Το όνειρο απόκτησης μιας οικογένειας μπορεί να γίνει πραγματικότητα για πολλά ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και καταφεύγουν στις τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, επιλέγοντας κάποια από τις μεθόδους που προσφέρονται. Ωστόσο, σύμφωνα με νεότερη μελέτη, η μελλοντική υγεία των παιδιών θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο, και ειδικότερα όσον αφορά τις συγγενείς ανωμαλίες.
Πιο συγκεκριμένα, νεότερη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Annals of Internal Medicine διαπίστωσε ότι η σύλληψη των παιδιών με τη χρήση τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής διέτρεχαν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο συγγενών ανωμαλιών, ιδίως ουρογεννητικών ανωμαλιών.
Συνολικά, στην έρευνα συμπεριλήφθηκαν περίπου 850.000 βρέφη από τα οποία τα μονήρη βρέφη είχαν αυξημένο κίνδυνο για μείζονες ουροποιογεννητικές ανωμαλίες σε σύγκριση με μονήρη βρέφη που συνελήφθησαν με φυσικό τρόπο από γονείς χωρίς προβλήματα γονιμότητας, αναφέρει σχετικά η δρ Georgina M. Chambers, του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ.
Επιπλέον, μετά τη συνεκτίμηση της γονικής υπογονιμότητας, η ενδοκυτταροπλασματική ένεση σπερματοζωαρίου (ICSI) σε γονείς χωρίς ανδρική υπογονιμότητα συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο για μείζονες ουροποιογεννητικές ανωμαλίες, ενώ υπήρξε κάποια ένδειξη αυξημένου κινδύνου για συγγενείς ανωμαλίες μετά από εμβρυμεταφορά, χωρίς ωστόσο να υπάρχει συνέπεια στα αποτελέσματα.
Η συνολική επίπτωση των συγγενών ανωμαλιών ήταν 459 ανά 10.000 μονήρεις γεννήσεις και 757 ανά 10.000 πολύδημες γεννήσεις.
«Τα ευρήματα της πρόσφατης μελέτης τονίζουν ότι θα πρέπει να ενημερώνονται οι υποψήφιοι γονείς. Το κυρίαρχο μήνυμα είναι ότι αν και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, παραμένει μικρός. Προειδοποιούμε, όμως, σχετικά με την υπερβολική χρήση της ενδοκυτταροπλασματικής ένεσης σπερματοζωαρίου χωρίς σαφείς ιατρικές ενδείξεις, δεδομένης της ανεξάρτητης συσχέτισής της με ορισμένους τύπους συγγενών ανωμαλιών» συμπληρώνει η ερευνητική ομάδα.
Πρώτος ερευνητής ήταν ο Χρήστος Βενέτης από την Εθνική Μονάδα Περιγεννητικής Επιδημιολογίας και Στατιστικής (NPESU), της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας και τη Μονάδα Ανθρώπινης Αναπαραγωγής, από το Τμήμα Μαιευτικής και Γυναικολογίας της Ιατρικής του ΑΠΘ
Εκατομμύρια παιδιά συλλαμβάνονται με εξωσωματική γονιμοποίηση και άλλες μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά αυτά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για συγγενείς ανωμαλίες, χωρίς όμως να έχει προσδιοριστεί εάν αυτές σχετίζονται με προβλήματα γονιμότητας των γονέων ή με τις θεραπείες. Εκεί ακριβώς εστίασε η συγκεκριμένη επιστημονική διερεύνηση.
«Το γεγονός ότι ο κίνδυνος οποιωνδήποτε σημαντικών γενετικών ανωμαλιών μειώθηκε όταν προσαρμόσαμε την υπογονιμότητα των γονέων υποστηρίζει την ιδέα ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της μικρής αύξησης της επίπτωσης των γενετικών ανωμαλιών μετά την τεχνολογία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής πιθανώς εξηγείται από την υπογονιμότητα των γονέων» διευκρινίζει η ερευνητική ομάδα.
Τέλος, δε διαπιστώθηκαν αυξημένοι κίνδυνοι σε βρέφη που συνελήφθησαν με πρόκληση ωορρηξίας και ενδομήτρια σπερματέγχυση.
Διαβάστε επίσης
Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή: Τι προτείνουν οι ειδικοί για τα «εγκαταλελειμμένα» έμβρυα
Γονιμότητα: Άγνοια για τους παράγοντες που την επηρεάζουν έχει 1 στους 3
