Ο επώδυνος αντίκτυπος της πανδημίας στην ψυχική υγεία αναδεικνύεται ξανά μέσα από νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, σύμφωνα με την οποία το αίσθημα της κοινωνικής απομόνωσης εντάθηκε σημαντικά και ιδιαίτερα στους εφήβους και νέους.
Η μελέτη ερευνητών του προγράμματος Making Caring Common του Πανεπιστημίου, μιας πρωτοβουλίας για την ανατροφή παιδιών με ενδιαφέρον, σεβασμό και υπευθυνότητα προς τον συνάνθρωπο και την κοινωνία, έδειξαν ότι ένας στους τρεις (36%) Αμερικανούς (από 950 συμμετέχοντες) ανέφερε μοναξιά «συχνά», «σχεδόν όλη την ώρα» ή «όλη την ώρα» τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες πριν την έρευνα, ποσοστό που δύο μήνες πριν την πανδημία COVID-19 άγγιζε το 25%.
Το ενδιαφέρον και ανησυχητικό συνάμα εύρημα αποτέλεσε η αποξένωση που βιώνουν οι νέοι. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους που φοβούνται μια επιδημία της μοναξιάς μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού, 61% όσων νιώθουν απομονωμένοι ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 18 έως 25 ετών.
Την ανησυχία επιτείνουν τα στοιχεία του Ιουνίου από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, κατά τα οποία το 63% των νέων αναφέρουν συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
«Τα ευρήματα με εξέπληξαν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο ψυχολόγος Richard Weissbourd και επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Εκπαιδευτικών του Χάρβαρντ για τα ανατρεπτικά στοιχεία που μαρτυρούν ποσοστά μοναξιάς στους νέους υψηλότερα σε σύγκριση με αυτά αντίστοιχων μελετών σε ηλικιωμένους.
Ποια τα αίτια της μοναξιά και πώς αντιμετωπίζεται
Ο Δρ Weissbourd προχώρησε στην εκτίμηση κάποιων παραγόντων πίσω από το αποτύπωμα της πανδημίας στην ψυχική υγεία των νέων.
Η αλλαγή οικογένειας, όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τη μετάβαση από το «κληρονομούμενο» οικογενειακό περιβάλλον σε ένα καινούργιο όπως το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, συνοδεύεται συχνά από την απουσία άμεσης επαφής με όσους θα αποτελούσαν το «καταφύγιο απέναντι στη μοναξιά». Πέρα από τη δυσκολία πολλών νέων να αναπτύξουν διαπροσωπικές σχέσεις σε νέες κοινωνικές ομάδες και κοινότητες ή την αποσύνδεση από τις παλιότερες, επιβαρυντικά για την ψυχολογία λειτουργούν και οι σημαντικές αποφάσεις που καλούνται να λάβουν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για την προσωπική τους ζωή και την επαγγελματική τους εξέλιξη.
Ένα δεύτερο στοιχείο που πολλαπλασιάζει το αίσθημα αποξένωσης σύμφωνα με την έρευνα, είναι η τάση όσων αναφέρουν μοναξιά να νιώθουν ότι κανείς δεν νοιάζεται για τους ίδιους όσο νοιάζονται εκείνοι για τους άλλους, κάτι που αναπόδραστα οδηγεί στην παραίτηση και συνακόλουθα στην εντονότερη απομόνωση και το κοινωνικό άγχος, εξηγεί ο Δρ Weissbourd.
Για την αναστροφή της κατάστασης που μπορεί να οδηγήσει σε καθοδική πορεία, η ερευνητική ομάδα επεσήμανε πως πρέπει τα μέτρα και οι ενέργειες που θα ληφθούν να οδηγήσουν σε ένα νέο ισχυρό οικοδόμημα. Έτσι, σε αυτό μπορούν να συμβάλουν:
- τα σχολεία κάθε βαθμίδας, με εκπαιδευμένους δασκάλους και καθηγητές να φέρνουν σε επαφή τους γονείς και να επιβεβαιώνεται πως για κάθε μαθητή υπάρχει ένας ενήλικας που σχετίζεται με το σχολικό περιβάλλον
- οι γιατροί, κατά το ετήσιο check-up των νέων, ρωτώντας για πιθανά αισθήματα μοναξιάς και φέρνοντας τους ασθενείς σε επικοινωνία με κοινωνικούς υποστηρικτικούς φορείς
- οι εργοδότες που θα μεριμνούν για την ψυχική διάθεση των εργαζομένων και την ενδεχόμενη αίσθηση απομόνωσης, ώστε να τους ενισχύουν οικονομικά προς εύρεση εξειδικευμένης βοήθειας.
Όπως επεσήμανε ο Δρ Weissbourd, στην υπερατομική κοινωνία που ζούμε, αποτελεί ηθικό χρέος και ανάγκη να αποστιγματιστεί η μοναξιά και κανείς να μη διστάζει να αναζητά βοήθεια εφόσον τη χρειάζεται.
Διαβάστε επίσης
Αντίβαρο στη μοναξιά και σύμμαχος της υγείας – Και όμως δεν φαντάζεστε τι μπορεί να είναι
Κορωνοϊός: Το ψυχολογικό αποτύπωμα της πανδημίας και πώς να το διαχειριστούμε
Κορωνοϊός – Lockdown: Ένοχο για την επιδείνωση ενός σοβαρού προβλήματος υγείας
