Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι ο περιορισμός της πρόσληψης νατρίου είναι καθοριστικής σημασίας για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Σε νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Hypertension, οι ερευνητές εξηγούν και το γιατί.
Οι επιστήμονες με επικεφαλής τη Δρ. Haidong Zhu, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Υγείας του Πληθυσμού στο Ιατρικό Κολέγιο Τζώρτζια του Πανεπιστημίουο Augusta, εξέτασαν εκατοντάδες μεταβολίτες που παράγονται κατά την πέψη από δείγματα αίματος 64 ενήλικων Βρετανών με υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση.
Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να ακολουθήσουν διατροφή με μειωμένο νάτριο, ενώ κανείς τους δεν λάμβανε φαρμακευτική αγωγή ή θεραπεία για την πάθησή του. Επίσης, οι μισοί έλαβαν ένα δισκίο βραδείας απελευθέρωσης νατρίου για έξι εβδομάδες, ενώ οι υπόλοιποι έλαβαν ένα εικονικό φάρμακο. Στη συνέχεια, η ομάδα των επιστημόνων άλλαξε τα χάπια των δύο ομάδων για έξι επιπλέον εβδομάδες.
Οι ερευνητές, λοιπόν, ανακάλυψαν ότι η μείωση της πρόσληψης νατρίου οδήγησε σε υψηλότερα επίπεδα δύο συγκεκριμένων μεταβολιτών – του β-υδροξυϊσοβαλερικoύ και της σουλφόνης μεθειονίνης – οι οποίοι σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα αρτηριακής πίεσης και αρτηριακή δυσκαμψία, όπως επίσης και με μέτρια πτώση της αρτηριακής πίεσης. Έπειτα, εξέτασαν τους μεταβολίτες στα δείγματα αίματος για να δουν ποιοι μεταβλήθηκαν παράλληλα με την τροποποίηση του νατρίου, καταλήγοντας στους δύο προαναφερθέντες.
Τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε μείωση νατρίου κατά περίπου 1.120 mg την ημέρα (από 3.800 mg σε 2.680). Η μείωση αυτή συσχετίστηκε με μείωση τόσο της συστολικής αρτηριακής πίεσης όσο και της διαστολικής.
Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία συνιστά κατανάλωση νατρίου λιγότερη από 2.300 mg ημερησίως, ποσότητα η οποία ισοδυναμεί με περίπου ένα κουταλάκι του γλυκού αλάτι και ιδανικά όχι περισσότερο από 1.500 mg ημερησίως για τους περισσότερους ενήλικες.
Η Δρ. Zhu δήλωσε ότι πρόσθετες έρευνες θα πρέπει να επικυρώσουν τα αποτελέσματα της μελέτης λόγω του μικρού μεγέθους του δείγματος, ελπίζει, ωστόσο, ότι η μελέτη αυτή αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη ενός φαρμάκου που στοχεύει στα στοιχεία του οργανισμού που αλλοιώνονται από την υψηλή πρόσληψη νατρίου.
