Πολύς… ντόρος έχει γίνει το τελευταίο διάστημα για το ενδεχόμενο γιατροί – κυρίως του ιδιωτικού τομέα που επιτάχθηκαν, αλλά και όσοι εργάζονται στο δημόσιο – να βρεθούν υπόλογοι για πράξεις ή παραλείψεις τους, στο πλαίσιο περίθαλψης ασθενών με κορωνοϊό.
Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, οι φόβοι των ιδιωτών ιατρών που εντέλει επιτάχθηκαν από το υπουργείο Υγείας, προκειμένου να συνδράμουν στην μάχη ενάντια στον ιό, για τυχόν αξιώσεις τρίτων θεωρούνται δικαιολογημένοι. Κι αυτό γιατί, οι γιατροί του δημόσιου τομέα, μολονότι απαλλάσσονται από τέτοιους είδους ευθύνες, εντούτοις ως δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπόλογοι έναντι του νοσοκομείου σε περίπτωση που αυτό στραφεί εναντίον τους. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) ξεκαθάρισε πως «για πράξεις ή παραλείψεις τους κατά την άσκηση των καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί ευθύνεται για αποζημίωση μόνον το δημόσιο νοσοκομείο, τυχόν δε, αγωγή κατά το μέρος που στρέφεται κατά του ιατρού θα είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη».
Σε κάθε περίπτωση, οι γιατροί, όπως και όλοι οι επαγγελματίες που ευθύνονται για την ανθρώπινη ζωή, επιβάλλεται να έχουν ασφάλιση αστικής ευθύνης. Αυτή, σύμφωνα με στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, αναλαμβάνει να αποζημιώσει τον εκάστοτε γιατρό για την επαγγελματική αστική του ευθύνη έναντι τρίτων και δη, για κάθε οικονομική αξίωση τρίτου και μέχρι των ορίων ευθύνης που συμφωνούνται με την ασφαλιστική σύμβαση.
Για την ενεργοποίησή της δε, συμφωνείται συνήθως η σωρευτική συνδρομή των ακόλουθων προϋποθέσεων:
i. η αξίωση του τρίτου να αφορά σωματική βλάβη ή απώλεια ζωής οφειλόμενη σε εξ αμελείας πράξη ή παράλειψη του ασφαλισμένου
ii. η αξίωση του τρίτου κατά του ασφαλισμένου να οφείλεται σε εξ αμελείας πράξη ή παράλειψη του ασφαλισμένου (ζημιογόνο γεγονός ή συμβάν), από πράξεις ή παραλείψεις που σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με την νόμιμη άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, σύμφωνα με τις αναγνωρισμένες ειδικότητες από τους ιατρικούς συλλόγους για νόμιμες ιατρικές πράξεις
iii. η αξίωση του τρίτου κατά του ασφαλισμένου να οφείλεται σε εξ αμελείας πράξη ή παράλειψη του ασφαλισμένου που να σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με ιατρικές πράξεις ή γνωματεύσεις, στo πλαίσιo της ειδικότητας του ιατρού ή κατ’ εξαίρεση και εκτός αυτής κατά την παροχή πρώτων βοηθειών
iv. η αξίωση του τρίτου κατά του ασφαλισμένου να έχει εγερθεί για πρώτη φορά εντός της ασφαλιστικής περιόδου της ασφαλιστικής σύμβασης, καθώς και να έχει αναγγελθεί εγγράφως από τον ασφαλισμένο στον ασφαλιστή εντός της ασφαλιστικής περιόδου ή και μέχρι την ημερομηνία λήξης της εκτεταμένης περιόδου αναγγελίας / δήλωσης απαιτήσεων (εφόσον έχει συμφωνηθεί τέτοια και σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους και προϋποθέσεις που αναφέρονται στην ασφαλιστική σύμβαση και αφορούν στη συμφωνία αυτή)
v. το ζημιογόνο γεγονός (εξ αμελείας πράξη ή παράλειψη του ασφαλισμένου), το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη ζημία του τρίτου, να έχει λάβει χώρα εντός της ασφαλιστικής περιόδου της ασφαλιστικής σύμβασης ή, εφόσον έχει συμφωνηθεί αναδρομική ισχύς της κάλυψης, μετά την ημερομηνία αναδρομικής ισχύος της κάλυψης που έχει συμφωνηθεί και μέχρι τη λήξη της ασφαλιστικής περιόδου της ασφαλιστικής σύμβασης.
Το κόστος των προγραμμάτων διαμορφώνεται βάσει μιας σειράς παραγόντων, από την ιατρική ειδικότητα και την εμπειρία έως το όριο αποζημίωσης και τις επεκτάσεις της κάλυψης (αναδρομική ισχύς, εκτεταμένη περίοδος αναγγελίας).
Σε κάθε περίπτωση, με την ασφάλιση επαγγελματικής αστικής ευθύνης καλύπτεται κατά κανόνα η ευθύνη του γιατρού για απαιτήσεις, οι οποίες μπορούν να περιλαμβάνουν:
− ηθική βλάβη προς τον ασθενή για πρόκληση σωματικής βλάβης
− ψυχική οδύνη προς τους συγγενείς του ασθενούς για πρόκληση θανάτου
− ιατρικά έξοδα αποκατάστασης της υγείας του παθόντος
− δικαστικά έξοδα απόκρουσης υπεράσπισης ή διακανονισμού στα αστικά δικαστήρια.
Διαβάστε επίσης
Ανανεούμενα ασφαλιστήρια συμβόλαια: Οι παγίδες που πρέπει να προσέξουμε
Ασφαλιστήρια συμβόλαια: Για ποιες ασθένειες προβλέπουν περίοδο αναμονής
