Η ρεσβερατρόλη και η κερκετίνη είναι δύο λειτουργικά συστατικά στα οποία έχει αποδοθεί μία ιδιότητα μείωσης του λίπους σε πειράματα που πραγματοποιήθηκαν τόσο in vivo όσο και in vitro. Παρόλα αυτά, ο ταχύς μεταβολισμός τους σημαίνει ότι μόνο ένα μικρό τμήμα αυτών των ενώσεων φτάνει τελικά στα όργανα και τους ιστούς. Μια νέα μελέτη, λοιπόν, υποδεικνύει ότι ο μεταβολισμός τους δε θα πρέπει να θεωρείται ως περιορισμός στη χρήση της ρεσβερατρόλης στα πρώιμα λιποκύτταρα ούτε στη χρήση της κερκετίνης στα ώριμα λιποκύτταρα.
Για να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να πούμε ότι η ρεσβερατρόλη και η κερκετίνη είναι φαινολικές ενώσεις που υπάρχουν φυσικά στα φυτά, τα οποία τις παράγουν ως μηχανισμούς άμυνας σε απόκριση στο στρες. Μια διατροφή πλούσια σε φαινολικές ενώσεις διατηρεί την ανθρώπινη υγεία σε βέλτιστη κατάσταση και μειώνει τη συχνότητα ασθενειών, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο καρκίνος και ο διαβήτης.
Η ρεσβερσατρόλη, η οποία βρίσκεται κυρίως στα σταφύλια και τα ροφήματα που παράγονται από αυτά, στα μούρα και στους ξηρούς καρπούς, έχει διάφορες βιολογικές λειτουργίες, όπως αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, ανοσορυθμιστική, αντιδιαβητική και αντικαρκινική. Επίσης, έχει αποδειχθεί και σύμμαχος κατά της παχυσαρκίας, λόγω της μείωσης του λίπους του σώματος που διενεργεί μέσω μηχανισμών όπως η ρύθμιση της πρόσληψης τροφίμων, η τροποποίηση της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών, η ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου των λιποκυττάρων, η μείωση της φλεγμονής στον λιπώδη ιστό, η ρύθμιση της λειτουργίας των μιτοχονδρίων, η πρόκληση θερμογένεσης και η ρύθμιση του εντερικού μικροβιώματος. Παρόμοιες ιδιότητες εντοπίζονται και στην κερκετίνη, η οποία βρίσκεται σε μεγαλύτερες ποσότητες στα μήλα, τα κρεμμύδια, τα κεράσια, τα μούρα, το μπρόκολο και το τσάι.
Η φιλοσοφία του Itziar Eseberri-Barace, επικεφαλής της νέας μελέτης, πάει τις μέχρι τώρα ενδείξεις ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι συγκεκριμένοι μεταβολίτες των μορίων ρεσβερατρόλης και κερκετίνης, παραμένουν βιολογικά ενεργοί και συνεισφέρουν κατά ένα μέρος στη δράση των ενώσεων αυτών κατά της παχυσαρκίας.
«Οι ποσότητες ρεσβερατρόλης και κερκετίνης που έχουν χρησιμοποιηθεί στις περισσότερες in vitro μελέτες μέχρι σήμερα απέχουν πολύ από αυτές που πράγματι φτάνουν στους ιστούς, επομένως η χρήση δοσολογίας που άπτεται περισσότερο της πραγματικότητας είναι μία από τις καινοτόμες πτυχές αυτής της εργασίας. Επιπλέον, είναι πολύ λίγες οι μελέτες μέχρι τώρα που εξετάζουν αν οι μεταβολίτες που προκύπτουν από τον μεταβολισμό των δύο πολυφαινολών έχουν κάποια βιολογική δραστηριότητα παρόμοια με αυτή της αρχικής ένωσης», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ειδικός.
Στη διατριβή αυτή, λοιπόν, αναλύθηκε αν οι βασικοί μεταβολίτες των δύο ενώσεων στα 3T3-L1 λιποκύτταρα θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι και να συμβάλουν στην ιδιότητα μείωσης του λίπους που αποδίδεται στη ρεσβερατρόλη και την κερκετίνη. Επιπλέον, εξετάστηκαν και συγκρίθηκαν οι μηχανισμοί δράσης που είναι υπεύθυνοι για την ιδιότητα κατά της παχυσαρκίας σε κάθε ένα από τα μόρια των λιποκυττάρων. Μετά τη διενέργεια πειραμάτων, η εργασία έδειξε ότι συγκεκριμένοι μεταβολίτες και στα δύο μόρια είναι βιολογικά ενεργοί και συμβάλλουν εν μέρει σε δράση κατά της παχυσαρκίας.
«Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι όλοι οι μεταβολίτες που προέρχονται από τη ρεσβερατρόλη συμβάλλουν στην καταστολή της λιπογένεσης εξίσου με την ίδια την πολυφαινόλη. Στην περίπτωση της κερκετίνης, η επίδραση αυτή μπορεί να αποδοθεί μόνο στον θειούχο μεταβολίτη στα ώριμα λιποκύτταρα, καθώς κανένας από τους άλλους μεταβολίτες δεν αποδείχθηκε εξίσου ή πιο αποτελεσματικός από την πολυφαινόλη αυτή καθεαυτή στην καταστολή της λιπογένεσης», καταλήγει ο Δρ. Eseberri-Barace.
