Η ενασχόληση με το ερασιτεχνικό μποξ σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο γνωστικής βλάβης και πρώιμη έναρξη της άνοιας, σύμφωνα με μελέτη επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Cardiff, που δημοσιεύθηκε στο Clinical Journal of Sport Medicine.
Η ερευνητική ομάδα βρήκε ότι οι άνθρωποι που ασχολούνταν με την πυγμαχία (μποξ) σε νεαρή ηλικία είχαν διπλάσιο κίνδυνο βλάβης παρόμοιας με τη νόσο Αλτσχάιμερ, συγκριτικά με όσους δεν έκαναν μποξ, ενώ το άθλημα συνδέθηκε, επίσης, με πρώιμη κατά πέντε περίπου χρόνια έναρξη της άνοιας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ενδεχομένως θα πρέπει να αξιολογηθεί μια απαγόρευση σε χτυπήματα στο κεφάλι για τους ερασιτέχνες αθλητές.
Η μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει τις μακροχρόνιες επιδράσεις της ερασιτεχνικής ενασχόλησης με το μποξ στον εγκέφαλο και οι ερευνητές αναφέρουν ότι προστίθεται στον αυξανόμενο όγκο των στοιχείων που συνδέουν την άνοια με το συγκεκριμένο άθλημα και τον τρέχοντα διάλογο για τα μέτρα ασφαλείας.
«Είναι γνωστό πως το επαγγελματικό μποξ προκαλεί χρόνια τραυματική εγκεφαλική βλάβη, αλλά λίγες είναι οι μακροχρόνιες έρευνες για το ζήτημα αυτό στο ερασιτεχνικό μποξ. Η μελέτη μας, λοιπόν, παρέχει κάποια από τα καλύτερα στοιχεία που δείχνουν ότι το ερασιτεχνικό μποξ σχετίζεται με κλινικά μετρήσιμο μακροχρόνιο εγκεφαλικό τραυματισμό, που εκδηλώνεται ως πιο πρώιμη έναρξη της βλάβης που μοιάζει με τη νόσο Αλτσχάιμερ», αναφέρει ο επικεφαλής συγγραφέας και καθηγητής, Δρ. Peter Elwood.
«Η ενσωμάτωση αυξανόμενων αυστηρών ελέγχων στην ερασιτεχνική μορφή του αθλήματος, με μικρότερες περιόδους και υποχρεωτική χρήση καλύμματος στο κεφάλι, σημαίνει ότι οι πιθανότητες σοβαρού εγκεφαλικού τραυματισμού είναι αρκετά μειωμένες. Υπάρχει, όμως, μια πραγματική μακροχρόνια επίπτωση του μποξ. Η απαγόρευση των χτυπημάτων στο κεφάλι φαίνεται να είναι ένα αποδεκτό προληπτικό μέτρο, καθώς δεν θα μειώσει την ανταγωνιστική πτυχή του αθλήματος, αλλά θα διατηρήσει τα αδιαμφισβήτητα σωματικά και κοινωνικά οφέλη του», συμπληρώνει ο ειδικός.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε τη μελέτη κοόρτης Caerphilly για να συγκεντρώσει στοιχεία προβλεπτικά της γνωστικής εξασθένησης και της άνοιας. Η μελέτη βασίστηκε σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 2.500 ανδρών ηλικίας 45-59 ετών. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για 35 χρόνια και κάθε πέντε χρόνια καταγράφονταν ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά τους, η υγεία και οι δραστηριότητές τους, καθώς και οι ασθένειες που είχαν περάσει.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, λοιπόν, από ένα δείγμα 1.123 ανδρών, οι 73 ανέφεραν ότι ασχολούνταν «σοβαρά» με το μποξ όταν ήταν νεότεροι. Στην ηλικία των 75-89 ετών, το 1/3 αυτών παρουσίασαν ενδείξεις γνωστικής βλάβης, αντίθετα με το 1/5 αυτών που δεν ασχολούνταν με το άθλημα.
Αυτό αντιπροσωπεύει μια -«σημαντική» σύμφωνα με τους ερευνητές- διπλάσια αύξηση στη γνωστική βλάβη, που ανέρχεται σε σχεδόν τριπλάσια για τη βλάβη που σχετίζεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Επιπλέον, η έναρξη της άνοιας συνέβαινε κατά σχεδόν πέντε χρόνια νωρίτερα στους άνδρες που έκαναν μποξ, σε σχέση με όσους απείχαν.
Ο καθηγητής Elwood σημειώνει, τέλος, ότι παρόλο που το δείγμα των 73 ατόμων είναι σχετικά μικρός αριθμός για μελέτη, η μακροχρόνια ανάλυση των ερασιτεχνών μποξέρ είναι σπάνια, επομένως παρέχει αξιόλογα στοιχεία για τον τρέχοντα διάλογο γύρω από τους τραυματισμούς του εγκεφάλου.
Διαβάστε επίσης
Άνοια: Τι περιλαμβάνει η διατροφή που προστατεύει το μυαλό
Αποκατάσταση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο: Η εναλλακτική θεραπεία που φέρνει αποτελέσματα
Δύο αγαπημένα ροφήματα που «σώζουν» από εγκεφαλικό και άνοια – Πόσα φλιτζάνια αρκούν
