Τα επίπεδα σιδήρου στο αίμα ενδεχομένως να αποτελούν το κλειδί για την επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης υποστηρίζει νέα γονιδιακή έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.
Τα γονίδια που σχετίζονται με την γήρανση μπορούν να εξηγήσουν έως ένα βαθμό το διαφορετικό ρυθμό γήρανσης μεμονωμένων ατόμων υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Η διεθνής έρευνα αξιολόγησε στοιχεία από περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση υγιών επιπέδων σιδήρου στο αίμα θα μπορούσε να αποτελέσει το κλειδί της υγιούς γήρανσης και της μακροζωίας.
Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να επιταχύνουν την ανάπτυξη φαρμάκων για την μείωση νοσημάτων φθοράς, την παράταση των χρόνων υγιούς ζωής και την αύξηση των πιθανοτήτων να φτάσουμε σε βαθιά γεράματα ελεύθεροι νόσων.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και το Ινστιτούτο Αντιγήρανσης και Βιολογίας Max Planck εστίασαν σε τρεις μετρήσεις που σχετίζονται με τη βιολογική γήρανση- τη διάρκεια ζωής, τα χρόνια ζωής ελεύθερα νόσου και τη μακροζωία.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν πληροφορίες από τρία δημόσιες βάσεις δεδομένων για να επιτρέψουν μια ανάλυση με πρωτοφανή λεπτομέρεια. Η συνδυαστική βάση δεδομένων ισοδυναμούσε με τη μελέτη 1,75 εκατομμυρίων χρόνων ζωής ή περισσότερων από 60.000 μακρόβιων ανθρώπων.
Η ομάδα εντόπισε δέκα περιοχές του γονιδιώματος που συνδέονται με μεγάλη διάρκεια ζωής, υγεία και μακροζωία. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα σύνολα γονιδίων που συνδέονται με το σίδηρο υπερεκφράζονταν στην ανάλυσή τους και για τις τρεις μετρήσεις γήρανσης.
Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν την διαπίστωση αυτή με το στατιστικό μοντέλο της Μενδελιανής τυχαιοποίησης που κατέδειξε ότι τα γονίδια που εμπλέκονται στον μεταβολισμό του σιδήρου στο αίμα είναι μερικώς υπεύθυνα για την μακροζωία.
Ο σίδηρος στο αίμα επηρεάζεται από τη διατροφή και τα ασυνήθιστα υψηλά ή χαμηλά επίπεδα συνδέονται με παθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία, όπως η νόσος του Πάρκινσον, ηπατικές νόσοι και η μείωση της ικανότητας του οργανισμού να καταπολεμά τις λοιμώξεις σε μεγαλύτερη ηλικία.
Οι ερευνητές προσδοκούν ότι ο σχεδιασμός ενός φαρμάκου που θα μπορούσε να μιμηθεί την επίδραση της γονιδιακής παραλλαγής στον μεταβολισμό του σιδήρου θα μπορούσε να είναι ένα μελλοντικό βήμα στο πεδίο της αντιγήρανσης, εφιστούν την προσοχή στην ανάγκη διεξαγωγής περισσότερων μελετών.
Ο Δρ Paul Timmers από το Ινστιτούτο Usher στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δήλωσε: «Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι από αυτά τα ευρήματα, καθώς δείχνουν ότι τα υψηλά επίπεδα σιδήρου στο αίμα μειώνουν τα υγιή χρόνια ζωής και η διατήρηση αυτών των επιπέδων σε φυσιολογικά όρια θα μπορούσε να αποτρέψει βλάβες σχετιζόμενες με την ηλικία. Υποθέτουμε ακόμη ότι τα ευρήματά μας σχετικά με το μεταβολισμό του σιδήρου ενδεχομένως να εξηγούν γιατί η αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος πλούσιου σε σίδηρο έχει συνδεθεί με νοσήματα φθοράς όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις».
Οι δέκα περιοχές του γονιδιώματος που αναλύθηκαν στο πλαίσιο της μελέτης θεωρούνται υποσχόμενες για περαιτέρω μελέτες αναφορικά με την υγιή γήρανση και τη μακροζωία.
