Είναι το πιο σπάνιο χρώμα μαλλιών. Υπολογίζεται ότι 1-2% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει φυσικά κόκκινα μαλλιά και η πλειοψηφία τους βρίσκεται στην Βόρεια Ευρώπη.
Σε παλαιότερη έρευνα της Κλινικής Cleveland βρέθηκε ότι οι κοκκινομάλληδες δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στα τοπικά αναισθητικά και ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 20% μεγαλύτερη δόση αναισθητικού.
Νεότερη έρευνα από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (MGH) παρέχει νέα στοιχεία σχετικά με τους λόγους που οι φυσικοί κοκκινομάλληδες παρουσιάζουν διαφορετική ευαισθησία στον πόνο και έχουν όπως φαίνεται μεγαλύτερο όριο αντοχής στον πόνο. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Science Advances.
Στους ανθρώπους με κόκκινα μαλλιά (καθώς και σε αναρίθμητα άλλα είδη ζώων με κόκκινο τρίχωμα), τα κύτταρα που παράγουν τις χρωστικές ουσίες –τα λεγόμενα μελανοκύτταρα- περιέχουν μια παραλλαγμένη μορφή του υποδοχέα μελανοκορτίνης 1. Ο υποδοχέας αυτός βρίσκεται στην επιφάνεια των κυττάρων και αν ενεργοποιηθεί από τις κυκλοφορούσες ορμόνες (μελανοκορτίνες) προκαλεί αλλαγή στην παραγωγή των μελανοκυττάρων, από κίτρινη/κόκκινη μελανίνη σε καφέ/μαύρη. Προηγούμενη εργασία του David E. Fisher, MD, Ph.D., διευθυντή του προγράμματος Melanoma του αντικαρκινικού Κέντρου του MGH έδειξε ότι η αδυναμία των ανθρώπων με κόκκινο τρίχωμα να μαυρίζουν εντοπίζεται σε αδρανείς μεταλλάξεις αυτού του υποδοχέα.
Για να διερευνήσουν τους μηχανισμούς πίσω από τα διαφορετικά όρια πόνου στα άτομα με κόκκινα μαλλιά ο Δρ. Fisher και οι συνεργάτες του μελέτησαν ένα στέλεχος ποντικιών με κόκκινο τρίχωμα, το οποίο (όπως και στους ανθρώπους) περιέχει μια μετάλλαξη από την οποία λείπει η λειτουργία του υποδοχέα μελανοκορτίνης 1 και επίσης παρουσιάζει υψηλότερα όρια πόνου.
Η ομάδα βρήκε ότι η απώλεια της λειτουργίας του υποδοχέα μελανοκορτίνης 1 στα ποντίκια με κόκκινο τρίχωμα προκαλούσε την έκκριση χαμηλότερων επιπέδων του μορίου POMC (προ-οποιο-μελανοκορτίνη) στα ζώα, το οποίο με τη σειρά του διασπάται σε διαφορετικές ορμόνες μεταξύ των οποίων εκείνη που δημιουργεί ευαισθησία στον πόνο και αυτή που τον εμποδίζει. Η παρουσία αυτών των ορμονών διατηρεί την ισορροπία ανάμεσα στους υποδοχείς οπιοειδών που αναστέλλουν τον πόνο και τους υποδοχείς μελανοκορτίνης 4 που ενισχύουν την αντίληψη του πόνου.
Στα ποντίκια με κόκκινο τρίχωμα (και πιθανότατα και στους ανθρώπους) που έχουν και τις δύο ορμόνες σε χαμηλά επίπεδα, φαινομενικά η μία θα εξουδετέρωνε τη δράση της άλλης. Ωστόσο, το σώμα παράγει επιπλέον παράγοντες μη σχετικούς με τα μελανοκύτταρα, οι οποίοι ενεργοποιούν τους υποδοχείς οπιοειδών που εμπλέκονται στην παρεμπόδιση του πόνου. Επομένως, η καθαρή επίδραση των χαμηλότερων επιπέδων των ορμονών που σχετίζονται με τα μελανοκύτταρα είναι περισσότερα οπιοειδή σήματα, τα οποία αυξάνουν το όριο του πόνου.
«Τα ευρήματα αυτά περιγράφουν τη μηχανιστική βάση πίσω από προηγούμενα στοιχεία που δείχνουν διαφορετικά όρια για τον πόνο σε ανθρώπους με διαφορετικές βάσεις χρωστικών ουσιών. Η κατανόηση αυτού του μηχανισμού επιβεβαιώνει τα προηγούμενα στοιχεία και παρέχει μια αξιόλογη γνώση για το ιατρικό προσωπικό όταν φροντίζει ασθενείς των οποίων η ευαισθησία στον πόνο μπορεί να διαφέρει», εξηγεί ο Δρ. Fisher.
Ο ίδιος προσθέτει ότι τα αποτελέσματα υποδεικνύουν νέους τρόπους χειρισμού των φυσικών διαδικασιών του σώματος που ελέγχουν την αντίληψη του πόνου, για παράδειγμα μέσω του σχεδιασμού νέων φαρμάκων που αναστέλλουν τους υποδοχείς μελανοκορτίνης 4 που εμπλέκονται στην ευαισθησία στον πόνο.
«Η παρούσα εργασία μας επικεντρώνεται στην αποσαφήνιση του τρόπου με τον οποίο τα επιπρόσθετα σήματα από το δέρμα ρυθμίζουν τον πόνο και τη σηματοδότηση των οπιοειδών. Η σε βάθος κατανόηση αυτών των μονοπατιών μπορεί να οδηγήσει σε εντοπισμό καινοτόμων στρατηγικών τροποποίησης του πόνου», καταλήγουν οι επιστήμονες.
Διαβάστε επίσης
Κορωνοϊός: Εσείς χάνετε περισσότερα μαλλιά εν μέσω πανδημίας από ό,τι συνήθως;
Ισχιαλγία: Πέντε απλοί τρόποι να διώξετε τον πόνο
Οι σωματικοί πόνοι που «φωνάζουν» ότι έχουμε κατάθλιψη
