Σε μια ειδική έκδοση του Journal of Parkinson’s Disease, οι επιστήμονες παρουσίασαν μια μελέτη στο πλαίσιο της οποίας διερεύνησαν τα διαθέσιμα στοιχεία των τελευταίων δύο δεκαετιών αναφορικά με τον ρόλο του γαστρεντερικού συστήματος στην ανάπτυξη και τις επιπτώσεις της νόσου του Πάρκινσον καθώς και τις πιθανές επιδράσεις αυτών των δεδομένων για την αντιμετώπιση της νόσου τα επόμενα 20 χρόνια.
Τα τελευταία 20 χρόνια έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η Νόσος του Πάρκινσον σχετίζεται με μια σειρά γαστρεντερικών συμπτωμάτων που προέρχονται από λειτουργικές και δομικές αλλαγές στο έντερο και στις σχετικές με αυτό νευρικές δομές. Πολλοί πάσχοντες από τη νόσο υποφέρουν από συμπτώματα, όπως η δυσκοιλιότητα, τα οποία έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής τους. Αυξανόμενες ενδείξεις υποδεικνύουν πλέον ότι τουλάχιστον σε μια υποομάδα ασθενών, οι εν λόγω διαταραχές συμβαίνουν χρόνια πριν την εμφάνιση των κινητικών συμπτωμάτων και τη διάγνωση της Νόσου του Πάρκινσον και θα μπορούσαν, επομένως, να παράσχουν σημαντικές πληροφορίες για την προέλευση και την ανάπτυξη της νόσου.
«Αν κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο που διαδραματίζει το έντερο στη Νόσο του Πάρκινσον θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την προέλευσή της και να βελτιώσουμε τις διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους», εξηγεί ο Filip Scheperjans από το Τμήμα Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ελσίνκι στη Φινλανδία.
Οι συγγραφείς μελέτης εντόπισαν τέσσερα βασικά ζητήματα:
1. Παρόλο που οι εναποθέσεις της πρωτεΐνης α-συνουκλεΐνης παρατηρούνται στο Εντερικό Νευρικό Σύστημα των πασχόντων από τη Νόσο του Πάρσκινσον, δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί αν τα πρωτεϊνικά αυτά συσσωματώματα έχουν παρόμοια βιοχημική σύσταση με εκείνα που βρίσκονται στον εγκέφαλο, πράγμα το οποίο είναι σημαντικό για την κατανόηση του ρόλου του εντέρου στην παθογένεια της Νόσου του Πάρκινσον.
2. Η αυξημένη εντερική διαπερατότητα φαίνεται να διευκολύνει την ενεργοποίηση της αρχικής συσσώρευσης της α-συνουκλεΐνης στο νευρικό σύστημα του εντέρου λόγω εξωγενών παραγόντων. Μένει, όμως, ακόμη να αποδειχθεί ότι η εντερική διαπερατότητα πράγματι αυξάνεται στη Νόσο του Πάρκινσον.
3. Τα αποτελέσματα των ανοσοϊστοχημικών μελετών (ανοσοϊστοχημεία ορίζεται η διαδικασία κατά την οποία αντισώματα χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση πρωτεϊνών στα κύτταρα εντός ενός τμήματος οργάνου) σχετικά με τις εναποθέσεις της α-συνουκλεΐνης στο Εντερικό Νευρικό Σύστημα των ασθενών με Νόσο του Πάρκινσον έχουν αποφέρει αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Είναι επομένως αδήριτη η ανάγκη να αναπτυχθούν εναλλακτικές τεχνικές για την ανίχνευση συσσωματωμάτων α-συνουκλεϊνης στο έντερο.
4. Πολλαπλές διεπιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει τις μεταβολές της σύνθεσης της μικροχλωρίδας του εντέρου στη Νόσο του Πάρκινσον. Θα είναι καθοριστικής σημασίας ο προσδιορισμός των μηχανισμών που συνδέουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου με τη Νόσο του Πάρκινσον πριν και μετά τη διάγνωση, σε διάφορες ομάδες πληθυσμών καθώς και σε πειραματόζωα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τις επόμενες δύο δεκαετίες θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στον τομέα αυτό, οι οποίες θα αναδιαμορφώσουν την αντίληψη που υπάρχει σήμερα για την παθογένεια της Νόσου του Πάρκινσον. «Οι αλλαγές στο έντερο μπορεί να χρησιμοποιούνται στο μέλλον για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Νέες θεραπείες που θα στοχεύουν αυτές τις αλλαγές μπορεί να καθυστερήσουν την εξέλιξη της ασθένειας, να μειώσουν τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας και να βελτιώσουν τη λειτουργία του εντέρου σε ασθενείς που έχουν ήδη διαγνωστεί με τη νόσο», καταλήγουν οι συγγραφείς της μελέτης.
