδιά αυτά (μέσης ηλικίας 6 ετών) προέρχονται συνήθως από πολυμελείς οικογένειες, χαμηλού κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου, με οικογενειακά προβλήματα και λιγότερο συχνά ψυχικό νόσημα ή χρήση ουσιών στους γονείς. Τα μισά είναι μετανάστες/πρόσφυγες. Στα περισσότερα περιστατικά υπάρχει παραμέληση και κακή διαβίωση των παιδιών, διαπιστώνεται επίσης συναισθηματική και σωματική κακοποίηση, χρήση ουσιών από γονείς, επαιτεία και εγκατάλειψη.
Η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών χαρακτηρίζονται υγιή σωματικά αλλά και χωρίς μείζονα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Σε ό,τι αφορά την παραμονή τους στο νοσοκομείο, από τη μελέτη του 2012 είχε καταδειχθεί πως δεν ξεπερνούσε στο παρελθόν τις 2 εβδομάδες, ωστόσο στη νεότερη η μέση διάρκεια «φιλοξενίας» είναι τουλάχιστον ένας μήνας (από 2 εβδομάδες μέχρι 3½ μήνες), ενώ υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που παραμένουν μέχρι και 6 μήνες.
«Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους είναι μεγάλη η παραμονή των παιδιών στο νοσοκομείο σχετίζονται με τον μεγάλο αριθμό παιδιών, την πληρότητα των ιδρυμάτων που θα μπορούσαν να τα φιλοξενήσουν, τις απαιτητικές και χρονοβόρες προϋποθέσεις των πλαισίων όσον αφορά την επιλογή των παιδιών που θα δεχθούν. Επιπλέον λόγο συνιστά η έλλειψη προσωπικού στο πλαίσιο προστασίας όπου φιλοξενούνται τα παιδιά, με αποτέλεσμα μεγάλες καθυστερήσεις στην επιλογή οικογενειών για αναδοχή ή υιοθεσία τους» εξηγεί ο κ. Κολαΐτης τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά καταλήγουν να ζουν στο μικρό «ίδρυμα» μέσα στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας.
Η επιβάρυνση (όλων) των παιδιών του «Αγία Σοφία»
Η παραμονή, και μάλιστα παρατεταμένη, παιδιών στο γενικό παιδιατρικό νοσοκομείο χωρίς ιατρικούς λόγους, συνιστά κατάφωρη παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων του Παιδιού, και έχει ποικίλες επιπτώσεις στη σωματική και ψυχοκοινωνική υγεία τους, τονίζει ο καθηγητής Παιδοψυχιατρικής.
Είναι ενδεικτικό ότι σχεδόν ένα στα 2 παιδιά εκδηλώνουν λοιμώξεις, αλλά και ατυχήματα, ενώ παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς. «Παιδιά που χωρίς να είναι άρρωστα, βρίσκονται περιορισμένα στο νοσοκομείο, μακριά από οικεία πρόσωπα, χωρίς δραστηριότητες και κυρίως με αβέβαιο αύριο» περιγράφει την κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά αυτά ο κ. Κολαΐτης.
Με αυτά τα δεδομένα οι αντιδραστικές ή/και διαταρακτικές συμπεριφορές μπορεί να έχουν εξήγηση αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν να είναι και διαχείρισιμες από το νοσηλευτικό προσωπικό. Επιπροσθέτως, λέει ο ειδικός, δεν είναι ασυνήθιστες πλέον παρορμητικές και ριψοκίνδυνες συμπεριφορές μερικών παιδιών όπως π.χ. συναλλαγές με ύποπτα άτομα στους χώρους εντός και εκτός του Νοσοκομείου και χρήση ουσιών, κάπνισμα κλπ., σύμφωνα με μαρτυρίες του προσωπικού.
Πολύ συνηθισμένη είναι επίσης η δυσφορία των γονέων νοσηλευόμενων παιδιών για ιατρικούς λόγους.
Από τα «εγκαταλελειμμένα παιδιά» τουλάχιστον 40% καταλήγουν σε ιδρύματα παιδικής προστασίας, αλλά έπειτα από μήνες, ποσοστό 30-35% επιστρέφουν στις βιολογικές οικογένειές τους, και πολύ μικρός αριθμός (3%) σε συγγενείς ή ανάδοχες οικογένειες. Σημαντικό πως 20% αυτών των παιδιών εξέρχεται λάθρα του νοσοκομείου!
Οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των παιδιών – και του μείζονος αυτού προβλήματος
Ο καθηγητής Παιδοψυχιατρικής κ. Κολαΐτης υπογραμμίζει πως «η απομάκρυνση ενός παιδιού από την οικογένειά του πρέπει να είναι η τελευταία επιλογή της πολιτείας». Και παραθέτει εννέα προτάσεις που μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
1. Επειδή πάντα θα υπάρχουν οικογένειες που θα αδυνατούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, είναι αδήριτη η ανάγκη να αναπτυχθούν εναλλακτικές μορφές (θετές, ανάδοχες), καθώς και άλλες δομές φιλοξενίας παιδιών (π.χ. τύπου Παιδικών Χωριών SOS).
2. Οι εισαγγελίες Ανηλίκων Αθηνών και Πειραιώς να στελεχωθούν με κατάλληλο προσωπικό π.χ. κοινωνικούς λειτουργούς που θα αναλαμβάνουν την εργασία με τις οικογένειες και την εύρεση όπου χρειάζεται δομής για φιλοξενία του παιδιού.
3. Οι κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, οι κοινοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας παιδιών καθώς και άλλοι φορείς (π.χ. εθελοντικές ή ΜΚΟ), χρειάζεται να διερευνούν σχολαστικά τις συνθήκες διαβίωσης και τη λειτουργία των οικογενειών που αναφέρεται ότι παραμελούν ή κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους.
4. Υπάρχουν και πρέπει να αναζητούνται λύσεις υποστήριξης του γονικού ρόλου και γενικότερης φροντίδας των οικογενειών που είναι σε κατάσταση ανέχειας, τόσο σε πρακτικό όσο και σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο από τους παραπάνω φορείς.
5. Επιπλέον, κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, κινητές ιατρικές μονάδες κ.λπ. να αξιοποιούνται προς όφελος αυτών των οικογενειών. Η γειτονιά να ξαναγίνει αυτό που ήταν κάποτε, δηλαδή μια αλληλέγγυα κοινότητα που νοιάζεται και φροντίζει, δεν περιθωριοποιεί, δεν στιγματίζει και δεν περιορίζεται σε καταγγελίες.
6. Οι διαδικασίες αναδοχής και υιοθεσίας παιδιών να απλοποιηθούν και συντομευτούν, με ταυτόχρονη διασφάλιση της αξιοπιστίας και εγκυρότητάς τους.
7. Να διενεργείται ο απαραίτητος εργαστηριακός και παιδοψυχιατρικός έλεγχος σε εξωτερική βάση στα νοσοκομεία και κέντρα υγείας ή εφόσον κρίνεται απαραίτητη η εισαγωγή του παιδιού στο νοσοκομείο αυτή να μην υπερβαίνει τις 2-3 ημέρες.
8. Να γίνεται ισομερής αναλογικά καταμερισμός των περιστατικών που παραπέμπονται στα νοσοκομεία, σε όλα όσα διαθέτουν παιδιατρικές και παιδοψυχιατρικές κλινικές στο λεκανοπέδιο Αττικής καθώς, και στα επαρχιακά, συμπεριλαμβανομένων και των κέντρων υγείας, ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους (περιστατικά π.χ. από τον Πειραιά να μην παραπέμπονται στην Αθήνα).
9. Τέλος, με την υποστήριξη της πολιτείας και τη συνεργασία αξιόπιστων φορέων να δημιουργηθούν περισσότερες ενδιάμεσες δομές υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας παιδιών που είναι απαραίτητο να απομακρυνθούν από τις οικογένειές τους, σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα ανάδοχων οικογενειών.
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων
Η ΠΟΕΔΗΝ καλύπτει και στηρίζει τη συγκέντρωση των εργαζομένων του Παίδων, που πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί, αναφέροντας ότι «το μείζον πρόβλημα με τα εγκαταλειμμένα παιδιά συνεχίζεται καθ’ ότι 40 παιδιά φιλοξενούνται σήμερα έως 16 ετών με εισαγγελική παραγγελία. Κάθε ημέρα και περισσότερα». Προσθέτει ότι τα 40 παιδιά, που φιλοξενούνται σήμερα στο «Αγία Σοφία», «εμφανίζουν επιθετικότητα, λειτουργούν ως συμμορίες και είναι επικίνδυνα για τα παιδάκια που νοσηλεύονται, για τους συνοδούς και το προσωπικό».
Σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ από την ημέρα που δεσμεύτηκαν οι υπουργοί ότι θα λυθεί το πρόβλημα, τα παιδιά πολλαπλασιάζονται, αντί να μειώνονται».Κατά την ΠΟΕΔΗΝ, τα εγκαταλελειμμένα παιδιά θα έπρεπε να φιλοξενούνται σε Προνοιακές Μονάδες και οι εισαγγελικές παραγγελίες για φύλαξη των εγκαταλελειμμένων παιδιών να απευθύνονται προς τις εν λόγω Μονάδες και όχι στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία».
Οι αιτίες που δεν επιλύεται το ζήτημα, λέει η ΠΟΕΔΗΝ, είναι «η έλλειψη χώρων φιλοξενίας στις Προνοιακές Μονάδες εξαιτίας των ελλείψεων προσωπικού και υποδομών, η κατάρρευση της αποϊδρυματοποίησης, η αδυναμία εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών, το μεγάλο ποσοστό φτώχειας που υπάρχει στη χώρα μας».
