Μια μελέτη από διεθνή ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Markus Kleinewietfeld (VIB-UHasselt) έδειξε ότι η υψηλή πρόσληψη αλατιού αναστέλλει την ανάπτυξη του καρκινικού όγκου σε ποντίκια. Το φαινόμενο, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Immunology, φαίνεται να οφείλεται στην αλλαγή της λειτουργίας ορισμένων ανοσοκυττάρων που παίζουν κρίσιμο ρόλο στην απόκριση του οργανισμού απέναντι στον καρκίνο, με την περαιτέρω διερεύνηση των ευρημάτων αυτών να δημιουργούν ελπίδες για τη βελτίωση των ανοσοθεραπειών.
Η υψηλή πρόσληψη αλατιού αποτελεί ένα γνωστό παράγοντα κινδύνου για την υψηλή αρτηριακή πίεση και την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων, ενώ πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι το πολύ αλάτι μπορεί, επίσης, να επηρεάζει την αυτοανοσία. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι μια διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι θα μπορούσε να μεταβάλει την ανοσοκυτταρική ισορροπία και να κάνει τα κύτταρα πιο επιθετικά, υποβαθμίζοντας την αυτοανοσία. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι ενώ αυτές οι αλλαγές στην ισορροπία των ανοσοκυττάρων είναι επιζήμιες για τις περιπτώσεις αυτοάνοσων νοσημάτων, θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι χρήσιμες σε ανοσοθεραπείες για τη βελτίωση της απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος έναντι των καρκινικών κυττάρων.
Η ερευνητική ομάδα, λοιπόν, διερεύνησε την επίδραση της υψηλής πρόσληψης αλατιού στην ανάπτυξη καρκινικών όγκων σε ποντίκια και διαπίστωσε ότι μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι ανέστειλε την ανάπτυξη όγκου σε δύο ξεχωριστά ζωικά μοντέλα. Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε, επίσης, ότι αυτό το φαινόμενο φάνηκε να σχετίζεται με μια αλλαγή στις λειτουργίες των κατασταλτικών κυττάρων μυελοειδούς προέλευσης (MDSCs), τα οποία πιστεύεται ότι εμποδίζουν άλλα ανοσοκύτταρα να επιτεθούν αποτελεσματικά και να εξαλείψουν τους κυτταρικούς όγκους.
Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα εργαστηριακό περιβάλλον συγκέντρωσης αλατιού μέσα σε μια κυτταρική καλλιέργεια και παρατήρησαν τις αλλαγές που συνέβαιναν στα MDSCs. Πιο συγκεκριμένα, είδαν ότι τα κύτταρα ήταν λιγότερο ικανά να αναστείλουν και άλλα ανοσοκύτταρα. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα με αυτό στα MDSCs από την συγκέντρωση αλατιού παρατηρήθηκε και σε κύτταρα που είχαν απομονωθεί από ανθρώπους που έπασχαν από καρκίνο.
Τα MDSCs θεωρούνται ένας σημαντικός μηχανισμός που αποτρέπει την αποτελεσματική απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος εναντίον των όγκων στις ανοσοθεραπείες κατά του καρκίνου. Ο υποκείμενος μοριακός μηχανισμός που εμποδίζει τη λειτουργία αυτών των κυττάρων θα μπορούσε, επομένως, να έχει διάφορες θεραπευτικές προοπτικές. Ωστόσο, από τη στιγμή που η υψηλή πρόσληψη αλατιού κρίνεται ως παράγοντας κινδύνου για καρκίνο του στομάχου στους ανθρώπους, τα ευρήματα της μελέτης και οι μοριακοί μηχανισμοί που τα συνοδεύουν θα πρέπει να αναλυθούν με μεγάλη προσοχή από τις επόμενες ερευνητικές απόπειρες.
Ο καθηγητής Kleinewietfeld δήλωσε σχετικά: «Τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, καθώς βλέπουμε την επίδραση που έχει στην ανάπτυξη των όγκων η αύξηση της περιεκτικότητας της διατροφής σε αλάτι. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να κατανοήσουμε πλήρως το φαινόμενο και τους λεπτομερείς υποκείμενους μοριακούς μηχανισμούς για να κρίνουμε σωστά τις θεραπευτικές προοπτικές του για ανοσοθεραπείες κατά του καρκίνου».
