Μοντέλα για τις πιθανές μελλοντικές μεταλλάξεις του κορωνοϊού δημιούργησε ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, προβλέποντας μάλιστα την ικανότητά τους να διαφεύγουν των αντισωμάτων που αναπτύσσει ο ανθρώπινος οργανισμός με τα εμβόλια και τις διάφορες θεραπείες.
Τα αποτελέσματα της μελέτης των ερευνητών, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Science» και αναπαράχθηκαν από την ιστοσελίδα medicalexpress, μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια σε όσους επιστήμονες παρακολουθούν την εξέλιξη του ιού. Η ομάδα του Χάρβαρντ διαπίστωσε, επίσης, πως η παραλλαγή Omicron, που απασχολεί τις τελευταίες εβδομάδες τον πλανήτη, περιέχει αρκετές από τις μεταλλάξεις εκείνες, οι οποίες μπορούν να νικήσουν τα αντισώματα, ωστόσο οι ερευνητές ξεκαθάρισαν πως η συμπεριφορά της Omicron θα εξαρτηθεί από την αλληλεπίδραση των μεταλλάξεων αυτών (έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 30 στην πρωτεΐνη ακίδα του ιού) με άλλα ενεργά στελέχη που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο. Κατά συνέπεια, τα ευρήματα της μελέτης τους, δεν μπορούν να βρουν άμεση εφαρμογή στη νέα παραλλαγή.
«Βάσει των ευρημάτων μας, απαιτείται μεγάλη προσοχή στην παραλλαγή Omicron, επειδή οι μεταλλάξεις της έχουν αποδειχθεί αρκετά ικανές να διαφεύγουν των μονοκλωνικών αντισωμάτων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των ασθενών και τα αντισώματα που προέρχονται από εμβόλια mRNA», ανέφερε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Τζόναθαν Έιμπρααμ, επίκουρος καθηγητής μικροβιολογίας στο Ινστιτούτο Blavatnik και ειδικός στις λοιμώδεις νόσους στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s.
Ο διαρκής πολλαπλασιαμός του ιού στους ανθρώπους, καθιστά πιθανή την ανάπτυξη νέων μεταλλάξεων, που θα μπορούν να «νικήσουν» εμβόλια και θεραπείες, συνέχισε ο Έιμπρααμ, επισημαίνοντας τη μεγάλη αξία των μαζικών εμβολιασμών στον περιορισμό εξέλιξης του SARS-Cov 2.
«Η προσέγγισή μας είναι μοναδική γιατί αντί να μελετήσουμε τις μεταλλάξεις μεμονωμένα, τις μελετήσαμε ως μέρος σύνθετων παραλλαγών που περιέχουν πολλές μεταλλάξεις ταυτόχρονα. Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να συμβαίνει και με την Omicron», τόνισε η Κάθριν Νέιμπελ, φοιτήτρια στο πρόγραμμα MD-Ph.D. του Harvard/MIT και συνεπικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Το καλοκαίρι του 2020, ο Έιμπρααμ ξεκίνησε να ερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι πιθανές μελλοντικές μεταλλάξεις, θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ικανότητα του κορωνοϊού να μολύνει τα κύτταρα και να αποφεύγει τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος. Μελετώντας τη χημική και τη φυσική δομή του ιού, αναζήτησαν σπάνιες μεταλλάξεις που βρέθηκαν σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα και σε μια παγκόσμια βάση δεδομένων με αλληλουχίες του ιού. Ακολούθως, βρήκαν συνδυασμούς πολλαπλών μεταλλάξεων που θα επέτρεπαν στον ιό να μολύνει ανθρώπινα κύτταρα, μειώνοντας ή εξουδετερώνοντας την προστατευτική δύναμη των αντισωμάτων.
Όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης, η μετάλλαξη και η εξέλιξη ενός ιού, αποτελούν φυσιολογικό μέρος της φυσικής ιστορίας του. Οι μεταλλάξεις που επιτρέπουν σε έναν ιό να αποφεύγει τα αντισώματα, είναι γνωστές ως μεταλλάξεις διαφυγής. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ερευνητές απέδειξαν ότι ο ιός μπορεί να αναπτύξει μεγάλο αριθμό ταυτόχρονων μεταλλάξεων διαφυγής, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα να συνδέεται με τους υποδοχείς που χρειάζεται για να μολύνει ένα ανθρώπινο κύτταρο.
