Ο διακεκριμένος καθηγητής Χειρουργικής Δημήτρης Λινός, αγαπητός στους συναδέλφους του και τους ασθενείς του, με πάνω από 150 επιστημονικές εργασίες που έχει δημοσιεύσει, καθώς τα συγγράμματά του (ελληνικά και ξενόγλωσσα) για Λαπαροσκοπική και Ενδοκρινική Χειρουργική, έχει διαγράψει μια επιτυχημένη ακαδημαϊκή καριέρα και αποδεικνύει την αγάπη του για την συγγραφή και την εκπαίδευση των νέων γιατρών. Με το νέο του βιβλίο «Συνάντηση με έναν νέο γιατρό» (εκδόσεις Καστανιώτη) επιλέγει να απευθυνθεί στα νέα παιδιά που επιθυμούν να σπουδάσουν Ιατρική, είτε από προσωπική επιλογή είτε υποκύπτοντας στις πιέσεις των γονιών τους.

Με αφορμή την κυκλοφορία του διαφορετικού αυτού βιβλίου, ο κ. Λινός εξήγησε μιλώντας στο ygeiamou.gr πως προέκυψε η ιδέα για το θέμα του.
«Η ιδέα για το βιβλίο ήρθε πολύ φυσιολογικά σαν μια καταγραφή των συζητήσεων που εδώ και χρόνια κάνω με τους νέους που σκέφτονται να ακολουθήσουν την Ιατρική, με τους φοιτητές της Ιατρικής που αγωνιούν ποια ειδικότητα θα ακολουθήσουν, με τους νέους ειδικευμένους γιατρούς που σκέφτονται την μετεκπαίδευση τους στο εξωτερικό, με τους ώριμους χειρουργούς που μου εμπιστεύονται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει υποχρεωτικά ο ευσυνείδητος γιατρός», λέει ο κ. Λινός.

Σημειώνει δε ότι «δυστυχώς η ηλικία για να αποφασίσουν το μέλλον τους και μάλιστα την απόφαση τους να εισαχθούν στην Ιατρική Σχολή στην Ελλάδα είναι πολύ νωρίτερα από τα 17, λόγω της ανάγκης για έγκαιρη ειδική προετοιμασία για τις Πανελλήνιες Εισαγωγικές Εξετάσεις. Αντίθετα στις ΗΠΑ, η Ιατρική Σχολή είναι μεταπτυχιακή δηλαδή ακολουθεί αφού ο υποψήφιος πάρει το πρώτο του πανεπιστημιακό πτυχίο. Αυτό επιτρέπει μια πιο ώριμη απόφαση για μια πορεία που, όπως περιγράφω στο βιβλίο μου, είναι δύσκολη και διαρκεί συνεχώς για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στην ελεύθερη απόφαση του νέου των 15 ετών συνήθως για να γίνει γιατρός».

Και υπογραμμίζει ότι «ένας “πιεσμένος” γιος ή κόρη γιατρών-γονέων να ακολουθήσει την Ιατρική, δεν θα γίνει καλός γιατρός, δεν θα είναι ευτυχισμένος για μια καριέρα που ήταν διαφορετική από αυτήν που ο ίδιος πραγματικά ήθελε».

Ο καλός γιατρός
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν το παιδί πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά του που να αποτελούν και την βάση για μια καλή πορεία στην Ιατρική. Όμως ο Δημήτρης Λινός εξηγεί ότι «η προσωπικότητα του κάθε άνδρα ή γυναίκας δεν πιστεύω ότι επηρεάζει στο να γίνει καλός γιατρός. Καλοί γιατροί είναι προσωπικότητες “ανοιχτές”, διαχυτικές, που εντυπωσιάζουν τον συνομιλητή τους. Καλοί γιατροί είναι προσωπικότητες “κλειστές”, που λένε λίγα λόγια, που δεν αποτελούν το “κέντρο της παρέας”. Ο καλός γιατρός είναι αυτός που βάζει τον εαυτό του στη θέση του ασθενούς. Του ασθενούς που θέλει από τον γιατρό του την ίδια αντιμετώπιση που ο γιατρός θα ήθελε για τον εαυτό του από τους συναδέλφους του. Με άλλα λόγια να έχει καλή εκπαίδευση, καλή μετεκπαίδευση, καλή συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Ένας καλός γιατρός παρακολουθεί διεθνή συνέδρια, διαβάζει επιστημονικά περιοδικά, βρίσκεται πάντα μπροστά στις εξελίξεις της Ιατρικής μαζί με τους συναδέλφους του από όλο το κόσμο. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που η συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση δεν είναι υποχρεωτική. Στην Αμερική, αν δεν αποδεικνύεις κάθε χρόνο ότι έχεις εκπληρώσει συγκεκριμένες προϋποθέσεις συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης, δεν ανανεώνεται η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος».

Στο βιβλίο «Συνάντηση με έναν νέο γιατρό» ο κ. Λινός δίνει πολύτιμες συμβουλές στα νέα παιδιά για τις σπουδές Ιατρικής στις ΗΠΑ και αυτό γιατί, όπως εξηγεί «η εκπαίδευση και ιδιαίτερα η μετεκπαίδευση στην Ιατρική είναι καλύτερη στις ΗΠΑ κατά γενική ομολογία».

Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Λινό, οφείλεται στο Σύστημα Εκπαίδευσης των ειδικευόμενων γιατρών που τους οδηγεί να αναλάβουν έγκαιρα υπευθυνότητες στην θεραπεία του αρρώστου. «Ο ειδικευόμενος χειρουργός παραδείγματος χάριν, από τον πρώτο χρόνο της εκπαίδευσης του πραγματοποιεί ο ίδιος μικρές επεμβάσεις. Τον τελευταίο χρόνο της εκπαίδευσης του, σαν chief resident όπως λέγεται, όχι μόνο πραγματοποιεί μόνος του όλες και τις πιο δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά καθοδηγεί και τους νεότερους χειρουργούς που έχει στην ομάδα του. Στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πιο “καθηγητικό/διευθυντικό”, με αποτέλεσμα η ψυχολογική αλλά και διοικητική αυτοδυναμία του νέου χειρουργού να καθυστερεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε καταπληκτικούς δασκάλους της χειρουργικής στην Ελλάδα και στα Πανεπιστημιακά και στα Δημόσια Νοσοκομεία που έχουν άδεια για χορήγηση ειδικότητας. Βέβαια το ότι δεν επιτρέπεται στους ειδικευόμενους γιατρούς να έχουν μέρος της εκπαίδευσης τους σε ελληνικά ιδιωτικά νοσοκομεία στα οποία και υπηρετούν ενίοτε διεθνούς κύρους γιατροί και υπάρχουν τα σύγχρονα μηχανήματα και η τεχνολογία αιχμής, αποτελεί ένα ακόμα παράδοξο της ιατρικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα», εξηγεί.

Έχοντας μακρά και επιτυχημένη πορεία, τόσο ως κλινικός γιατρός αλλά και ως ακαδημαϊκός, ο Δημήτρης Λινός λέει ότι «ο καλός γιατρός είναι και καλός κλινικός, και καλός δάσκαλος και καλός ερευνητής σε οποιοδήποτε νοσοκομείο και αν εργάζεται». Και συμπληρώνει ότι «υπάρχουν χειρουργοί σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, καθηγητές όλων των βαθμίδων, που δεν αγαπούν πραγματικά την ακαδημαϊκή ζωή, την εκπαίδευση των φοιτητών και νέων ειδικευόμενων, αποφεύγοντας τον έξτρα χρόνο που απαιτείται για την εκπαίδευση τους. Υπάρχουν, αντιθέτως, γιατροί σε ιδιωτικά νοσοκομεία που είναι εξαιρετικοί κλινικοί γιατροί αλλά συγχρόνως και εξαιρετικοί δάσκαλοι, μέντορες ακόμα και ερευνητές. Ο καλός γιατρός έχει λοιπόν ισορροπημένη ενασχόληση και με τα δύο».

Και στο ερώτημα αν τελικά αξίζει να ασχοληθεί κανείς με την Ιατρική, αν εξακολουθεί να είναι το επάγγελμα για σίγουρη αποκατάσταση και κύρος, ο Δημήτρης Λινός υπενθυμίζει ότι «ανέκαθεν η Ιατρική ήταν ένα από τα επαγγέλματα που πολλοί νέοι ήθελαν να ακολουθήσουν. Οι τεχνολογικές εξελίξεις σίγουρα επηρεάζουν τις σημερινές “ειδικότητες” της Ιατρικής, όπως με εντυπωσιακό τρόπο περιγράφεται στον πρόλογο του βιβλίου μου από τον Διεθνώς αναγνωρισμένο Καθηγητή της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Stanford Ιωάννη Ιωαννιδη. Ο σκοπός, όμως, του δικού μου μηνύματος είναι να επισημάνω στο υποψήφιο και νέο γιατρό πόσο δύσκολο και σκληρό είναι να γίνει και κυρίως να παραμείνει σε όλη του τη ζωή, ένας καλός γιατρός, “ο καλύτερος γιατρός του κόσμου”, όπως λέω».

Το ygeiamou.gr εξασφάλισε και σας παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα επιλεγμένα αποσπάσματα από το νέο βιβλίο του Δημήτρη Λινού «Συνάντηση με έναν νέο γιατρό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Διαβάστε επιλεγμένα αποσπάσματα του βιβλίου κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα