Βασικό εργαλείο για τη θεραπεία ατόμων με νευρολογικές διαταραχές όπως ο αυτισμός, η σχιζοφρένεια και η νόσος του Πάρκινσον θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Waterloo, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει τα άτομα με αυτές τις νευρολογικές διαταραχές να τροποποιήσουν τις αντιλήψεις τους για το χρόνο, τον οποίο λόγω της κατάστασής τους αντιλαμβάνονται διαφορετικά.
«Η ικανότητα κάποιου να εκτιμά με ακρίβεια το πέρασμα του χρόνου είναι θεμελιώδης για τη δυνατότητά του να αλληλεπιδρά με τον κόσμο. Για μερικά άτομα, ωστόσο, το εσωτερικό τους ρολόι δεν προσαρμόζεται σωστά, δημιουργώντας λανθασμένο χρονισμό που επηρεάζει την αντίληψη και τη δράση. Μελέτες όπως η δική μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς σχηματίζονται αυτές οι ελλείψεις και πώς μπορεί να επαναρρυθμιστεί η αντίληψη του χρόνου στον εγκέφαλο», λέει ο Séamas Weech, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Η μελέτη περιελάμβανε 18 γυναίκες και 13 άνδρες με φυσιολογική όραση και χωρίς αισθητηριακές, μυοσκελετικές ή νευρολογικές διαταραχές. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, που ονομάζεται Robo Recall, για να δημιουργήσουν ένα φυσικό περιβάλλον στο οποίο θα ενθαρρύνεται η εκ νέου ρύθμιση της αντίληψης του χρόνου. Το κλειδί αυτής της προσπάθειας ήταν στο ότι οι ερευνητές συνέδεσαν την ταχύτητα και τη διάρκεια των οπτικών γεγονότων με τις κινήσεις των συμμετεχόντων.
Οι επιστήμονες μέτρησαν την ικανότητα των συμμετεχόντων στην αντίληψη του χρόνου πριν και μετά την εργασία στην εικονική πραγματικότητα. Ορισμένοι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν επίσης εργασίες που δεν περιελάμβαναν εικονική πραγματικότητα, όπως η ρίψη μιας μπάλας, για να χρησιμοποιηθούν σε συγκριτικό έλεγχο.
Στις εργασίες αντίληψης του χρόνου, οι ερευνητές μέτρησαν την πραγματική διάρκεια μιας κινούμενης βελόνας και αυτή που αντιλαμβάνονταν οι συμμετέχοντες και έτσι ανακάλυψαν ότι η χειραγώγηση μέσω εικονικής πραγματικότητας συνδέεται με σημαντική μείωση (περίπου 15%) στις εκτιμήσεις του χρόνου των συμμετεχόντων.
«Η μελέτη αυτή προσφέρει πολύτιμες αποδείξεις στην πεποίθηση ότι η αντίληψη του χρόνου είναι ευέλικτη και ότι η εικονική πραγματικότητα συνιστά ένα πολύτιμο εργαλείο για την επαναρρύθμιση του χρόνου στον εγκέφαλο. Συνιστά μια συναρπαστική εφαρμογή για πρωτοβουλίες αποκατάστασης που θα επικεντρώνονται στον τρόπο με τον οποίο η αντίληψη του χρόνου πραγματικά καταρρέει σε ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες», σχολιάζει ο Δρ. Weech.
Ο ίδιος, πάντως, προσθέτει ότι ενώ τα αποτελέσματα ήταν ισχυρά κατά τη διάρκεια της μελέτης, απαιτούνται περισσότερες έρευνες για να διαπιστωθεί ποια θα είναι η διάρκειά τους και αν τα σήματα που δημιουργήθηκαν μπορούν να παρατηρηθούν στον εγκέφαλο. «Για την ανάπτυξη κλινικών εφαρμογών, πρέπει να γνωρίζουμε αν αυτά τα αποτελέσματα παρουσιάζουν σταθερότητα σε λεπτά, ημέρες ή εβδομάδες αργότερα. Μια διαχρονική μελέτη θα μπορούσε να δώσει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο Michael Barnett-Cowan, καθηγητής νευροεπιστήμης στο Τμήμα Κινησιολογίας και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, τονίζει, πάντως, ότι «η τεχνολογία εικονικής πραγματικότητας έχει ωριμάσει σε μεγάλο βαθμό, αλλάζοντας πλέον ουσιαστικά την εμπειρία του χώρου και του χρόνου. Επιτρέπει, λοιπόν, την πραγμάτωση ερευνών γύρω από την αντίληψη, έτσι ώστε να κατανοήσουμε το πώς δουλεύει ο εγκέφαλος των φυσιολογικών, των τραυματισμένων, των ηλικιωμένων και των ασθενών πληθυσμών και πώς μπορεί να θεραπευτεί για να αποδίδει σωστά».
