Σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση τερηδόνας, ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας φαίνεται πως παίζουν τα γονίδια σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.
Στη μετά-ανάλυση συγκρίθηκαν δεδομένα από εννέα διεθνείς κλινικές μελέτες με 62.000 συμμετέχοντες μαζί με δεδομένα αυτο-αναφορών από τη Βρετανική Βιοτράπεζα που συμπεριλάμβανε 461.000 συμμετέχοντες, καθιστώντας τη, την μεγαλύτερη μελέτη του είδους της.
Οι ερευνητές κατόρθωσαν να εντοπίσουν 47 νέα γονίδια που σχετίζονται με την τερηδόνα. Επιπλέον επιβεβαιώθηκε ότι ένα γονίδιο που σχετίζεται με το ανοσοποιητικό εμπλέκεται και με την περιοδοντίτιδα. Ανάμεσα στα γονίδια που θα μπορούσαν να έχουν κάποια σχέση με την τερηδόνα είναι και εκείνα που βοηθούν στο σχηματισμό των δοντιών και της γνάθου, εκείνα που προστατεύουν τις λειτουργίες του σάλιου και εκείνα που επηρεάζουν τα βακτήρια που εντοπίζονται στα δόντια.
Η μελέτη εξέτασε επίσης τον γενετικό συσχετισμό με τους καρδιαγγειακούς και μεταβολικούς παράγοντες υγείας όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία, το μορφωτικό επίπεδο και η προσωπικότητα για να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τις σχέσεις με τη στοματική υγεία.
«Η μελέτη καθιστά σαφές ότι τα δόντια είναι μέρος του σώματος. Ανάμεσα σε άλλα πράγματα, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει αιτιολογική σχέση μεταξύ των παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις και της τερηδόνας», αναφέρει η Δρ. Ingegerd Johansson, επικεφαλής της έρευνας και καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Οδοντολογίας του Πανεπιστημίου Umea της Σουηδίας.
Η χρόνια ουλίτιδα που παραμελείται, μπορεί να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα, με συνέπεια η λοίμωξη να προκαλέσει απώλεια του οστού που στηρίζει τα δόντια. Η περιοδοντίτιδα είναι η κύρια αιτία απώλειας των δοντιών στους ενήλικες.
