Η εικόνα που έχει κανείς όταν σκέφτεται τις διατροφικές διαταραχές μπορεί να μην ανταποκρίνεται και τόσο πολύ στη σημερινή πραγματικότητα, μια και πάντα την ταυτίζουμε με μια γυναίκα και σπανιότατα με έναν άνδρα.
Μάλιστα οι άνδρες φαίνεται πως εκπροσωπούνται επαρκώς στις κλινικές δοκιμές που αφορούν τις διατροφικές διαταραχές, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open.
Το ποσοστό των ανδρών που συμμετέχει σε κλινικές δοκιμές σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας είναι «λιγότερο από το μισό που θα περιμέναμε να δούμε» τόνισε η Helen Burton, συγγραφέας της έρευνας και διευθύντρια του προγράμματος Συμπεριφορικής Υγείας του νοσοκομείου της Μασαχουσέτης. Μέρος του προβλήματος είναι ότι οι άνδρες δεν θεωρούνται το ίδιο ευάλωτοι στις διατροφικές διαταραχές όπως οι γυναίκες, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Οι κλινικές δοκιμές για τις διαταραχές επεισοδιακής υπερφαγίας μεταξύ του 2011 και 2020 συμπεριέλαβαν 20% άνδρες, σχεδόν τους μισούς από αυτούς που απαιτούνται για μία αληθινή εκπροσώπηση, τόνισε η Δρ Burton. Επιπρόσθετα, η εκπροσώπηση των ανδρών αναφορικά με τις μελέτες για την ανορεξία και τη βουλιμία είναι ακόμα χειρότερη, μιας και αποτελούν το 20% των περιπτώσεων βουλιμίας και ανορεξίας, με την συμμετοχή τους στις κλινικές δοκιμές να αγγίζει το 5% .
Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι το γεγονός πως οι γιατροί δεν εντοπίζουν εύκολα και συχνά τις διατροφικές διαταραχές στους άνδρες όπως λέει η Helen Burton, τονίζοντας παράλληλα πως ούτε αναζητούν ιατρική θεραπεία όσο συχνά το πράττουν οι γυναίκες και άρα είναι πιο δύσκολο να συμμετάσχουν σε κλινικές δοκιμές.
«Φαίνεται πως οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται στις κλινικές δοκιμές γενικότερα» τόνισε ο Δρ. Timothy Walsh, ιδρυτής του προγράμματος διατροφικών διαταραχών στο Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης. Όπως συμπλήρωσε μάλιστα, «οι γυναίκες ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στη φροντίδα της υγείας τους και έτσι έρχονται πιο κοντά στις κλινικές είτε για φροντίδα είτε για έρευνες»
Σύντομη αναδρομή
Οι πρώτες περιπτώσεις που συμπεριέλαβαν τον ανδρικό πληθυσμό στις αναφορές για ανορεξία ήταν το 1860. Από τον επόμενο αιώνα οι άνδρες αποκλείστηκαν από την έρευνα για τις διατροφικές διαταραχές ακόμα και όταν ο τομέας αναπτύχθηκε αλματωδώς με την ανάπτυξη των διαγνωστικών κριτηρίων, τη μέτρηση των συμπτωμάτων και των θεραπειών, όπως τονίζει ο Stuart Murray, διευθυντής του προγράμματος διατροφικών διαταραχών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. «Όλες αυτές οι σημαίνουσες εξελίξεις έγιναν με την πλήρη απουσία των ανδρών από οποιαδήποτε έρευνα» , τόνισε ο ίδιος προσθέτοντας πως «αυτό οδήγησε στο να υπάρχουν πιο γυναικοκεντρικά διαγνωστικά κριτήρια. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να διαγνωσθεί η ανορεξία αν δεν έχει σταματήσει η έμμηνος ρήση» κατέληξε ο ίδιος.
Πλέον όμως είναι ιδιαίτερα γνωστό πως και οι άνδρες μπορεί να αναπτύξουν ανορεξία, βουλιμία και διαταραχές επεισοδιακής υπερφαγίας, όπως οι γυναίκες, τονίζουν οι επιστήμονες.
Το ιδανικό ανδρικό σώμα
«Το ιδανικό ανδρικό σώμα είναι εξαιρετικά μυώδες, καλοσχηματισμένο και ογκώδες» τονίζει ο Murray συμπληρώνοντας πως η ονομαζόμενη «διαταραχή της διατροφής με γνώμονα τη μυικότητα περιλαμβάνει αυστηρούς κανόνες σχετικά με την καταμέτρηση των πρωτεϊνών, τον προγραμματισμό των γευμάτων, την επιμελή προετοιμασία των πιάτων και αρκετά πρωτεϊνικά συμπληρώματα». Η μόνη διαφορά, όπως τονίζουν, είναι πως οι γυναίκες επιθυμούν την αδύνατη εκδοχή τους ενώ οι άνδρες την πιο μυώδη.
Διαβάστε επίσης:
Κορωνοϊός: Γιατί αυξήθηκαν οι διατροφικές διαταραχές στους εφήβους κατά τη διάρκεια της πανδημίας
Ανορεξία – Βουλιμία: Οι διατροφικές διαταραχές που απογειώθηκαν στην πανδημία
Ανορεξία – Βουλιμία: Εκτινάχθηκαν οι διατροφικές διαταραχές εν μέσω Lockdown
