Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, με επικεφαλής τους Carmit Levy και Tamar Golan, ανακάλυψαν ότι τα λιπώδη κύτταρα εμπλέκονται στην εξαλλαγή των κυττάρων του μελανώματος, από καρκινικά κύτταρα τοπικά εντοπισμένα σε κύτταρα που διηθούν όλο και περισσότερους ιστούς γύρω από την περιοχή της αρχικής ανάπτυξης, αυξάνοντας κατακόρυφα την πιθανότητα μεταστάσεων σε ζωτικά όργανα.
«Απαντήσαμε σε ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί τους επιστήμονες εδώ και χρόνια: Τι ωθεί το το μελάνωμα να αλλάξει μορφή και να γίνει επιθετικό και βίαιο; Όταν βρίσκεται στην επιδερμίδα, το μελάνωμα είναι αντιμετωπίσιμο. Βρίσκεται ακόμα στο πρώτο στάδιο, δεν έχει εισβάλει στο δέρμα για να εξαπλωθεί στο υπόλοιπο σώμα μέσω των αιμοφόρων αγγείων και μπορεί να αφαιρεθεί απλά χωρίς να προκαλέσει περαιτέρω ζημιά.
Το μελάνωμα γίνεται θανατηφόρο όταν “ξυπνά” και στέλνει τα καρκινικά κύτταρα στη στιβάδα του δέρματος κάτω από την επιδερμίδα, όπου μεθίστανται σε άλλα ζωτικά όργανα. Η παρεμπόδιση της διήθησης του μελανώματος είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της αντικαρκινικής έρευνας στις μέρες μας και πλέον γνωρίζουμε ότι τα λιπώδη κύτταρα εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δρ. Levy.
Για την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Science Signaling, οι ερευνητές εξέτασαν δεκάδες δείγματα από βιοψίες ασθενών με μελάνωμα, προσέχοντας ένα ύποπτο φαινόμενο: τα λιπώδη κύτταρα δίπλα στις τοποθεσίες των όγκων. Προχώρησαν ελέγχοντας τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα λιπώδη κύτταρα και σε αυτά του μελανώματος πάνω σε ένα τριβλίο και παρατήρησαν τη μεταφορά των πρωτεϊνών που επηρεάζουν τη γονιδιακή έκφραση (ωκυτοκίνες) στα κύτταρα του μελανώματος.
«Τα πειράματά μας έδειξαν ότι η κύρια επίδραση των ωκυτοκινών είναι ότι μειώνουν την έκφραση ενός γονιδίου που λέγεται miRNA211, το οποίο αναστέλλει την έκφραση ενός υποδοχέα της TDF beta του μελανώματος, μιας πρωτεΐνης που είναι πάντα παρούσα στο δέρμα. Ο όγκος απορροφά υψηλή συγκέντρωση της TGF beta, η οποία ενεργοποιεί τα κύτταρα του μελανώματος και τα κάνει επιθετικά», προσθέτει ο Δρ. Levy.
Μείζονος σημασίας είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι ερευνητές βρήκαν ένα τρόπο να εμποδίσουν αυτή την διαφοροποίηση, αφαιρώντας τα λιπώδη κύτταρα από το μελάνωμα, με αποτέλεσμα τα καρκινικά κύτταρα να ηρεμήσουν και να σταματήσουν τη μετάσταση. Μια δοκιμή σε ζωικά μοντέλα με μελάνωμα, μάλιστα, παρείχε παρόμοια αποτελέσματα. Όταν το miRNA211 μειωνόταν, η μετάσταση εντοπιζόταν και σε άλλα όργανα, ενώ όταν το γονίδιο επανεκφραζόταν, εμπόδιζε το σχηματισμό της μετάστασης.
Στην προσπάθεια ανεύρεσης κάποιου πιθανού φαρμάκου με βάση τη νέα αυτή ανακάλυψη, οι ερευνητές πειραματίστηκαν με νέες θεραπείες που αναστέλλουν τις ωκυτοκίνες και την TGF beta, αλλά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί έως τώρα για τη θεραπεία του μελανώματος.
