Η ενδομήτριος ζωή φαίνεται ότι επηρεάζει την υγεία της καρδιάς στην ενήλικη ζωή. Αυτό καταδεικνύουν τα ευρήματα έρευνας από το Πανεπιστήμιο Cambridge.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι ενήλικες που κατά την ενδομήτριο ζωή τους είχαν υποστεί παρατεινόμενη υποξία – χαμηλή προσφορά οξυγόνου στα κύτταρα – είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν υψηλή αρτηριακή πίεση ή αρτηριοσκλήρυνση σε μεγαλύτερη ηλικία. Τόσο η υπέρταση όσο και η αθηροσκλήρυνση αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακών νόσων.
Η υποξία του εμβρύου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να παρουσιαστεί στις περιπτώσεις που η γυναίκα έχει διαβήτη κύησης, προεκλαμψία ή είναι καπνίστρια.
Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο καθηγητής Dino Giussani, από το τμήμα Φυσιολογίας, Εξέλιξης και Νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Cambridge. Οι ερευνητές έκαναν πειράματα σε πρόβατα εξετάζοντας μάλιστα αν υπάρχει δυνατότητα αντιστάθμισης του κινδύνου υποξίας μέσω χορήγησης βιταμίνης C σε πρόβατα που εγκυμονούσαν.
«Πρόβατα και άνθρωποι έχουν ομοιότητες ως προς την καρδιαγγειακή τους ανατομία και φυσιολογία», έγραψαν οι επιστήμονες. Στους εννέα μήνες ζωής των νεαρών προβάτων οι καρδιακές τους λειτουργίες συγκρίθηκαν με πρόβατα που γεννήθηκαν από μητέρες που κυοφόρησαν σε φυσιολογικές συνθήκες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η μειωμένη παροχή οξυγόνου παρεμπόδισε την ανάπτυξη των νεαρών προβάτων. Κατά την ενηλικίωσή τους τα πρόβατα είχαν στενότερες αρτηρίες, γεγονός που οδήγησε στην εκδήλωση υπέρτασης. Οι ερευνητές ωστόσο διαπίστωσαν πως η βιταμίνη C, αν και συμβάλλει στη μεταφορά μεγαλύτερης ποσότητας οξυγόνου μέσω του πλακούντα, εντούτοις η συνολική τη δράση είναι αμελητέα.
Οι επιστήμονες με αυτό το πείραμα αναδεικνύουν τη σημασία της πρόληψης η οποία ξεκινά πριν «από την κούνια», συγκεκριμένα πριν από την γέννηση. Επομένως σύμφωνα με τον Δρ. Giussani «όταν σχεδιάζουμε στρατηγικές για τη μείωση των καρδιαγγειακών παθήσεων στον πληθυσμό, περισσότερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην πρόληψη παρά στην θεραπεία» και πρόσθεσε πως «Η αντιμετώπιση θα πρέπει να αρχίζει όσο το δυνατόν νωρίτερα, παρά περιμένοντας την ενηλικίωση όπου η εξέλιξη της νόσου είναι μη αναστρέψιμη».
