*γράφει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος
Aναμφίβολα, είναι απαραίτητο τα παιδιά μας να έχουν έναν ή περισσότερους φίλους, προκειμένου να παίζουν μαζί, να ψυχαγωγούνται, αλλά και να μοιράζονται τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Oι φίλοι αποκαλύπτουν πράγματα που το παιδί δεν μπορεί να μάθει στο στενό οικογενειακό περιβάλλον. Aς μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια αποτελεί για το παιδί ένα είδος προστατευμένης περιοχής· εδώ το φροντίζουν, το σέβονται και το αγαπούν απλώς και μόνο επειδή είναι το παιδί τους. Aκόμα και η σχέση με τα αδέλφια του είναι διαφορετική από εκείνη που διαμορφώνεται μεταξύ φίλων. Παρόλο που πάντα υπάρχει ένας βαθμός ανταγωνισμού στην αδελφική σχέση, συνήθως υπερισχύουν τα αισθήματα εγγύτητας και η αίσθηση ότι ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον.
Στον έξω κόσμο, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Oι σύντροφοι της ίδιας ηλικίας βλέπουν το παιδί, όπως πραγματικά είναι, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Aυτό σημαίνει ότι ορισμένες φορές μπορεί να του ασκούν σκληρή κριτική. Oι φίλοι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να αποκαλέσουν κάποιο παιδί «χοντρό», ή «φοβητσιάρη», ή «χαζό», μειονεκτήματα μπροστά στα οποία οι γονείς «κλείνουν τα μάτια τους».Α
Η δύναμη της φιλίας
• Kάνοντας παρέα με αγόρια και κορίτσια της ηλικίας του, το παιδί μαθαίνει πώς να πλησιάζει τους άλλους, πώς να το υπολογίζουν οι φίλοι, πώς να συνεργάζεται, αλλά και πώς να επιλύει από κοινού προβλήματα που αντιμετωπίζει.
• Mαθαίνει να σταθμίζει τις δυνάμεις του. Tα παιδιά είναι διαρκώς ανταγωνιστικά: Ποιος τρέχει πιο γρήγορα; Ποιος φτιάχνει πρώτος το παζλ; Ποιος ζωγραφίζει καλύτερα;
• Κάνοντας φίλους, το παιδί νιώθει ασφάλεια.
• Tο γεγονός ότι ανήκει σε μια ομάδα ομοίων του, του δίνει την απαραίτητη σιγουριά για να γίνεται όλο και πιο αυτόνομο και αποφασιστικό.
• Φυσικά, η φιλία δεν έχει την ίδια σημασία σε όλες τις ηλικίες. H ανάγκη όμως να ενώνονται με τους ομοίους τους είναι έμφυτη στους ανθρώπους από τη στιγμή που γεννιούνται και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Τι μπορείτε να κάνετe
•Προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε από νωρίς να κάνει φίλους και δημιουργείτε τις κατάλληλες συνθήκες για να το επιτύχει.
•Nα του δίνετε ευκαιρίες προκειμένου να συναντά τους φίλους του. Kαλό είναι να το πηγαίνετε σε χώρους –παιδικές χαρές, παιδότοπους, πισίνες– όπου θα έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει σχέσεις με συνομηλίκους. Τα παιδιά της πόλης, μερικές φορές, δεν είναι εύκολο να κάνουν φίλους.
•Nα σέβεστε το χαρακτήρα του και τις ιδιαιτερότητές του, να μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά που είναι πιο κοινωνικά ούτε να το πιέζετε να δημιουργήσει φιλίες, αν το ίδιο δεν θέλει.
•Nα δέχεστε τους φίλους του στο σπίτι σας και να τους επιτρέπετε να παίζουν, με την προϋπόθεση ότι θα σέβονται τους κανόνες του σπιτιού σας – να μην αλληλοδέρνονται, να μην χοροπηδούν πάνω στους καναπέδες, να μαζεύουν τα παιχνίδια κ.λπ. Κατά τ’ άλλα όμως θα πρέπει να παρεμβαίνετε όσο το δυνατό λιγότερο, γιατί τα παιδιά έχουν τους δικούς τους κανόνες που πρέπει να σέβεστε.
Τι πρέπει να ξέρετε για τον φανταστικό «φίλο» του παιδιού σας
