Η γήρανση παίζει ναι μεν βασικό ρόλο στην εμφάνιση της άνοιας, όμως υπάρχουν και παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο ανάλογα με την ηλικία των ατόμων και την κατάσταση της υγείας τους, σύμφωνα με νεότερη μελέτη. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο συνδυασμός αυτής της γνώσης με εξατομικευμένες παρεμβάσεις θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητες ανάπτυξης της νόσου αργότερα.
«Η άνοια είναι μια περίπλοκη ασθένεια και οι προβλέψεις για τον κίνδυνο εμφάνισης θα πρέπει να προσαρμόζονται στο κάθε άτομο ξεχωριστά», επισημαίνει η Emer McGrath από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας Galway, επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης, που αναδεικνύει τη μεταβολή αυτών των παραγόντων. «Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη χρήση βαθμολογιών πρόβλεψης κινδύνου για την άνοια, σε αντιδιαστολή με μια προληπτική προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους». Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Neurology.
Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα 4.900 Αμερικανών από τη Μελέτη Καρδιάς Framingham, ηλικίας 55 έως 80 ετών. Οι ίδιοι παρακολουθήθηκαν από την ηλικία των 65 ετών, για να διαπιστωθεί ποιοι εμφάνισαν άνοια.
Η ηλικία συγκαταλέγονταν στους καθοριστικούς παράγοντες, καθώς και ορισμένες παθήσεις. Ειδικότερα, τα άτομα 55 ετών με σακχαρώδη διαβήτη είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν άνοια αργότερα, σε σύγκριση με εκείνους χωρίς διαβήτη σε αυτήν την ηλικία.
Ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας ήταν η υπέρταση και στην ίδια ηλικία, καθώς ο κίνδυνος αυξανόταν περίπου κατά 12% με κάθε αύξηση 10 μονάδων στη συστολικήαρτηριακή πίεση των 55ρηδων.
Επιπλέον, οι πάσχοντες από κάποια καρδιαγγειακή νόσο, εκτός του εγκεφαλικού επεισοδίου στην ηλικία των 65 ετών είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια, σύμφωνα με τα ευρήματα.
Τέλος, οι συννοσσηρότητες είχαν παρόμοιο αντίκτυπο στη γνωστική εξασθένιση, ανάλογα και με την ηλικία. Οι 70χρονοι με σακχαρώδη διαβήτη και εγκεφαλικό επεισόδιο είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια, ενώ αντίστοιχα οι 80χρονοι είτε με εγκεφαλικό επεισόδιο είτε με σακχαρώδη διαβήτη είχαν από 40% έως 60% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης της νόσου.
«Αυτά τα ευρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να προβλέψουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τον μελλοντικό κίνδυνο εμφάνισης της άνοιας ενός ατόμου και να κάνουμε εξατομικευμένες συστάσεις σχετικά με αλλαγές στον τρόπο ζωής και τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου για να μειώσουμε τον κίνδυνο άνοιας αργότερα» καταλήγει η δρ Emer McGrath.
Διαβάστε επίσης
Έρευνα: Η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας στους ηλικιωμένους
Το σταθερό σωματικό βάρος μειώνει τον κίνδυνο άνοιας σε βάθος χρόνου
