Η χρήση της αλενδρονάτης φαίνεται πως μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD).
Ένα γεγονός που υποδηλώνει τη συσχέτιση της ρύθμισης του σακχάρου στο αίμα και της ποιότητας των οστών είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος κατάγματος στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Επιπλέον, πρόσφατα ευρήματα από μελέτες σε πειραματόζωα υποδεικνύουν ότι η τροποποίηση στα κύτταρα των οστών από φάρμακα για την οστεοπόρωση επηρεάζει και τη ρύθμιση της γλυκόζης.
Έχοντας λοιπόν ως υπόθεση ότι η θεραπεία της οστεοπόρωσης μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ο Δρ Rikke Viggers και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Aalborg της Δανίας, έκαναν μια σύγκριση μεταξύ των ποσοστών των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη που έλαβαν αλενδρονάτη με εκείνους που δεν είχαν λάβει τη συγκεκριμένη θεραπεία.
Η θεραπεία αλενδρονάτης, όπως και και άλλα διφωσφονικά φάρμακα βοηθούν στην ενίσχυση των οστών, μειώνοντας τον κίνδυνο κατάγματος για τους ασθενείς με οστεοπόρωση.
Η μελέτη αφορούσε σε όλους τους ασθενείς που διαγνώσθηκαν με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στη Δανία την περίοδο μεταξύ 2008 και 2018. Κάθε ασθενής με διαβήτη συγκρίθηκε βάσει ηλικίας και φύλου με τρία υγιή άτομα του γενικού πληθυσμού. Οι μελετητές έλαβαν υπόψιν τους ακόμα και τα αρχεία συνταγογράφησης έτσι ώστε να καθοριστεί εάν οι συμμετέχοντες είχαν ποτέ λάβει την αλενδρονάτη.
Το δείγμα περιελάμβανε 163.588 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και 490.764 που δεν έπασχαν από τη νόσο, ενώ είχαν διάμεση ηλικία τα 67 έτη. Το 55% των συμμετεχόντων ήταν άντρες.
Τα αποτελέσματα
Όσον αφορά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα της ανάλυσης, όσοι έλαβαν την αλενδρονάτη ως μέθοδο θεραπείας, είχαν έως και 34% λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με εκείνους που δεν έλαβαν τη συγκεκριμένη αγωγή.
Επιπλέον, βασικό ρόλο έπαιξε και η διάρκεια λήψης της συγκεκριμένης αγωγής, καθώς η λήψη της αλενδρονάτης για τουλάχιστον 8 χρόνια, μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο έως και 53% σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν έλαβαν τη συγκεκριμένη αγωγή.
Επιπλέον, η περαιτέρω ανάλυση ανέδειξε τη συγκεκριμένη συνθήκη, καθώς όσο μεγαλύτερο το χρονικό διάστημα της λήψης του φαρμάκου τόσο λιγότερες οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου.
Πώς όμως το φάρμακο δρα και τελικά βοηθά τους ασθενείς;
Αν και οι ερευνητές δεν είναι απολύτως βέβαιοι, η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι η αλενδρονάτη έχει την ιδιότητα να μειώνει την χαμηλής διαβάθμισης φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, δύο διαδικασίες που θεωρούνται κομβικές στην ανάπτυξη της αντίστασης στην ινσουλίνη, βασικό χαρακτηριστικό του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Τέλος, οι ειδικοί σημειώνουν ότι δεν είναι ακόμα γνωστές παρόμοιες ιδιότητες και άλλων φαρμάκων για την οστεοπόρωση.
Διαβάστε επίσης:
Διαβήτης: Δύο σίγουροι τρόποι να κρατάτε το σάκχαρο υπό έλεγχο
Διαβήτης: Εννέα παράγοντες κινδύνου – Δείτε πόσο κινδυνεύετε
