Η προγεννητική έκθεση στην παρακεταμόλη ενδεχομένως να αυξάνει τον κίνδυνο απόκτησης απογόνου με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) καθώς και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο JAMA Psychiatry.
Πρόκειται για έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστημονική ομάδα της Σχολής Δημόσιας Υγείας Bloomberg του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, με επικεφαλής την Δρ. Xiaobing Wang.
Εφαλτήριο για την έρευνα αποτέλεσε το γεγονός ότι έχουν διατυπωθεί επιστημονικές ανησυχίες για μητρική χρήση παρακεταμόλης κατά τη διάρκεια της κύησης και αυξημένο κίνδυνο διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας και διαταραχών του φάσματος του αυτισμού στους απογόνους τους. Ωστόσο, οι περισσότερες έρευνες έχουν βασιστεί σε μητρικές αυτο-αναφορές.
Στην παρούσα μελέτη λοιπόν οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας Bloomberg του Πανεπιστημίου Johns Hopkins θέλησαν να εξετάσουν τις πιθανές συσχετίσεις μεταξύ μεταβολιτών της παρακεταμόλης σε πλάσμα ομφάλιου λώρου και διαγνωσμένης από το γιατρό ΔΕΠΥ, αυτισμού, συνδυαστικά και των δύο και αναπτυξιακών αναπηριών στην παιδική ηλικία.
Ανέλυσαν στοιχεία από τη μελέτη Boston Birth Cohort, μια μακροχρόνια μελέτη για τους παράγοντες που επιδρούν στην εγκυμοσύνη και την ανάπτυξη του παιδιού, εστιάζοντας σε 996 ζεύγη μητέρας-παιδιού που είχαν ενταχθεί στο δείγμα από τη στιγμή της γέννησης και είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση στο Ιατρικό Κέντρο της Βοστόνης, από την 1η Οκτωβρίου 1998 έως τις 30 Ιουνίου του 2018.
Στο τελικό δείγμα συμπεριλήφθηκαν 257 παιδιά (25,8%) μόνο με ΔΕΠΥ, 66 (6,6%) μόνο με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, 42 (4,2%) με ΔΕΠΥ και αυτισμό, 304 (30,5%) με άλλες αναπτυξιακές αναπηρίες και 327 (32,8%) ήταν φυσιολογικά.
Οι ειδικοί μέτρησαν τρεις μεταβολίτες της παρακεταμόλης στο πλάσμα αίματος του ομφάλιου λώρου, που είχε συλλεχθεί κατά τον τοκετό. Επρόκειτο για την παρακεταμόλη, το γλυκουρονιδίο της παρακεταμόλης και την 3-Ν-ακετυλοκυστεΐνη-S-υλ-παρακεταμόλη.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες (τεταρτημόρια) ανάλογα με τα επίπεδα προγεννητικής έκθεσης στην παρακεταμόλη. Να σημειωθεί ότι σε όλα τα δείγματα πλάσματος από ομφάλιο λώρο ανιχνεύθηκε παρακεταμόλη.
Συγκριτικά με το πρώτο τεταρτημόριο, το να είναι ένα παιδί στο δεύτερο και το τρίτο τεταρτημόριο αυτό συνδέθηκε με υψηλότερες πιθανότητες διάγνωσης ΔΕΠΥ και αυτισμού.
Οι αναλύσεις ευαισθησίας και οι αναλύσεις των υποομάδων έδειξαν συνεπή συσχέτιση μεταξύ του βαθμού προγεννητικής έκθεσης στην παρακεταμόλη και της ΔΕΠΥ και της παρακεταμόλης και του αυτισμού, και μετά τη συνεκτίμηση πιθανών ν συνεισφερόντων παραγόντων, περιλαμβανομένης της ιατρικής ένδειξης για τη λήψη παρακεταμόλης κατά την κύηση, την κατάχρηση ουσιών, τον πρόωρο τοκετό και την ηλικία και το φύλο του παιδιού.
Εν κατακλείδι, η μελέτη αναδεικνύει έναν συσχετισμό μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης στην παρακεταμόλη και των δύο διαταραχών, χωρίς ωστόσο να εδραιώνει σχέση αιτίου-αιτιατού, δηλαδή ότι το συγκεκριμένο παυσίπονο ευθύνεται για τη διάγνωση ΔΕΠΥ και αυτισμού στα παιδιά.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι, ένας βασικός περιορισμός της παρούσας μελέτης είναι το υψηλό ποσοστό διάγνωσης ΔΕΠΥ και αυτισμού στα παιδιά του δείγματος, καθώς 2 στα 3 είχαν τέτοια διάγνωση, ποσοστό το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναμένεται σε ένα τυχαίο δείγμα του γενικού πληθυσμού.
