«Τον αγαπάς πιο πολύ από μένα!», «Της κάνεις πάντα όλα τα χατίρια, εμένα σπάνια», «Όλο σ’ αυτόν λες “μπράβο”», «Μόνο εκείνη σε κάνει ό,τι θέλει!». Φράσεις ειπωμένες από χείλη παιδιών. Φράσεις που κόβουν σαν μαχαίρια μητρικές συνειδήσεις γεμίζοντας άτσαλα τις πληγές με τύψεις και ενοχές. Φράσεις που πιθανότατα έχεις ακούσει αν είσαι μάνα δύο ή περισσότερων παιδιών. Κάποιες φορές τις αποδίδεις στη ζήλια με απαντήσεις του τύπου: «δεν έγινε και τίποτα κι εμένα με ζήλευε ο αδελφός μου» και κάποιες άλλες τις ξορκίζεις με ατάκες του στυλ: «Κάθε μάνα αγαπάει τα παιδιά της ακριβώς το ίδιο! Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις το ίδιο θα πονέσει».
Έχεις δίκιο. Μία μάνα αγαπάει τα παιδιά της το ίδιο. Έχεις ωστόσο αναρωτηθεί ποτέ μήπως αυτό το παραπονεμένο πλασματάκι έχει κι εκείνο τα δικά του δίκια;
Οι ενδείξεις και το «κόστος» της αδυναμίας…
Όπως επισημαίνει η Life Coach Μάρεα Λαουτάρη – Δεληγιάννη: «Τα παιδιά μας τα αγαπάμε το ίδιο όποια κι αν είναι, ό,τι κι αν κάνουν. Είναι όμως αλήθεια ότι κάποιες μητέρες έχουν αδυναμία σε κάποιο από τα παιδιά τους και δυστυχώς δεν κάνουν τίποτα για να το κρύψουν. Εάν κάνετε περισσότερα χατίρια, υποχωρήσεις, δώρα, χάδια και αγκαλιές στο ένα παιδί, αν επαινείτε πιο συχνά τις συμπεριφορές του, αν συγκρίνετε τακτικά τα παιδιά μεταξύ τους υπονοώντας (ή δηλώνοντας) ότι το ένα από τα δύο είναι το παιδί-πρότυπο, αν κλείνοντας τα μάτια και φέρνοντας μπροστά σας νοητικά το ένα παιδί και μετά το άλλο σας παιδί, παρατηρείτε ότι ο τρόπος που κοιτάτε το ένα σε σχέση με το άλλο εμπεριέχει περισσότερη λάμψη, χαρά και τρυφερότητα, τότε έχετε πέσει στην παγίδα του να ξεχωρίζετε εμφανώς τα παιδιά σας και τα πράγματα δεν είναι απλά καθώς υπάρχει κίνδυνος για την καλή συναισθηματική ανάπτυξη, αυτοπεποίθηση και αυτοεικόνα του παιδιού που δεν είναι η “αδυναμία” σας».
Το παιδί που δεν αποτελεί την αδυναμία σας μεταφράζει τη στάση σας ως ένδειξη περισσότερης αγάπης προς τον αδερφό (-η) του, κάτι που δημιουργεί συναισθηματικά τραύματα που το ακολουθούν σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του. Η σύγκριση μεταξύ των παιδιών μας οδηγεί πολύ συχνά στην ανάπτυξη ζήλιας, τσακωμών, εκρήξεων θυμού, αντιδραστικότητας και ανυπακοής, χαμηλής αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης και μελλοντικά στην πιθανότητα ανάπτυξης παραβατικότητας. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν γιατί το παιδί αισθάνεται αδικημένο, αδύναμο και λιγότερο αποδεκτό από τον ίδιο τον γονιό του (στην μόνη βέβαιη αγάπη που θα έπρεπε να έχει). Μοιάζει σαν να παίζει σε έναν αγώνα σικέ όπου δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να νικήσει οπότε επιλέγει να εκδικηθεί και να νιώσει ότι «υπάρχει» μέσω καβγάδων, ανυπακοής και βίας. Κι έτσι, τα δυο αδέρφια αναλώνονται στην κόντρα και όχι στην οικοδόμηση της μεταξύ τους σχέσης (σαν ενήλικες το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είναι αγαπημένοι και σύμμαχοι ο ένας του άλλου) ενώ το αδικημένο παιδί θα κουβαλάει στην υπόλοιπη ζωή του την αίσθηση πως δεν είναι αρκετό, δεν είναι ικανό και δεν έχει αγαπηθεί από τον μόνο άνθρωπο που θα έπρεπε να το αγαπάει χωρίς όρους και όρια. Την ίδια του την μητέρα. Μελλοντικές συνέπειες αυτού είναι πολλές φορές η προσκόλληση σε λάθος συντρόφους, η θλίψη, η εσωστρέφεια, οι εθισμοί, η αίσθηση ανικανοποίητου και η διαρκής αγωνία να αποδείξει την αξία του, συχνά με καταστροφικό τρόπο.
Όχι στην σύγκριση μεταξύ παιδιών. Ναι στους Στόχους
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το να συγκρίνεις τα παιδιά σου (και να βγάζεις καλύτερο εκείνο που σου μοιάζει) θα δημιουργήσει πρόβλημα στην ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση του άλλου παιδιού. Η σύγκριση δεν επιτρέπεται γενικότερα, πόσο μάλλον μεταξύ αδελφών. Οι έξυπνοι γονείς πρέπει να τονίζουν και να διδάσκουν στο κάθε παιδί τους ότι λόγω της μοναδικής φύσης του θα πρέπει να συγκρίνεται με τον ίδιο του τον εαυτό και όχι με άλλους ανθρώπους. Βοηθήστε το παιδί να θέσει τους προσωπικούς του στόχους (οι οποίοι θα πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, ξεκάθαροι και μετρήσιμοι) και να αγωνιστεί για την δική του βελτίωση και επιτυχία αποκλειστικά και μόνο απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό!
Με την επιστημονική υποστήριξη της Life Coach Μάρεας Λαουτάρη.
