Ισραηλινοί ερευνητές σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Επιστημών Weizmann αποφάσισαν να εμβαθύνουν στο θέμα της θεραπείας του σακχαρώδους διαβήτη και να κάνουν τις αντλίες ινσουλίνης εργαλεία του παρελθόντος. Στόχος τους η δημιουργία μίας συσκευής που θα εμφυτεύεται στο σώμα και θα το βοηθά να παράγει ινσουλίνη φέρνοντας μας ένα βήμα πιο κοντά στο τεχνητό πάγκρεας.
Σε προγενέστερη θεραπεία που πραγματοποιήθηκε το 1999, είχε εντοπισθεί πως η εμφύτευση υγιών κυττάρων νησιδίων στους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τους απελευθέρωνε από τις αντλίες ινσουλίνης και από την ανάγκη παρακολούθησης της γλυκόζης. Αυτή η μέθοδος ήταν επαναστατική, αλλά βασιζόταν στη δωρεά οργάνων και ήταν απαραίτητη η ανοσοκαταστολή των ασθενών για να μην υπάρχει το ενδεχόμενο απόρριψης των νέων κυττάρων.
Οι ερευνητές στην παρούσα έρευνα θέλησαν να κάνουν το επόμενο βήμα και σχεδιάζουν την ανεξάρτητη δημιουργία των απαραίτητων κυττάρων από ανθρώπινα εμβρυικά βλαστοκύτταρα. «Αυτά τα κύτταρα μπορούν να εξελιχθούν σε όποιο ιστό χρειάζεται. Το θετικό με αυτά τα κύτταρα είναι ότι μπορούν να πολλαπλασιάζονται διαρκώς», αναφέρει ο επικεφαλής ερευνητής Kfir Molakandov. Έχουμε αυτό το ακατέργαστο υλικό και γνωρίζουμε πώς να μετατρέψουμε αυτά τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα σε κύτταρα παραγωγής ινσουλίνης».
Προτείνεται επίσης ένας απλός αλλά και καινοτόμος τρόπος για να προστατεύσουν τα υγιή κύτταρα από ενδεχόμενη απόρριψη από το ανοσοποιητικό σύστημα. Πρόκειται για μια συσκευή ενσωμάτωσης η οποία βρίσκεται ήδη υπό κατασκευή. «Η συσκευή θα απομονώνει τα εμφυτευθέντα κύτταρα από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή επιτρέποντας τους όμως την ίδια στιγμή να λειτουργούν για μία χρονική περίοδο», συνέχισε ο κ. Molakandov. «Η εισαγωγή της συσκευής θα γίνεται με μία ελάχιστα επεμβατική διαδικασία. Ο ασθενής δεν θα αισθάνεται τη συσκευή και γενικά δεν θα χρειάζεται να κάνει τίποτα επιπλέον. Ενδεχομένως να αντικαθιστά αυτή τη συσκευή μία φορά τον χρόνο ή μία φορά στα δύο χρόνια κάτι το οποίο όμως απέχει από τις εξουθενωτικές αντλίες ινσουλίνης αλλά και τις πένες».
Σύμφωνα με τον k. Molakandov, δεν υπάρχουν αντίστοιχες συσκευές στην αγορά σήμερα ωστόσο αρκετές εταιρείες ερευνούν το ενδεχόμενο δημιουργίας παρόμοιων τεχνικών θεραπείας.
Το σύστημα παραγωγής ινσουλίνης βρίσκεται τώρα σε προκαταρκτικό στάδιο και οι κλινικές δοκιμές απέχουν ακόμα αρκετά χρόνια. Ωστόσο το σύστημα έχει ήδη δοκιμαστεί σε πειραματόζωα. Σύμφωνα με τον k. Molakandov υπολογίζει ότι η καινοτόμα αυτή αγωγή θα βρίσκεται στην αγορά εντός της επόμενης δεκαετίας. «Καθώς δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο στην παρούσα φάση χρειάζεται να βρεθούν δημιουργικές λύσεις για μία σειρά προβλημάτων που θα εμφανιστούν στην πορεία. Ένα από τα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε είναι η περιοχή στην οποία θα μεταμοσχευθούν τα κύτταρα».
Αξίζει αν σημειωθεί πως οι ερευνητές έχουν ήδη καταφέρει να λύσουν δύο σημαντικές προκλήσεις – τη δημιουργία καλών κυττάρων και τον αποκλεισμό των μη ποιοτικών.
Η επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι να βρουν αυτά τα κύτταρα ένα «σπίτι» εντός της συσκευής που θα τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται στην ευρείας κλίμακας παραγωγή.
Σε ό,τι αφορά τις ενστάσεις για την προέλευση των βλαστοκυττάρων και τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν οι ερευνητές απαντούν ότι τα κύτταρα από έμβρυα της εξωσωματικής γονιμοποίησης που δεν προχώρησαν στο στάδιο της εμβρυομεταφοράς και όχι από έμβρυα που δημιουργήθηκαν για ερευνητικούς σκοπούς.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία μεταβολική νόσος στην οποία παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η νόσος αυτή χωρίζεται σε δύο τύπους. Ο διαβήτης τύπου 1 («παιδικός») έχει γονιδιακή βάση και αποτελεί μια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος στην οποία δεν υπάρχει έκκριση ινσουλίνης για να ρυθμίσει τα επίπεδα σακχάρου. Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 από την άλλη είναι μια μεταβολική διαταραχή που σχετίζεται κυρίως με τον τρόπο ζωής (κακή διατροφή, παχυσαρκία, έλλειψη σωματικής άσκησης κ.α.).
