Αναμφισβήτητα η αλλαγή σπιτιού, μας πλημμυρίζει με θετικά συναισθήματα και προσμονή για ψυχική «επανεκκίνηση». Ωστόσο, οι συχνές μετακομίσεις δεν έχουν την ίδια συναισθηματική βαρύτητα, ιδίως στα παιδιά. Έρευνα, μας προειδοποιεί ότι τα παιδιά που βιώνουν απανωτές αλλαγές κατοικίας πριν την ηλικία των 15 ετών, παρουσιάζουν πάνω από 40% πιθανότητες να διαγνωστούν με κατάθλιψη στη μετέπειτα ζωή τους.
Η πρόσφατη αυτή έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Psychiatry, συγκέντρωσε στοιχεία για μετακομίσεις που σημειώθηκαν από σχεδόν 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους που γεννήθηκαν στη Δανία, μεταξύ 1981 και 2001 και παρέμειναν στη χώρα κατά τα πρώτα 15 χρόνια της ζωής τους. Στη συνέχεια, παρακολούθησε τα ίδια άτομα στην ενήλικη ζωή τους και διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 35.000 από όσα συνέχιζαν να ζουν στη Δανία, είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη.
Στο πλαίσιο μιας ενδελεχούς ανάλυσης, η μελέτη επιβεβαίωσε τα υπάρχοντα στοιχεία, δείχνοντας ότι τα άτομα που ζουν σε γειτονιές χαμηλής εισοδηματικής τάξης κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, έχουν περισσότερες πιθανότητες – κατά 10% περίπου – να αναπτύξουν κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή.
Εντούτοις, οι εμπειρίες μετακίνησης κατά τη διάρκεια των παιδικών χρόνων-είτε μεταξύ είτε εντός υποβαθμισμένων ή μη υποβαθμισμένων γειτονιών- συνδέονται επίσης με σημαντικά υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης στην ενηλικίωση.
Συγκεκριμένα, τα παιδιά που μετακόμισαν μία φορά μεταξύ των ηλικιών 10 έως 15 ετών, έχουν 41% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με κατάθλιψη σε σχέση με εκείνα που δεν μετακόμισαν τότε. Επιπρόσθετα, αν ένα παιδί μετακομίσει δύο ή περισσότερες φορές μεταξύ των ηλικιών 10 και 15 ετών, ο κίνδυνος αυξάνεται σε περίπου 61%.
Η μελέτη διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άαρχους (Δανία), του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ (Ηνωμένο Βασίλειο) και του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ (Ηνωμένο Βασίλειο). Ο Clive Sabel, καθηγητής Big Data και Spatial Science στο Πανεπιστήμιο του Plymouth και πρώην διευθυντής του Big Data Center for Environment and Health στο Πανεπιστήμιο Aarhus, είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Ο καθηγητής Clive Sabel ισχυρίζεται ότι «κατά τη διάρκεια αυτών των διαμορφωτικών χρόνων, τα παιδιά χτίζουν τα κοινωνικά τους δίκτυα μέσω του σχολείου, των αθλητικών ομάδων ή άλλων δραστηριοτήτων. Κάθε φορά που πρέπει να προσαρμοστούν σε κάτι νέο μπορεί να είναι αποθαρρυντικό».
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, έως και το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με κάποια μορφή ψυχικής υγείας, ενώ η παγκόσμια οικονομική επιβάρυνση από αυτό προβλέπεται να ανέλθει σε 6 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030.
Υπάρχουσες μελέτες σε όλο τον κόσμο έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που μετακινούνται συχνότερα από τη γέννησή τους έως τα μέσα της εφηβείας τους, είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν συμπεριφορές, όπως αυτοκτονική βία, βίαιη εγκληματικότητα, κατάχρηση ουσιών και να αναπτύξουν ψυχικές ασθένειες.
Τα 60′ που προσφέρουν ψυχική ισορροπία στα παιδιά
Κατάθλιψη: Σκέψεις και συμπεριφορές που μαρτυρούν ότι νοσείτε
