Μπόστον Τέρριερ: Μικρούλης, πανέξυπνος και ιδανικός σύντροφος

Μπορεί να μην έχει το μεγαλύτερο ανάστημα, όμως διαθέτει θαυμαστό θάρρος και ενεργεί με αυτοπεποίθηση. Τετραπέρατος, τρυφερός με την οικογένειά του, την οποία δεν θα διστάσει να προστατεύσει όταν αισθανθεί απειλή.

Για να καταλάβουμε τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του ενός σκύλου Μπόστον Τέρριερ, θα πρέπει, όπως επισημαίνει ο εκτροφέας της φυλής, Στέλιος Καραμήτσος, να μάθουμε από πού… κρατάει η σκούφια του.

Ιστορία

Οι προγονοί του, σύμφωνα με τον κ. Καραμήτσο, ήταν το λευκό Αγγλικό Τέρριερ –μία φυλή η οποία έχει εξαλειφθεί- και το Αγγλικό Μπούλντογκ. Ωστόσο, καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη της φυλής έπαιξε η πρόσμιξη με τα Γαλλικά Μπούλντογκ.

Έτσι, ενώ η καταγωγή του είναι από την Αγγλία, η εξέλιξη, η αναγνώριση και η καθιέρωση της φυλής έγινε στη Βοστώνη.

Όλα ξεκίνησαν όταν, το 1865, ο Robert C. Huper εισήγαγε ένα σκυλί, γνωστό ως Δικαστής Huper.

Ο Δικαστής είχε σκούρο ραβδωτό χρώμα, και το παρουσιαστικό κυρίως ενός Μπούλντογκ με ενδείξεις ύπαρξης Τέρριερ – πιθανότατα Λευκού Μπουλ Τέρριερ.

Τον Δικαστή, λοιπόν, αν και είχε την εικόνα ενός Μπούλντογκ, τον χαρακτήριζε η εγρήγορση ενός Τέρριερ. Ζύγιζε περίπου 14 κιλά και ζευγάρωσε με την Burnett’s Gyp, μια μικρότερη σε μέγεθος σκυλίτσα, που τα κιλά της έφταναν περίπου τα εννέα.

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Τα πρώτα χρόνια, και μέχρι να σταθεροποιηθεί ο τύπος, ζευγάρωναν τα δείγματα που είχαν πιο Μπούλντογκ χαρακτηριστικά με Μπουλ Τέρριερ, και με Μπούλντογκ όσα είχαν πιο Τέρριερ.

Άρχισαν να διαγωνίζονται στις εκθέσεις με την ονομασία Μπουλ Τέρριερ από το 1878, και οι συμμετοχές τους ήταν αξιοσημείωτες.

Ωστόσο, το 1888 εμφανίστηκαν σαν ξεχωριστός τύπος, ως Round-headedBull Terrier.

Οι συμμετοχές ήταν τόσο πολλές, που πλέον καθιερώθηκε ως ξεχωριστός τύπος, μόνιμα, σε κάθε έκθεση.

Μάλιστα, για ένα χρονικό διάστημα τα αποκαλούσαν Round Head, ή Boston Round Head.

Το πρώτο πρότυπο της φυλής παρουσιάστηκε το 1891, με πρωτοβουλία του Charles Leland, ο οποίος προσκάλεσε όλους τους γνωστούς κι αξιόλογους εκτροφείς της εποχής και τους πρότεινε να συγγράψουν από κοινού το πρώτο πρότυπο, και να συνεννοηθούν για τους κανόνες και τις μεθόδους που θα βοηθούσαν τη φυλή τους.

Δύο χρόνια αργότερα (1893) τα Μπόστον Τέρριερ, που αρχικά είχε αιτηθεί η αναγνώριση τους ως «Αμέρικαν Μπουλ Τέρριερ», αναγνωρίζονται από το American Kennel Club ως Boston Terrier – ήταν και η πρώτη Αμερικάνικη φυλή.

Τέλος, να αναφέρουμε ότι οι πρόγονοι του Μπόστον Τέρριερ επιδίδονταν σε κυνομαχίες, που ήταν δημοφιλές «σπορ» εκείνη την εποχή. Αρχικά και εκείνο είχε αυτόν τον προορισμό. Στην πορεία, όμως, οι λάτρεις της φυλής ανακάλυψαν πόσο ιδανικό και αξιολάτρευτο κατοικίδιο μπορεί να γίνει.

Χαρακτήρας

Ακριβώς επειδή έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, τονίζει ο κ. Καραμήτσος, είναι ένα σκυλί με αυτοπεποίθηση, πολύ πιστό και καλοπροαίρετο. Ευδιάθετο, προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε καταστάσεις και περιβάλλοντα, και είναι ατρόμητο.

«Στοργικό, δεν γαβγίζει ιδιαίτερα, και είναι ιδανικό για κάθε οικογένεια: για μικρούς και μεγάλους. Ζει άνετα και σε διαμερίσματα.

Έχει εξαιρετική σχέση με τα παιδιά, επιζητά την επαφή με τον άνθρωπο και, εάν νιώσει κίνδυνο για την οικογένειά του, δεν θα διστάσει λεπτό να επιτεθεί.

Γι’ αυτόν τον λόγο, όπως και για την αναπτυγμένη νοημοσύνη, αλλά και για την ιδιοσυγκρασία του, αρκετές φορές αποφασίζει και αξιολογεί μόνο του καταστάσεις. Γι΄ αυτό δεν πρέπει, ποτέ, να το αφήνουμε μόνο του με άγνωστα παιδιά. Και, κατ’ επέκταση, ελεύθερο. Μόνο σε ελεγχόμενο περιβάλλον.

Η σχέση του με τους άλλους σκύλους και τα ζώα δεν είναι η καλύτερη, λόγω της καταγωγής του, γι΄αυτό χρειάζεται κοινωνικοποίηση από μικρή ηλικία.

Είναι ένα σκυλί που μπορεί να σε τρελάνει στο γλείψιμο.

Προτιμά τα έντονα παιχνίδια –έχει αδυναμία στα μπαλάκια- από τις μεγάλες βόλτες, καθώς είναι η πιο αθλητική βραχυκέφαλη φυλή.

Είναι δραστήριο, ζωηρό, ενθουσιώδες σκυλί, ιδανικό για να μας ακολουθεί σε αθλητικές δραστηριότητες, όταν οι θερμοκρασίες το επιτρέπουν», περιγράφει ο εκτροφέας.

Ωστόσο, δεν φημίζεται για τις κολυμβητικές του επιδόσεις. Γιατί;

«Όσον αφορά το κολύμπι, δεν κολυμπάμε, γιατί δεν έχουμε ουρά. Ένα στα 20 σκυλιά μπορεί να κολυμπήσει. Μπορούν, όμως, να μάθουν με σωσίβιο, με το οποίο θα πρέπει να έχουν εξοικειωθεί πριν από την πρώτη τους εμπειρία στη θάλασσα.

Επειδή είναι ευαίσθητο στη ζέστη, εάν το πάρουμε μαζί μας στην παραλία, θα πρέπει να βρούμε για εκείνο μια «παχιά» σκιά, δηλαδή κάτω από δέντρο. Να του έχουμε φρέσκο, δροσερό νερό συνέχεια, και να προσέχουμε την άμμο γιατί μπαίνει στη μύτη, στα αυτιά και στα μάτια.

Δεν καθόμαστε μαζί του κάτω από ομπρέλα γιατί δεν προσφέρει αποτελεσματική προστασία από τις ακτίνες του ήλιου.

Στην παραλία συμπεριφερόμαστε σε ένα Μπόστον Τέρριερ όπως σε ένα βρέφος», τονίζει ο κ. Καραμήτσος.

Περιγραφή

Σύμφωνα με τον εκτροφέα, είναι ένα σκυλί που θεωρείται μικρόσωμο. Στο πρότυπό του δεν έχει χαμηλότερο βάρος, αλλά μόνο μεγαλύτερο, μέχρι 11 ½ κιλά.

Είναι από τις ελάχιστες φυλές που το μέγεθός της δεν ορίζεται από το ύψος, αλλά από το βάρος.

Τα μεγέθη είναι τρία: α) το μικρό (τα θηλυκά είναι μέχρι 6 ½ κιλά και τα αρσενικά φτάνουν τα 7 ½ κιλά, β) το μεσαίο (μέχρι 8 ½ κιλά τα θηλυκά και 9 ½ τα αρσενικά) και γ) το πιο μεγάλο, με τα θηλυκά να φτάνουν μέχρι τα 10 ½ κιλά, και τα αρσενικά τα 11 ½.

Είναι μια φυλή τετράγωνη, δηλαδή η απόσταση από την ωμοπλάτη έως το τελείωμα της σπονδυλικής στήλης είναι ίση, ή σχεδόν ίση, με την απόσταση από το έδαφος έως ακρώμιο.

Το πιο σημαντικό πράγμα πάνω σε ένα Μπόστον Τέρριερ είναι το κεφάλι του. Και ιδιαίτερα, η έκφρασή του.

Έχει τετράγωνο κρανίο, τα αυτιά του είναι τοποθετημένα στην κορυφή του κρανίου, και είναι όρθια και μυτερά.

Τα μάτια του είναι τοποθετημένα στις γωνίες του κρανίου, μεγάλα, στρογγυλά, σκούρα, και μαζί με τα αυτιά μας δίνουν την αίσθηση της επιφυλακής, της εξυπνάδας και της εγρήγορσης.

Το ρύγχος είναι τετράγωνο και πλατύ. Έχει κοντή μύτη, η οποία δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 1/3 του κρανίου.

Πολύ σημαντικό για τη φυλή και την ευζωία είναι να έχει όσο το δυνατόν ανοιχτά ρουθούνια, για να παίρνει καλύτερες αναπνοές.

Έχουν πλατιά και τετράγωνα σαγόνια, και το δάγκωμά τους είναι ίσο, ή ευκρινώς προγναφικό.

Τα άκρα τους είναι λεπτά και μυώδη, και μαζί με τον μακρύ τους λαιμό, τούς δίνουν αυτή την ιδιαίτερη κομψότητα που χαρακτηρίζει τα Μπόστον Τέρριερ.

Έχουν ίσια γραμμή πλάτης, η οποία καταλήγει σε μία κοντή ουρά. Μπορεί να είναι ίσια, ή να κάνει μικρή περιστροφή, το μήκος της οποίας δεν πρέπει να ξεπερνά το ¼ της απόστασης από την έκθεσή της έως τον περσό.

Έχουν κοντό και καλής ποιότητας τρίχωμα, το οποίο είναι φωτεινό και απαλό σε αίσθηση.

Θεωρητικά έχουμε τρία χρώματα. Το ραβδωτό είναι η βάση όλων των χρωμάτων του Μπόστον Τέρριερ. Ωστόσο, αργότερα αναγνωρίστηκαν το μαύρο και το seal. Το seal είναι εκείνο το μαύρο που στο έντονο φως και στον ήλιο κοκκινίζει.

Ένα Μπόστον Τέρριερ θα πρέπει να έχει άσπρα σημεία, τουλάχιστον ανάμεσα στα μάτια, στο ρύγχος, στα μπροστινά άκρα και στο στήθος.

Το ιδανικό είναι να έχει λευκό λαιμό, και η γραμμή ανάμεσα στα μάτια του να συνεχίζει κατά μήκος του κρανίου και να ενώνεται με το λευκό του σβέρκο.

Ένα σκυλί που έχει υπερβολικό λευκό, είναι ύποπτο για κωφώσεις.

Η υγεία

Τα προβλήματα υγείας που μπορεί να εμφανίσει ένα Μπόστον Τέρριερ, σύμφωνα με τον κ. Καραμήτσο, είναι: «Η κώφωση είναι μία από τις κληρονομικές ασθένειες της φυλής.

Ακόμη μία είναι ο νεανικός κληρονομικός καταρράκτης.

Πάσχει από εξάρθρωση επιγονατίδας, η οποία είναι η πληγή όλων των μικρόσωμων φυλών.

Όμως, επειδή μπορεί να είναι και επίκτητη, δυστυχώς δεν μπορούμε να προφυλαχτούμε 100% .

Θεωρούμε ότι εάν ένα σκυλί παρουσιάσει εξάρθρωση επιγονατίδας μέχρι τους 15 μήνες, κατά πάσα πιθανότητα είναι κληρονομικήςπροέλευσης.

Αν, όμως, την παρουσιάσει σε μεγαλύτερη ηλικία, είναι επίκτητη: οφείλεται, είτε σε ατύχημα, είτε στον τρόπο ζωής του.

Γι’ αυτόν τον λόγο αποφύγουμε τις εσωτερικές σκάλες, εάν υπάρχουν στο διαμέρισμά μας, και τα έντονα πηδήματα.

Επίσης, παρουσιάζει συγγενείς καρδιοπάθειες και βλάβες στις βαλβίδες.

Εμφανίζει προβλήματα στη σπονδυλική στήλη, τα οποία σχετίζονται με την ουρά.

Και ένα σημαντικό θέμα υγείας είναι ότι η φυλή παρουσιάζει, σε σχέση με τον μέσο όρο των σκύλων γενικότερα, αυξημένα ποσοστά επιληψίας.

Για όλα αυτά τα προβλήματα καλό είναι οι εκτροφείς μας να έχουν κάνει τις αντίστοιχες εξετάσεις και επιλογές που χρειάζονται.

Όπως όλες οι βραχυκέφαλες φυλές, έχουν αναπνευστικά προβλήματα. Γι’αυτό δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στα ανοιχτά ρουθούνια και στο όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μήκος ρύγχους.

Στην Ελλάδα και στις πιο θερμές περιοχές θα πρέπει ο σκύλος να ζει σε κλιματιζόμενους χώρους. Θέλει πολύ καλής ποιότητας τροφή, κατά προτίμηση πλούσια σε Ω λιπαρά, η οποία βοηθά τόσο στο τρίχωμα (ποιότητα, πτώση τρίχας), όσο και στη μείωση αερίων και της δυσάρεστης οσμής.

Φροντίδα – περιποίηση

«Ένα Μπόστον Τέρριερ το κάνουμε μπάνιο όσο γίνεται πιο αραιά. Και πάντα με υποαλλεργικά σαμπουάν, τα οποία αραιώνουμε με νερό και σε αναλογία τουλάχιστο 10 προς 1. Το χρησιμοποιούμε αφού έχουμε βρέξει τον σκύλο πάρα πολύ καλά και για αρκετά λεπτά.

Συνιστάται η χρήση ειδικών κοντίσιονερ, για το ph του δέρματος, καθώς έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία στις αλλεργίες.

Κόβουμε τα νύχια τους τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα – το αργότερο στις 10 ημέρες.

Καθαρίζουμε προσεκτικά τα αυτιά, τα μάτια, τις πτυχώσεις γύρω από το ρύγχος, τις ζάρες, την περιοχή γύρω από την ουρά και τον πρωκτό.

Ειδικά εάν αυτή είναι γυριστή», συμβουλεύει ο εκτροφέας και συμπληρώνει: «Αποφεύγουμε για οποιοδήποτε λόγο την αναισθησία.

Ένας λόγος που δεν είναι διαδεδομένη η εκτροφή του Μπόστον Τέρριερ, καθώς, ως επί το πλείστον, γεννά με καισαρική: τρία κουτάβια κατά μέσον όρο.

Όπως όλες οι βραχυκέφαλες φυλές, απαγορεύεται να ταξιδεύουν στον χώρο αποσκευών του αεροπλάνου. Επίσης, στις αεροπορικές πτήσεις απαγορεύεται να ταξιδεύουν στον χώρο της καμπίνας τα σκυλιά που ξεπερνούν τα επτάμισι κιλά».

 

 

Διαβάστε επίσης

Τζακ Ράσελ Τεριέ: Ένα μικρό… ζιζάνιο που θα δώσει τη ζωή του για σας