Τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που καθιστούν υψηλότερο τον κίνδυνο εξαφάνισης πασχόντων από άνοια αποτυπώνει νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Ανατολικής Αγγλίας επιδιώκοντας να συνδράμει σε μελλοντικές κατευθυντήριες οδηγίες πρόληψης έναντι του μεγαλύτερου φόβου με τον οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι φροντιστές ηλικιωμένων με άνοια.
Βάσει της μελέτης, η οποία δημοσιεύεται στο Scientific Reports, οι πάσχοντες από άνοια είναι πιθανότερο να χάσουν τον προσανατολισμό τους σε περιοχές όπου τα οδικά δίκτυα είναι πυκνά και περίπλοκα.
Οι ερευνητές ανέλυσαν εκατοντάδες αναφορές στην αστυνομία για την εξαφάνιση ατόμων με άνοια και συνέκριναν την κάθε περίπτωση με το περιβάλλων οδικό δίκτυο, με ζητούμενο να καταγράψουν τη συσχέτιση μεταξύ της εξαφάνισης και του εξωτερικού περιβάλλοντος.
«Η εξαφάνιση πασχόντων από άνοια συνιστά πρόβλημα παγκοσμίως. Περίπου το 70% των ατόμων με άνοια μπορεί να εξαφανιστούν τουλάχιστον μία φορά, ενώ ορισμένοι κινδυνεύουν να χαθούν αρκετές φορές» αναφέρει ο καθηγητής Michael Hornberger της Ιατρικής Σχολής Norwich του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας.
Ο ίδιος αναφέρει ειδικά για το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου και διεξήχθη η μελέτη, ότι περίπου 40.000 άτομα με άνοια εξαφανίζονται για πρώτη φορά κάθε χρόνο και ο αριθμός αυτός είναι πιθανό να αυξηθεί παράλληλα με την προβλεπόμενη αύξηση στα ποσοστά της άνοιας στον πληθυσμό.
«Δυστυχώς, η πρώτη περίπτωση εξαφάνισης έρχεται τελείως ξαφνικά, όταν κάνουν δραστηριότητες ρουτίνας, όπως μία βόλτα με το σκύλο ή βγαίνουν για να αγοράσουν εφημερίδα από το τοπικό κατάστημα» επισημαίνει ο καθηγητής Michael Hornberger, προσθέτοντας ότι «η εξαφάνιση συνοδεύεται με κινδύνους για τη ζωή του πάσχοντος, αλλά πολύ λίγα είναι γνωστά για το τι πραγματικά κάνει τους ανθρώπους με άνοια να χάνονται».
Υπό αυτό το πρίσμα, η ερευνητική ομάδα εξέτασε αστυνομικά αρχεία σχετικά με την εξαφάνιση 210 ατόμων στο Νόρφολκ σε περίοδο τριετίας και συνέκρινε την κάθε περίπτωση με το κοντινό οδικό δίκτυο -δεδομένης της δυσκολίας προσανατολισμού που έχουν οι πάσχοντες από άνοια και του γεγονότος ότι η διάταξη των δρόμων καθορίζει σημαντικά τη δυνατότητα προσανατολισμού μας.
«Διαπιστώσαμε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα των διασταυρώσεων, όσο πιο περίπλοκες είναι αυτές οι διασταυρώσεις, και όσο λιγότερο διατεταγμένο είναι το οδικό δίκτυο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εξαφάνισης ατόμων με άνοια» σημειώνει ο μεταπτυχιακός φοιτητής της Ιατρικής Σχολής Norwich, Vaisakh Puthusseryppady.
Ο ίδιος εξηγεί πως η ερευνητική ομάδα πιστεύει πως αυτό συμβαίνει διότι «κάθε διασταύρωση αντιπροσωπεύει ένα σημείο στο οποίο ένα άτομο πρέπει να λάβει μία κρίσιμη απόφαση πλοήγησης. Όσο περισσότερες διασταυρώσεις υπάρχουν και όσο πιο περίπλοκες είναι, και όσο πιο αποδιοργανωμένο είναι το συνολικό οδικό δίκτυο, τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα για άτομα με άνοια».
Αυτοί οι παράγοντες καθιστούν πιθανότερο οι πάσχοντες από άνοια να κάνουν λάθος σε κάποια στροφή και να χαθούν.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματά τους μπορούν να συνδράμουν στην αναγνώριση ή την πρόβλεψη περιοχών όπου ο κίνδυνος εξαφάνισης είναι μεγαλύτερος και τη λήψη προληπτικών μέτρων για την αποφυγή σχετικών επεισοδίων.
Διαβάστε επίσης
Νόσος Αλτσχάιμερ: Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε θεραπεία – Τι άλλαξε η πανδημία
Άνοια: Εννέα καίριες κινήσεις που μπορούν να αποτρέψουν το 40% των περιπτώσεων της νόσου
Άνοια: Αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός για το μυαλό – και την καρδιά
