Πολλές λοιμώξεις έχουν αναγνωριστεί ως πυροδότες εγκεφαλικού επεισοδίου με τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος να έχουν συσχετιστεί πιο έντονα με το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε νέα έρευνα της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας που δημοσιεύθηκε στο Stroke.
Το γεγονός ότι οι λοιμώξεις μπορεί να πυροδοτήσουν εγκεφαλικά επεισόδια είχε παρατηρηθεί σε προηγούμενες έρευνες. Ο περιορισμός τους όμως στις οξείες λοιμώξεις και η συσχέτισή τους μόνο με τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια δημιούργησε την ανάγκη για μία μελέτη ευρύτερης κλίμακας όπως η εν λόγω, η οποία εξέτασε τις σχέσεις μεταξύ δύο άλλων τύπων εγκεφαλικού επεισοδίου, της ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας – επεισόδιο που προκαλείται από εγκεφαλικό αιμοφόρο αγγείο που υπέστη ρήξη- και ένα τύπο εγκεφαλικού επεισοδίου, της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας, η οποία οφείλεται πολύ συχνά σε ρήξη ενός ανευρύσματος ή άλλης αγγειακής δυσπλασίας.
«Οι πάροχοι υγειονομικής φροντίδας πρέπει να γνωρίζουν ότι το εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να προκαλείται από μολύνσεις», δήλωσε ο Δρ. Mandip Dhamoon, συγγραφέας και επικεφαλής της μελέτης. Διερευνώντας τις προηγούμενες βδομάδες ή μήνες της ζωής ενός ασθενούς πριν το εγκεφαλικό επεισόδιο ενδέχεται κάποιες φορές να εξηγήσει τις αιτίες πρόκλησής του σε περίπτωση που υπήρχε κάποια λοίμωξη σε εκείνο το διάστημα.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μία βάση δεδομένων με ασθενείς από το 2006 έως το 2013 η οποία κατέγραφε όλους τους ασθενείς και τα επείγοντα περιστατικά που νοσηλεύθηκαν στα νοσοκομεία της πολιτείας της Νέας Υόρκης.
Για το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο οι ερευνητές βρήκαν πως κάθε τύπος μόλυνσης που εξετάστηκε (δερματική λοίμωξη, λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, σηψαιμία, αναπνευστική λοίμωξη και λοίμωξη της κοιλιακής χώρας) ήταν πιθανό να το προκαλέσει. Ισχυρότερη σχέση παρατηρήθηκε ανάμεσα στην λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο καθώς η έρευνα έδειξε ότι ήταν υπερτριπλάσιος ο κίνδυνος εντός 30 ημερών από τη λοίμωξη. Από όλους τους τύπους μολύνσεων η σοβαρότητα του εγκεφαλικού επεισοδίου μειωνόταν όσο περισσότερος χρόνος περνούσε από τη μόλυνση.
Στις περιπτώσεις ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας, η σχέση με το περιστατικό ήταν ισχυρότερη για τις ουρολοιμώξεις, τη σηψαιμία (λοιμώξεις του αίματος) τις λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Ο τελευταίος τύπος λοίμωξης ήταν και ο μόνος που σχετίστηκε με περιστατικά υπαραχνοειδούς αιμορραγίας.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα για να καταλάβουμε γιατί και πώς οι μολύνσεις σχετίζονται με περιστατικά εγκεφαλικών επεισοδίων, διαφόρων ειδών, και αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αποσοβήσουμε αυτούς τους τύπους εγκεφαλικών επεισοδίων», δήλωσε ο Δρ. Dhamoon.
