Και βέβαια μπορεί. Το ζητούμενο είναι αν χρειάζεται τόσο υψηλό όριο κάλυψης. Οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες «πλειοδοτούν» λανσάροντας υψηλό όριο κάλυψης ως δείγμα δύναμης και ευρωστίας της εταιρίας. Θεωρούν δηλαδή ότι δεν είναι πολυτέλεια το υψηλό όριο κάλυψης καθώς δε γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η θεραπεία που ίσως χρειαστούμε, θα κοστίσει λιγότερο.
Είναι αυτονόητο ότι όσο υψηλότερο είναι το όριο τόσο θα «φουσκώνει» το ασφάλιστρο.
Από την άλλη πλευρά οι ανεξάρτητοι ασφαλιστικοί σύμβουλοι πιστεύουν ότι πρέπει το πρόγραμμα υγείας που θα επιλέξει ο ενδιαφερόμενος να εξασφαλίζει τη «χρυσή» ισορροπία, ανάλογα με τις ανάγκες του και το πορτοφόλι του.
«Το ένα εκατομμύριο δεν είναι αστρονομικό ποσό αν μιλάμε για νοσήλια στις ΗΠΑ ή για χρήση ρομποτικής ή άλλων νέων τεχνολογιών», υποστηρίζει ο ασφαλιστικός και επενδυτικός διαμεσολαβητής κ. Δημήτρης Καραδήμος.
«Στην Ελλάδα, όμως, δεν υπάρχει λόγος να προχωράμε σε τόσο υψηλά πακέτα αν αντιμετωπίζουμε στενότητα. Η μέση αποζημίωση για νοσηλεία και ιατρικές πράξεις που καταβάλλουν οι εταιρίες δεν ξεπερνά τις 22.000 ευρώ. Επομένως η κάλυψη έως 300.000 ευρώ θεωρείται ένα ικανοποιητικό νούμερο. Ενδεχομένως, να μη σας εξασφαλίζει την πιο σύγχρονη τεχνολογία, η επέμβαση και τα νοσήλια όμως καλύπτονται», αναφέρει ο κ. Καραδήμος.
Δηλαδή αυτό που πρέπει να προσέξει ένας ενδιαφερόμενος είναι να ζυγίσει ρεαλιστικά, από τη μια τις ανάγκες του, δηλαδή τι μέρος του κόστους θα μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος την ώρα της ασθένειας και από την άλλη, την δυνατότητα να καταβάλει χωρίς πρόβλημα τα αντίστοιχα ασφάλιστρα.
