Μια αιτιώδη σχέση μεταξύ των υψηλών επιπέδων ενδογενούς ινσουλίνης και του καρκίνου του παγκρέατος, διατυπώνουν για πρώτη φορά επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο British Columbia (UBC) σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cell Metabolism.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές μείωσαν τα επίπεδα ινσουλίνης σε ποντίκια που είχαν προδιάθεση για ανάπτυξη καρκίνου του παγκρέατος και διαπίστωσαν ότι τα χαμηλότερα αυτά επίπεδα προστάτευαν τα ποντίκια από την ασθένεια.
Πρόκειται για ευρήματα που δημιουργούν ελπίδες για την έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη του καρκίνου του παγκρέατος και στους ανθρώπους, με τον James Johnson, συγγραφέα της μελέτης και καθηγητή στο UBC, να σημειώνει ότι «ο καρκίνος του παγκρέατος είναι δύσκολο να διαγνωσθεί και συνήθως αυτό γίνεται όταν βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο, καθιστώντας τον ένα από τα πιο θανατηφόρα είδη καρκίνου. Το προσδόκιμο επιβίωσης των πέντε ετών αναλογεί σε λιγότερο από το 5% των περιστατικών, τα οποία, μάλιστα, αυξάνονται ραγδαία και παράλληλα με την παχυσαρκία».
Η υπερινσουλιναιμία, κατάσταση στην οποία το σώμα παράγει περισσότερη ινσουλίνη από αυτή που χρειάζεται για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αυξάνεται ταχέως και πλέον εντοπίζεται σε περισσότερους από το 1/3 των παχύσαρκων ενηλίκων, ενώ μπορεί να ρυθμιστεί μέσω της διατροφής και άλλων παραγόντων του τρόπου ζωής.
«Ο σύνδεσμος με την υπερινσουλιναιμία έχει εντοπιστεί σε διάφορους τύπους καρκίνου, όπως για παράδειγμα τον καρκίνο του μαστού, ωστόσο αυτός του παγκρέατος είναι ο πιο ισχυρός. Το πείραμά μας είναι το πρώτο που εξετάζει άμεσα αυτή τη θεωρία, σε όλους τους τύπους καρκίνου και σε όλα τα ζωικά μοντέλα», σημειώνει ο Janel Kopp, επίσης συγγραφέας της μελέτης.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν ένα στέλεχος ποντικιών γενετικά ανίκανων να αυξήσουν τα επίπεδα ινσουλίνης τους και ένα στέλεχος ποντικιών με προδιάθεση στην ανάπτυξη καρκίνου του παγκρέατος. Τόσο αυτά τα τρωκτικά όσο και μια άλλη ομάδα ελέγχου τράφηκαν για ένα χρόνο με μια διατροφή που θεωρείται ότι αυξάνει τα επίπεδα της ινσουλίνης και προωθεί τον καρκίνο του παγκρέατος. Στο τέλος της μονοετούς μελέτης, λοιπόν, τα ποντίκια με τα ελαφρώς μειωμένα επίπεδα ινσουλίνης εμφανίστηκαν πιο προστατευμένα από τον καρκίνο του παγκρέατος σε σχέση με την κατάστασή τους στο ξεκίνημα.
«Ανεξάρτητα από το αν εξετάζαμε ολόκληρο το πάγκρεας ή μεμονωμένα τμήματά του, η λιγότερη ινσουλίνη σήμαινε μειωμένη έναρξη καρκίνου μέσα σε αυτό», σημείωσε ο Δρ. Johnson, με τον Δρ. Kopp να συμπληρώνει ότι πρόκειται για έναν ισχυρισμό που πιθανότατα να μπορεί να γενικευθεί και σε άλλους καρκίνους και βέβαια να μεταφραστεί και στους ανθρώπους.
Το επόμενο βήμα των επιστημόνων είναι να διερευνήσουν αν η μείωση της πλεονάζουσας ινσουλίνης που παράγει ο οργανισμός θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά τον καρκίνο του παγκρέατος προχωρημένου σταδίου.
