*Γράφει η Μίνα Αγγελίνη
Για επανάσταση στην αντιμετώπιση του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη κάνουν λόγο Καναδοί επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας (UBC) ύστερα από τα ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα δοκιμών σε ποντίκια ενός χαπιού ινσουλίνης που αντικαθιστά τις καθημερινές ενέσεις.
«Αυτά τα συναρπαστικά αποτελέσματα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για την ανάπτυξη μιας συνθετικής ινσουλίνης που δεν θα χρειάζεται πλέον να εχγέεται πριν από κάθε γεύμα, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής, καθώς και την ψυχική υγεία, περισσότερων από εννέα εκατομμυρίων ινσουλινοεξαρτώμενων διαβητικών (Τύπου 1) σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο καθηγητής Anubhav Pratap-Singh, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας (UBC) και επικεφαλής της μελέτης.
Το πολλά υποσχόμενο χάπι ινσουλίνης διαλύεται στο στόμα
Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα λάστιχο που χρησιμοποιεί μια λεπτή μεμβράνη τον στοματικό βλεννογόνο.
Αυτή η μεμβράνη παρέχει μια προστατευτική επένδυση στη δόση της ινσουλίνης και της επιτρέπει να φθάσει στον προορισμό της χωρίς να χάσει στην πορεία την φαρμακευτική ουσία.
Στην τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές επινόησαν μια λύση για τη βελτίωση της απορρόφησης. Αντί ένα άτομο να καταπιεί απευθείας το χάπι, αφήνει το δισκίο να διαλυθεί μεταξύ των ούλων και του μάγουλου.
Η διάλυση επιτρέπει στην ινσουλίνη να εισέλθει στη λεπτή μεμβράνη που βρίσκεται στην επένδυση του εσωτερικού μάγουλου και στο πίσω μέρος των χειλιών.
«Για την ενέσιμη ινσουλίνη, χρειαζόμαστε συνήθως 100iu ανά δόση. Άλλα χάπια που πηγαίνουν απευθείας στο στομάχι μπορεί να χρειάζονται 500iu ινσουλίνης, η οποία ως επί το πλείστον πάει χαμένη. Αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που προσπαθούμε να επιλύσουμε», εξηγεί ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Yigong Guo.
Τα χάπια ινσουλίνης, που καταπίνονται, έχουν αργό ρυθμό απορρόφησης, με την ινσουλίνη να απελευθερώνεται σε διάστημα δύο έως τεσσάρων ωρών. Για μέτρο σύγκρισης, οι ενέσεις απελευθερώνουν πλήρως την ινσουλίνη μέσα σε 30 λεπτά έως δύο ώρες.
Δεδομένου ότι η ινσουλίνη παρακάμπτει την απορρόφηση και τον μεταβολισμό στο στομάχι, ολόκληρη η ποσότητα ινσουλίνης θεωρητικά θα έβρισκε το δρόμο προς το ήπαρ με τη νέα διαδικασία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η ινσουλίνη παράγεται στο πάγκρεας και στη συνέχεια ταξιδεύει στο ήπαρ όπου βοηθά στην επεξεργασία του σακχάρου στο αίμα.
Ένα άτομο που πάσχει από διαβήτη τύπου 1 είναι ινσουλινοεξαρτώμενο, καθώς δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη για να διαχειριστεί το σάκχαρο στο αίμα.
Επιπλέον, όσοι πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 μπορεί επίσης να χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή με ινσουλίνη, καθώς η ποσότητα της ουσίας που παράγει με φυσικό τρόπο ο οργανισμός τους μπορεί να μην είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει το αυξημένο σάκχαρό τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι καθημερινές ενέσεις στις οποίες υποβάλλονται οι ινσουλινοεξαρτώμενοι ασθενείς δρουν γρήγορα και παρέχουν άμεσα στον οργανισμό την ινσουλίνη που χρειάζονται.
Τα δισκία για την αντιμετώπιση του διαβήτη που είναι ήδη διαθέσιμα στην αγορά, μπορεί συχνά να χρειαστούν δύο έως τέσσερις ώρες για να απελευθερώσουν την απαιτούμενη δόση της ινσουλίνης.
Ωστόσο, το χάπι που αναπτύχθηκε από την ομάδα του Πανεπιστημίου (UBC) απελευθερώνει όλη την ποσότητα της της ινσουλίνης από 30 λεπτά έως δύο ώρες.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Daily Mail» επικαλούμενη την ανακοίνωση των ερευνητών, το χάπι αυτό είναι εξίσου αποτελεσματικό με τις ενέσεις ινσουλίνης.
Παράλληλα οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το χάπι μπορεί να «παραδώσει» με επιτυχία τη δόση της ινσουλίνης στο ήπαρ αντί να απωλέσει μικρή ταξιδεύοντας μέσω του στομάχου.
Οι πρώτες δοκιμές του χαπιού ινσουλίνης διεξήχθησαν σε ποντίκια και στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία στη μεταφορά ινσουλίνης στο ήπαρ, έσπευσαν να επισημάνουν οι Καναδοί ερευνητές.
Παρόμοια με την έγχυση ινσουλίνης ταχείας δράσης, το χάπι αυτό μπορεί να απορροφηθεί ύστερα από μισή ώρα και να διαρκέσει περίπου δύο έως τέσσερις ώρες», είπε ο Δρ. Alberto Baldelli, κορυφαίος συνεργάτης που συμμετείχε στην έρευνα.
Οι ερευνητές δοκίμασαν το νέο χάπι τους σε πειραματόζωα προσπαθώντας να δουν πώς θα ρέει η ινσουλίνη μέσα στον οργανισμό τους και τα αποτελέσματα των δοκιμών ήταν ενθαρρυντικά.
«Ακόμα και ύστερα από δύο ώρες, δεν εντοπίσαμε ινσουλίνη στο στομάχι των αρουραίων που συμμετείχαν στις δοκιμές», υποστήριξε ο Yigong Guo, συντάκτης της μελέτης και υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο UBC. «Εκεί ήταν όλη η ποσότητα της ινσουλίνης κι αυτός είναι ο ιδανικός στόχος, είναι πραγματικά αυτό που θέλαμε να δούμε», πρόσθεσε.
Ωστόσο, το χάπι ινσουλίνης που ανέπτυξαν οι Καναδοί επιστήμονες αυτό μπορεί να μεταφέρει στο ήπαρ όλη τη δόση της ινσουλίνης σε αντίθεση με προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες για φαρμακευτική αγωγή με ινσουλίνη δια στόματος.
Οι προηγούμενες προσπάθειες δεν απέφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα καθώς μεγάλες δόσεις της ινσουλίνης κατέληγαν στο στομάχι κι όχι στο ήπαρ.
Η Αμερικανική Διαβητολογική Ένωση έχει ανακοινώσει ότι τα διαθέσιμα χάπια για τη αντιμετώπιση του διαβήτη πρόκειται να χρησιμοποιηθούν μόνο σε πρόσθετες ενέσεις ινσουλίνης, για άτομα που χρειάζονται επιπλέον βοήθεια για τη διαχείριση της κατάστασής τους.
Αυτά τα χάπια συνιστώνται επίσης μόνο για διαβητικούς Τύπου 2.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στις ΗΠΑ, πάνω από το 10% των Αμερικανών πάσχει από διαβήτη με την πάθηση να ευθύνεται για τον θάνατο περίπου 100.000 ανθρώπων ετησίως.
Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στις HΠΑ (CDC), περίπου 37 εκατομμύρια Αμερικανοί – ή περισσότεροι από ένας στους δέκα – πάσχουν από διαβήτη. Θεωρείται η όγδοη κύρια αιτία θανάτου στη χώρα.
Πλεύρης για Προσωπικό Γιατρό: Ο πολίτης έχει μόνη υποχρέωση να εγγραφεί
Μαγιορκίνης για σχολεία: Nέα μέτρα μετά από αύξηση στα κρούσματα
