Για πολλούς γονείς, η αρχική αντίδραση είναι ότι δεν λέμε στα παιδιά τίποτα για αυτό, διότι δεν εμπλέκονται και δεν χρειάζεται να ξέρουν. Για κάποιους άλλους η αρχική σκέψη μπορεί είναι να τα πουν όλα στα παιδιά, με το πρόσχημα ότι πρέπει να ξέρουν πόσο άσχημο είναι κάτι τέτοιο (η απιστία). Σίγουρα και για εκδικητικούς λόγους.
Λοιπόν, το ζήτημα είναι το εξής: Όταν συμβαίνει κάτι αρνητικό στο σπίτι, τα παιδιά το αισθάνονται και επειδή είναι εγωκεντρικά έχουν την τάση να υποθέτουν ότι με κάποιο τρόπο το πρόβλημα οφείλεται σε κάποιο δικό τους λάθος. Και αν δεν καταστήσετε σαφές ότι ναι, κάτι δυσάρεστο έχει συμβεί, αλλά δεν είναι δικό τους λάθος – δεν ευθύνονται αυτά, τότε είναι πιθανόν να κατηγορούν τους εαυτούς τους για την οικογενειακή δυσλειτουργία. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την καλλιέργεια χαμηλής αυτοεκτίμησης και τη διάπλαση ενός παιδιού με διάφορα ζητήματα.
Η σωστή κίνηση γονικής μέριμνας είναι να επιτρέψετε να γνωρίζουν τα παιδιά σας κάποια πράγματα για τα περιστατικά. Το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να τους το πείτε (εφόσον έχει μαθευτεί ούτως ή άλλως διευκρινίζουμε), αλλά το πώς θα το κάνετε καλύτερα.
Τι να τους πείτε και τι να μην πείτε
Εάν τα παιδιά σας είναι πολύ μικρά, η αποκάλυψή σας μπορεί να σταματήσει με μια γενική αναφορά. Ξεκινήστε με μια σύντομη δήλωση ότι ο ένας από τους δύο γονείς ξεπέρασε τα όρια των σχέσεων και ο άλλος είναι αναστατωμένος για αυτό. Μετά πείτε τους για αυτό ότι:
-Δεν το προκάλεσαν αυτά.
-Δεν μπορούν να το διορθώσουν.
-Δεν μπορούν να το ελέγξουν.
-Μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους επικοινωνώντας τα συναισθήματά τους, κάνοντας σωστές επιλογές στη ζωή τους.
Αυτά τα απλά σημεία μπορούν να σταματήσουν τα παιδιά σας από το να κατηγορούν τους εαυτούς τους για τη δυσλειτουργία. Σε όλες τις περιπτώσεις, προτείνετε να έχετε συμφωνήσει εκ των προτέρων για το τι θα πείτε στα παιδιά σας και τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσετε και ότι θα τηρήσετε τη συμφωνία. Αποφύγετε λεπτομέρειες και αναφορές σε τρίτα πρόσωπα.
Εάν τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία, ίσως χρειαστεί να έχετε αρκετές συνομιλίες μαζί τους. Ενώ, αν εργάζεστε ενεργά για να θεραπεύσετε από αυτό το ζήτημα, κάνετε οικογενειακή ψυχοθεραπεία λ.χ. μπορείτε να τους πείτε και αυτό. Τώρα, αν δεχτείτε ρητά και κατηγορηματικά μια ερώτηση του τύπου «Μαμά όλο το σχολείο συζητάει ότι απάτησες τον μπαμπά με τον γυμναστή, ισχύει;», παραδεχτείτε το. Καλύτερα αδύναμος άνθρωπος παρά ψεύτης.
