Η Νιγηρία είναι μια χώρα με πληθυσμό 200 εκατομμυρίων ανθρώπων. Διαθέτει 500 νοσοκομειακούς αναπνευστήρες. Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έχει μόλις 3 τέτοιες συσκευές -και πληθυσμό 5 εκατ., όσο περίπου και η Λιβερία. Η οποία δεν έχει ούτε έναν αναπνευστήρα.
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά δεν πλήττει με τον ίδιο τρόπο όλο τον κόσμο. Οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι κ.λπ. εκτιμούν ότι οι φτωχότερες χώρες θα βυθιστούν στο χάος, κάτι που θα έχει οικουμενικές συνέπειες. Παρόλο που τα ίδια μέτρα προστασίας απέναντι στον ιό εφαρμόζονται πχ στη Μεγάλη Βρετανία και το Μπαγκλαντές -τυχαίο παράδειγμα- τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα τα κοινωνικά, θα είναι εντελώς διαφορετικά.
Το πρώτο που μπορεί να υποθέσει κάποιος είναι ότι η ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια για τις ήδη φτωχές χώρες θα προκαλέσει ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης προς τα πλουσιότερα κράτη, ένα κανονικό τσουνάμι εξαθλιωμένων πενήτων το οποίο θα προσλάβει ασύλληπτες διαστάσεις.
Αλλά ακόμη και η επιβολή των μέτρων είναι εξαιρετικά προβληματική στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Μια θεμελιώδης παράμετρος είναι ο συνωστισμός και δη σε πολύ κακές συνθήκες υγιεινής. Υπολογίζεται πως αυτή τη στιγμή σε παραγκουπόλεις ανά τον πλανήτη ζουν 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Στις φαβέλες της Βραζιλίας, λόγου χάριν, η πυκνότητα του πληθυσμού ανά τετραγωνικό μίλι σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει τα 800.000 άτομα. Το συγκριτικό μέγεθος για μια σύγχρονη μητρόπολη όπως η Νέα Υόρκη είναι μόλις 27.000/τετ. μίλι.
Τα πιο φτωχά κράτη, ακριβώς επειδή είναι φτωχά, δεν διαθέτουν τους απαραίτητους μηχανισμούς ώστε να ενημερώσουν επαρκώς και με την απαιτούμενη ταχύτητα τους πολίτες τους. Οι πολίτες δεν διαθέτουν την παιδεία και την πειθαρχία, ενώ και οι μηχανισμοί επιβολής των εκάστοτε κυβερνητικών αποφάσεων εύκολα παρεκτρέπεται στη βία.
Στην Κένυα οι αστυνομικοί δολοφόνησαν ένα 13χρονο παιδί επειδή βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Οι ξυλοδαρμοί είναι κάτι σύνηθες σε όσους παραβαίνουν τη διαταγή του lockdown. Ακτιβιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι στη Νιγηρία έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 18 άτομα, θύματα της υπερβολικής προθυμίας της τοπικής αστυνομίας να περιφρουρήσει την καραντίνα.
Η εσωτερική μετανάστευση είναι ένα άλλο, τεράστιο ζήτημα, με απρόβλεπτες παρενέργειες. Σε χώρες όπως η Ινδία όπου υπάρχει η γνωστή αστυφιλία για λόγους οικονομικής επιβίωσης, εξαιτίας της επιδημίας παρατηρείται το αντίστροφο ρεύμα. Κατ’ αυτό τον τρόπο, όμως, ο κίνδυνος να διευρυνθεί η διασπορά του κορωνοϊού πολλαπλασιάζεται.
Ένα άλλο ζήτημα, αυτονόητο επίσης για τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, είναι η παραοικονομία. Όσοι βιοπορίζονται ως γυρολόγοι, κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά κυριολεκτικά για ένα πιάτο φαγητό, καταδικάζονται να λιμοκτονήσουν σε συνθήκες lockdown. Όπως δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Al Jazeera, o Karsten Noko, ένας δικηγόρος από τη Ζιμπάμπουε συνοψίζοντας σε μία φράση τα αδιέξοδα αμέτρητων ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο «η επιλογή που έχεις είναι μείνεις στο σπίτι σου και να πεινάσεις εσύ κι η οικογένειά σου ή να βγεις και να παλέψεις για να επιβιώσεις».
Κορωνοϊός στην Ιταλία: Έρευνα για «σφαγή» ηλικιωμένων σε γηροκομείο με 190 νεκρούς
