Η λοσαρτάνη, ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της αγγειοτασίνης ΙΙ που χορηγείται για την αντιμετώπιση της υπέρτασης, φαίνεται να βελτιώνει την αποτελεσματικότητα των χημειοθεραπευτικών παραγόντων που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών.
Προηγούμενες μελέτες είχαν εντοπίσει παρόμοια επίδραση της λοσαρτάνης σε ζωικά μοντέλα καρκίνου του μαστού και του παγκρέατος, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κλινικές μελέτες φάσης 2 με καλά αποτελέσματα για την θεραπεία του παγκρεατικού καρκίνου.
Τώρα ομάδα ειδικών από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, όπως αναφέρει σχετικό άρθρο του PNAS, απέδειξε σε μια σειρά πειραμάτων ότι η λοσαρτάνη μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας έναντι του καρκίνου των ωοθηκών.
«Γνωρίζουμε ότι το στρες που προκαλούν τα αναπτυσσόμενα καρκινικά κύτταρα (και οι παραγόμενες από αυτά εξωκυτταρικές μοριακές μήτρες), συμπιέζει τα αιμοφόρα αγγεία, μειώνοντας την τροφοδότηση των όγκων με φαρμακευτικές ουσίες και οξυγόνο. Η εξωκυτταρική μοριακή μήτρα από μόνη της μπορεί να εμποδίσει τα φάρμακα με μεγάλο μοριακό βάρος να εισχωρήσουν στους όγκους και ο σηματοδοτικός μηχανισμός της αγγειοτενσίνης συντελεί στον σχηματισμό της μήτρας. Αφού λοιπόν τα επίπεδα ενός σημαντικού ενζύμου στον μηχανισμό της αγγειοτενσίνης είναι αυξημένα και σχετίζονται με το πτωχό θεραπευτικό αποτέλεσμα στο καρκίνο των ωοθηκών, μελετήσαμε αν η χρήση της λοσαρτάνης μπορεί να μειώσει την ίνωση και να βελτιώσει το αποτέλεσμα σε ζωικά μοντέλα με καρκίνο ωοθηκών», εξηγεί η Lei Xu, ερευνήτρια στα Εργαστήρια Βιολογίας των Όγκων στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, συγγραφέας της μελέτης και επίκουρη καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
Τα εργαστηριακά πειράματα έδειξαν λοιπόν ότι, η λοσαρτάνη μπορούσε να μειώσει το περιεχόμενο της εξωκυτταρικής μήτρας και το στρες στους ωοθηκικούς όγκους και έτσι αυξήθηκε η παροχή αίματος, οξυγόνου και φαρμακευτικών ουσιών.
Η προσθήκη της αντιϋπερτασικής δραστικής ουσίας στην χημειοθεραπεία με πακλιταξέλη ενίσχυσε την ογκοκατασταλτική επίδραση της πακλιταξέλης και μείωσε τη συσσώρευση υγρού στην κοιλιακή χώρα, που επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Ακόμα η λοσαρτάνη προκάλεσε την έκφραση αντι-ινωτικών μορίων miRNA, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοδείκτες για την ανταπόκριση ή την αντίσταση στην χημειοθεραπεία.
Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν φακέλους ασθενών που είχαν υποβληθεί στο κλασσικό θεραπευτικό σχήμα για τον καρκίνο των ωοθηκών, ενώ παράλληλα ελάμβαναν και αντιϋπερτασική αγωγή. Διαπίστωσαν ότι τόσο η λοσαρτάνη, όσο και άλλοι ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτασίνης ΙΙ, στη φάση της διάγνωσης του καρκίνου, σχετίζοντας με μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, κατά μέσο όρο 30 μήνες περισσότερο απ’ ότι σε ασθενείς που δεν έπαιρναν αντιϋπερτασικά φάρμακα.
