Η γκρελίνη, γνωστή και ως ορμόνη της πείνας, ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία των ηλικιωμένων από την απώλεια μυϊκής μάζας και την εκδήλωση σαρκοπενίας, βάσει έρευνας του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Πιεμόντε στην Ιταλία που παρουσιάστηκε στις εργασίες του διαδικτυακού συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ενδοκρινολογίας.
Η ερευνητική ομάδα υπό την Δρ. Emanuela Agosti διαπίστωσε κατά την έρευνα σε πειραματόζωα πως η χορήγηση συγκεκριμένης μορφής γκρελίνης συνέβαλε στην αποκατάσταση της μυϊκής μάζας και δύναμης σε γηραιά τρωκτικά.
Πρόκειται για ευρήματα, τα οποία σύμφωνα με τους υπογράφοντες τη μελέτη, θα μπορούσαν πιθανώς να οδηγήσουν στη χάραξη νέας θεραπευτικής αντιμετώπισης που θα επιτρέψει στους ηλικιωμένους να παραμείνουν σε φόρμα και υγιείς.
Η απώλεια σκελετικής μάζας που σχετίζεται με την ηλικία, ελλείψει υποκείμενης νόσου, ορίζεται ως σαρκοπενία και απειλεί την ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων. Προκαλεί απώλεια μυϊκής μάζας και λειτουργικότητας, που συχνά οδηγεί σε κακή ισορροπία, υψηλότερο κίνδυνο πτώσεων ή καταγμάτων, απώλεια κινητικότητας και ανεξαρτησίας.
Η γκρελίνη ενέχεται στη ρύθμιση του μεταβολισμού και την ενεργειακή ισορροπία μέσω της ενεργοποίησης της όρεξης, αλλά διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην προστασία από την απώλεια μυϊκής μάζας. Το σώμα παράγει δύο μορφές γκρελίνης, την ακυλιωμένη (AG) και την μη ακυλιωμένη (UnAG), ωστόσο η τελευταία δεν συνδέεται με τον υποδοχέα GHSR-1a), συνεπώς δεν αυξάνει την όρεξη.
Αυξανόμενος αριθμός στοιχείων καταδεικνύει ότι η μη ακυλιωμένη γκρελίνη επιδρά σε μη αναγνωρισμένο υποδοχέα, ο οποίος επίσης έχει ρόλο σε ορισμένες κοινές βιολογικές δραστηριότητες των δύο μορφών γκρελίνης, συμπεριλαμβανομένης μίας εντυπωσιακής προστατευτικής επίδρασης έναντι της απώλειας μυϊκής μάζας.
Τα επίπεδα της γκρελίνης μειώνονται με την πάροδο των ετών και μπορεί να ενέχονται στην εκδήλωση σαρκοπενίας, ωστόσο ο ρόλος της συγκεκριμένης ορμόνης σε αυτή τη διαδικασία δεν είχε διερευνηθεί κατά το παρελθόν.
Η Δρ. Emanuela Agosti και η ομάδα της στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Πιεμόντε προχώρησε σε σχετική έρευνα, είτε διαγράφοντας το γονίδιο γκρελίνης σε ποντίκια, είτε υπερεκφράζοντας τη μη ακυλιωμένη μορφή. Από τις σχετικές μετρήσεις που ακολούθησαν στις δύο ομάδες πειραματόζωων προέκυψε ότι αμφότερες οι παρεμβάσεις οδήγησαν σε μείωση της σχετιζόμενης με την ηλικία απώλειας μυϊκής μάζας και μυϊκής λειτουργίας.
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες τάσεις γήρανσης σε ό,τι αφορά το σωματικό βάρος και τη μυϊκή μάζα, η υπερέκφραση του γονιδίου στα πειραματόζωα οδήγησε σε καλύτερη μυϊκή δομή, απόδοση και μεταβολισμό.
«Η κατανόηση των αιτίων και των επιπτώσεων της σαρκοπενίας θα βελτιώσει την ικανότητά μας να αποτρέψουμε, να ανιχνεύσουμε και, ελπίζουμε, να διαχειριστούμε αυτήν την ασθένεια» σημειώνει η Emanuela Agosti, προσθέτοντας ότι τα ευρήματα παρέχουν ένα νέο πεδίο κατανόησης και «δείχνουν» τη μη ακυλιωμένη μορφή γκρελίνης ως έναν πιθανό θεραπευτικό στόχο μελλοντικής αντιμετώπισης.
Η σχετική μελέτη καταδεικνύει ότι η μη ακυλιωμένη μορφή γκρελίνης, ή πιθανώς φάρμακα που την μιμούνται, μπορεί να διατηρήσει τη μυϊκή λειτουργία και να μειώσει τον κίνδυνο σαρκοπενίας που σχετίζεται με την ηλικία, χωρίς να προκαλέσει αύξηση βάρους και παχυσαρκία.
Διαβάστε επίσης
Ορμονοθεραπεία: Μπορεί να «διασώσει» τη μυική μάζα
Αυτό είναι το μυστικό της αντιγήρανσης και κρατάει μόλις 10′
Η πασίγνωστη ορμόνη του στρες που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στη γήρανση
