Αρκετοί άνθρωποι εμφανίζουν, παροδικά, δυσάρεστη αναπνοή. Το 50% πιστεύει ότι ταλαιπωρείται τακτικά από δυσοσμία ως συνέπεια ύπαρξης μικροβίων στα ούλα και τα δόντια. Η κατάσταση αυτή, παραμένοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα, σαμποτάρει την αυτοπεποίθηση και την κοινωνική προβολή του ατόμου. Η εκτίμηση της στοματικής δυσοσμίας γίνεται από το ίδιο το άτομο, αλλά συχνά επιβεβαιώνεται και από τους άλλους. Η μυρωδιά μπορεί να προέρχεται από το στόμα, τον φάρυγγα, τη μύτη, τα ιγμόρεια ή τις αμυγδαλές, από τους πνεύμονες (βρογχεκτασία) και τον οισοφάγο (εκκόλπωμα).
Αιτίες κακοσμίας
Η κακοσμία που ακολουθεί την πρωινή έγερση ονομάζεται «πρωινή δυσοσμία». Εμφανίζεται σε άτομα στα οποία εμποδίζεται η διέλευση του αέρα στη μύτη, λόγω κακής διαμόρφωσης του ρινικού διαφράγματος ή εξαιτίας μόλυνσης των ιγμόρειων. Μολύνσεις στην αναπνευστική οδό προκαλούνται, ακόμη, από οξεία ή χρόνια πυώδη αμυγδαλίτιδα. Η πρωινή στοματική δυσοσμία δεν είναι παθολογική. Την πιο πιθανή αιτία της αποτελεί η συσσώρευση υπολειμμάτων τροφής και βακτηριακής πέτρας στα δόντια και τη γλώσσα με επακόλουθη φλεγμονή.
Η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα συντηρούν το πρόβλημα. Η περιοδοντίτιδα στους ενήλικες δημιουργεί βαθμιαία οδοντική πέτρα με ταυτόχρονη τοπική χαλάρωση του ούλου περιμετρικά του δοντιού, διατηρώντας την κατάσταση για χρόνια. Παροδική στοματική δυσοσμία προκύπτει από την κατανάλωση τροφών όπως σκόρδο, κρεμμύδι ή καυτερά. Έτσι, η αναπνοή παίρνει τη μυρωδιά της τροφής. Παρόμοιο αποτέλεσμα έχουν το αλκοόλ και ο καπνός, ενώ και τα υπολείμματα συγκεκριμένων τροφών, που παγιδεύονται στα δόντια δημιουργούν θεϊκές ενώσεις.
Η ξηροστομία, δηλαδή η έλλειψη σάλιου, ευθύνεται για την κακή στοματική καθαριότητα. Το σάλιο λειτουργεί καθαρτικά, εμποδίζοντας την ανάπτυξη μικροβίων. Υπολείμματα τροφών που παραμένουν στην επιφάνεια της γλώσσας και η ύπαρξη τεχνητής οδοντοστοιχίας αποτελούν, επίσης, αιτίες δυσοσμίας καθώς και γενικευμένες παθήσεις όπως η νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια και ο αρρύθμιστος διαβήτης. Η μόλυνση του στομάχου από το ελικοβακτηρίδιο προκαλεί διαφορετική αίσθηση οσμής στο άτομο. Πολλές φορές, για τη δυσοσμία ευθύνονται φάρμακα, π.χ. αγχολυτικά.
Θεραπευτικά σχήματα
Η θεραπεία στοχεύει στην παρεμπόδιση συσσώρευσης μικροβίων στις θέσεις αυτές. Αποτελεσματικός στοματικός καθαρισμός συμπεριλαμβάνει βούρτσισμα, χρήση οδοντικού νήματος, μεσοδόντιων βουρτσακίων και ξέπλυμα με οδοντικό διάλυμα. Το ξύσιμο της γλώσσας με οδοντόβουρτσα μπορεί επίσης να ωφελήσει. Πλύσεις με χλωρεξιδίνη ή οδοντόκρεμα που περιέχει την ουσία μειώνουν σημαντικά το μικροβιακό φορτίο, σύμφωνα με τις οδηγίες του ειδικού. Η χλωρεξιδίνη είναι αποτελεσματική, αλλά έχει δυσάρεστη γεύση. Ακόμη, το triclosan, χρησιμοποιούμενο σε διαλύματα ή οδοντόκρεμες, συμβάλλει στην καταπολέμησή τους και δρα ενάντια στην οδοντική πλάκα. Ο συνδυασμός triclosan και φθορίου είναι πιο αποτελεσματικός. Όμως, αν το πρόβλημα προκαλείται από μικρόβια που εδρεύουν στους πνεύμονες, τον οισοφάγο και το στομάχι ή από ελαττωματική πέψη λόγω εντερικών παθήσεων, απαιτείται γενικευμένη θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται η επίσκεψη στον ειδικό για τον εντοπισμό της αιτίας της δύσοσμης αναπνοής και την υπόδειξη της ενδεδειγμένης θεραπευτικής επιλογής.
