Οι διατροφικές διαταραχές «προειδοποιούν» πριν την διάγνωσή τους μέσω της υψηλότερης συχνότητας εμφάνισης άλλων παθολογικών καταστάσεων καθώς και με αυξημένη συνταγογράφηση άλλων φαρμάκων και σκευασμάτων αρκετά χρόνια νωρίτερα επισημαίνουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Swansea σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Psychiatry.
Τα ευρήματα αυτά ενδεχομένως βοηθήσουν στον πιο έγκαιρο εντοπισμό των νέων που κινδυνεύουν να εκδηλώσουν επικίνδυνες διατροφικές διαταραχές όπως η νευρική ανορεξία, η βουλιμία και η επεισοδιακή υπερφαγία.
Οι διατροφικές διαταραχές χτυπούν συνήθως γυναίκες και οι περισσότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται στην εφηβεία. Έχουν δε υψηλό ποσοστό θνησιμότητας των συγκεκριμένων διαταραχών σε σύγκριση με κάθε ψυχική διαταραχή, τόσο από φυσικά αίτια όσο και από αυτοκτονίες.
Η ομάδα των ερευνητών εξέτασε ανώνυμα ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία από την Ουαλία. Συνολικά 15.558 άνθρωποι είχαν διαγνωστεί με διατροφικές διαταραχές από το 1990 έως το 2017.
Βάσει την ανάλυσης τα δυο χρόνια πριν την διάγνωσή τους αυτοί οι άνθρωποι είχαν:
-Υψηλότερα ποσοστά άλλων ψυχικών διαταραχών όπως διαταραχές προσωπικότητας ή πρόσληψης αλκοόλ καθώς και κατάθλιψη.
-Υψηλότερα ποσοστά ατυχημάτων, τραυματισμών και αυτοτραυματισμών.
-Υψηλότερα ποσοστά συνταγογράφησης αντιψυχωσικών και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Επίσης αυξημένα ποσοστά λήψης σκευασμάτων για τις καούρες και άλλα πεπτικά προβλήματα, καθώς και για την δυσκοιλιότητα, καθώς και συμπληρωμάτων διατροφής όπως οι πολυβιταμίνες και ο σίδηρος.
Επομένως διερευνώντας την ύπαρξη ενός ή περισσότερους από τους παραπάνω παράγοντες μπορεί να συμβάλλει στην έγκαιρη διάγνωση των ασθενών που κινδυνεύουν από διατροφικές διαταραχές.
«Η πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση των διατροφικών διαταραχών είναι ύψιστης σημασίας» τονίζει η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ. Jacinta Tan καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Swansea και συνεχίζει: «Οι καθυστερήσεις στη διάγνωση και την αντιμετώπιση σχετίζονται με μεγαλύτερη ταλαιπωρία και φτωχά θεραπευτικά αποτελέσματα».
«Η αυξημένη συνταγογράφηση τόσο πριν όσο και μετά τη διάγνωση είναι ενδεικτική του ότι αυτοί οι ασθενείς έχουν σημαντικά περισσότερες δυσκολίες και παλεύουν με δυσάρεστες καταστάσεις. Η κατάσταση αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη για πρώιμες παρεμβάσεις για αυτούς τους ασθενείς καθώς και την ανάγκη στήριξης των γιατρών στον σημαντικό τους ρόλο» τονίζει η Δρ. Tan
