Μία νέα αντίληψη αναδύεται αργά αλλά σταθερά μέσα από την επιστημονική κοινότητα και η οποία προτείνει την επιστροφή στην ελευθερία των αρχέγονων συνηθειών στη διατροφή και στην καθημερινότητα, σε αντίστιξη με την τήρηση κάποιας συγκεκριμένης δίαιτας και τα σκληρά προγράμματα άσκησης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ανθρωπολογίας του Χάρβαρντ, Melvin Joel Konner δεν υπάρχει ιδανική διατροφή ούτε έχει νόημα να αποφεύγεις τη μία ή την άλλη τροφή. Αντιθέτως, η λύση βρίσκεται στην απελευθέρωση από την ασφυκτικές κανονιστικές λογικές και την πιο συχνή επαφή με το περιβάλλον, αλλά και την κατανάλωση φυσικών τροφών.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
Σύγχρονες μελέτες του τρόπου ζωής εκατοντάδων ιθαγενών φυλών εμφανίζουν εξαιρετικά υγιείς τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες, ανθρώπους δηλαδή που βρίσκονται κοντά στη φύση και διατρέφονται με ό,τι υπάρχει στο περιβάλλον τους. Στην τελευταία έρευνα του τμήματος ανθρωπολογίας του LSE του Λονδίνου παρατηρήθηκε ότι οι Naga της Ινδίας καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες ανεπεξέργαστων σακχάρων (φρούτα), ενώ οι Palawa της Τασμανίας κάποιες περιόδους τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με φρέσκο κρέας ή πλούσιους σε φυτικές ίνες υδατάνθρακες (δημητριακά). Και οι δύο φυλές χαίρουν άκρας υγείας μέχρι τα γεράματα και δεν αντιμετωπίζουν τις επίκτητες ασθένειες του δυτικού κόσμου (διαβήτη, παχυσαρκία, αρτηριακή πίεση κ.λπ.).
Παρόμοιες και οι διαπιστώσεις που αφορούν την άσκηση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αμερικάνικης Αθλητιατρικής Εταιρείας ένας ενήλικας της φυλής San (Ναμίμπια) τρέχει 5 χλμ. σε ημερήσια βάση (για ψάρεμα, κυνήγι και μετακινήσεις), λιγότερα δηλαδή από όσα διανύει κατά μέσο όρο ένας Ευρωπαίος που γυμνάζεται σε γυμναστήριο. Τα αποτελέσματα όμως στην πρώτη περίπτωση αποδεικνύονται σαφώς πιο ευεργετικά για τη μεταβολική υγεία, ενώ και η αντοχή του ιθαγενή αποδεικνύεται μεγαλύτερη.
Όσο πιο ενταγμένος είναι ο τρόπος ζωής μας στον κύκλο των εποχών τόσο περισσότερο αποκλείονται τα προβλήματα των επίπλαστων συνθηκών των σύγχρονων κοινωνιών που μας δημιουργούν άγχος. Η επαφή με τη φύση, η συνειδητοποίηση ότι είμαστε μέρος του συνόλου και όχι το επίκεντρο, λειτουργεί εξισορροπητικά, ως ψυχοσωματική θεραπεία, αναφέρεται χαρακτηριστικά η τελευταία δημοσίευση της ομάδας διατροφικών ψυχολόγων του Columbia University.
