Ενδυνάμωση στους μύες της πλάτης, ανακούφιση από τον πόνο στη μέση και περισσότερη καύση θερμίδων. Αυτά είναι μερικά από τα οφέλη που αποκομίζουμε, όταν αλλάζουμε κάπως τον τρόπο που περπατούμε και επιλέγουμε να το κάνουμε… ανάποδα. Το συγκεκριμένο στιλ περπατήματος κερδίζει γι’ αυτούς τους λόγους όλο και περισσότερους ένθερμους υποστηρικτές. Η ικανότητα αυτή, όμως, θα μπορούσε να προσφέρει και σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση.
Ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Wayne και το Eugene Applebaum College of Pharmacy and Health Sciences διεξήγαγαν πρόσφατα μια μελέτη σχετικά με την αξιολόγηση της κινητικότητας των συγκεκριμένων ασθενών, που δημοσιεύθηκε στο Multiple Sclerosis and Related Disorders. Συγκεκριμένα, επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη μιας νέας μεθοδολογίας, η οποία ονομάζεται «απόθεμα ταχύτητας βάδισης προς τα πίσω» (backward walking speed reserve), για τη μέτρηση της ικανότητας των ατόμων να αυξάνουν την ταχύτητα βάδισης κατά βούληση προς τα πίσω. Η αξιολόγηση αυτή μπορεί να βελτιώσει τον κλινικό έλεγχο για τις διαταραχές της κινητικότητας, τον κίνδυνο πτώσης και τη γνωστική έκπτωση σε άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση.
«Διαπιστώσαμε ότι το απόθεμα ταχύτητας βάδισης προς τα πίσω συνδέεται με τη σοβαρότητα της νόσου. Αυτό σημαίνει πως αυτοί οι ασθενείς με πιο επιβαρυμένη την κατάσταση της υγείας τους είχαν μειωμένη ικανότητα να ρυθμίζουν την ταχύτητα βάδισης προς τα πίσω. Το μέτρο αυτό συσχετίστηκε επίσης με άλλες κοινές κλινικές αξιολογήσεις της κινητικότητας. Επιπλέον, η μειωμένη ικανότητα αύξησης της ταχύτητας προς τα πίσω κατά τη βούληση του ασθενούς συσχετίστηκε με χαμηλότερη γνωστική ικανότητα, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης ταχύτητας επεξεργασίας πληροφοριών και προσοχής, γεγονός που υποδηλώνει τη δυνητική χρήση του στον έλεγχο για τη γνωστική έκπτωση, η οποία είναι επίσης συχνή στην πολλαπλή σκλήρυνση» διευκρινίζει ο Δρ Patrick Monaghan, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Wayne.
Εξετάζοντας τα νευρικά και γνωστικά υπόβαθρα των διαταραχών της κινητικότητας στα άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση, οι ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν ευαίσθητες κλινικές μετρήσεις, όπως η εφεδρεία ταχύτητας βάδισης προς τα πίσω, για να βελτιώσουν την κατανόηση και τη θεραπεία της νόσου.
«Μία από τις μοναδικές και καινοτόμες πτυχές αυτής της έρευνας ήταν ότι πρόσφερε νέες γνώσεις για την εύρεση πιο ευαίσθητων αποτελεσμάτων και μέτρων για τον έλεγχο της κινητικότητας της λειτουργίας σε άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση. Καταλήξαμε σε μια νέα αξιολόγηση κατά τη διάρκεια της ανάποδης βάδισης, που αντανακλά τη διαμόρφωση της ταχύτητας. Η ελπίδα είναι ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ευαίσθητο μέτρο για την εκτίμηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να χειριστούν τις επιλογές κινητικότητας και να ανιχνεύσουν εκείνους που διατρέχουν κίνδυνο πτώσεων και διαταραχών κινητικότητας. Εν ολίγοις, θεωρείται περισσότερο ένα προληπτικό μέτρο παρά ανασταλτικό για αυτά τα πιθανά ζητήματα» εξηγεί ο Δρ Monaghan.
«Η διερεύνηση των δεικτών του κινδύνου της πτώσης και της γνωστικής έκπτωσης που μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν στην κλινική πρακτική είναι το κλειδί για την ανίχνευση και την πρόληψη των πτώσεων πριν συμβούν» κατέληξε η Δρ Nora E. Fritz, διευθύντρια του Εργαστηρίου Νευροαπεικόνισης και Νευροαποκατάστασης και αναπληρώτρια καθηγήτρια φυσικοθεραπείας στο Τμήμα Επιστημών Υγείας στο Eugene Applebaum College of Pharmacy and Health Sciences.
Πολλαπλή Σκλήρυνση: Τα προειδοποιητικά συμπτώματα δεν είναι σωματικά – Έρευνα αποκαλύπτει
