Η τήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων μπορεί να έχει επιπλέον οφέλη πλην των ψυχικών, σύμφωνα με όσα αναφέρει σε άρθρο του στο The Conversation o Duane Mellor, Επικεφαλής του Τμήματος Evidence-Based Medicine and Nutrition (Ιατρικής και Διατροφής που βασίζονται στην επιστημονική τεκμηρίωση) της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Aston στο Μπέρμιγχαμ.
Έτσι, εκτός από εξασφάλιση καλύτερης ψυχικής υγείας μέσω της παρουσίας στην Εκκλησία, οι πιστοί που τηρούν τη νηστεία της Σαρακοστής μπορούν να μειώσουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Αρκεί να προσέξουν μια σημαντική λεπτομέρεια.
Μειωμένη χοληστερόλη
Ο Mellor και η ερευνητική του ομάδα ανέλυσαν στοιχεία από πέντε βάσεις δεδομένων σχετικά με τη διατροφή που ακολουθείται κατά τη νηστεία των ορθόδοξων χριστιανών και τα αποτελέσματα στους δείκτες υγείας. (Στο πλαίσιο της έρευνας, μελέτησαν και την επίδραση στην υγεία των Μουσουλμάνων από τη «διαλειμματική νηστεία» που τηρούν οι Μουσουλμάνοι κατά το Ραμαζάνι, διαπιστώνοντας σημαντική μείωση της αρτηριακής πίεσης και του σωματικού βάρους.)
Η νηστεία συνδέθηκε με σημαντική μείωση των επιπέδων χοληστερόλης. Σύμφωνα με τον Mellor, η εξήγηση μπορεί μάλλον να δοθεί από το διατροφικό μοτίβο της Σαρακοστής, κατά το οποίο μειώνεται η κατανάλωση λίπους και αυξάνεται η πρόσληψη φυτικών ινών συγκριτικά με τη συνήθη διατροφή. Επιπλέον, σχετίστηκε και με απώλεια βάρους.
Χρειάζεται, ωστόσο, προσοχή· ο Mellor προειδοποιεί ότι το παραπάνω κέρδος μπορεί να εξανεμιστεί από την υπερκατανάλωση λιγότερο υγιεινών τροφίμων και ποτών που έπεται συνήθως της νηστείας. «Για να διατηρηθούν τα οφέλη της νηστείας, οι πιστοί θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι» τονίζει.
Photo: Shutterstock
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις σύμμαχος της δημόσιας υγείας
Αν και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν έχουν σταθεί πάντα στο πλευρό της δημόσιας υγείας, τα ευρήματα της ομάδας του Mellor υποδεικνύουν τη δυναμική συγκεκριμένων πτυχών της θρησκευτικής πίστης για την υποστήριξη ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής.
Ακόμη, σημειώνει ο ίδιος, «θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πτυχές της πίστης για την προώθηση της αυτοφροντίδας ως μέρος της θρησκευτικής πρακτικής, για τη βελτίωση της σωματικής υγείας παράλληλα με την πνευματική ανάπτυξη και ταυτότητα. Για παράδειγμα, οι θρησκευτικοί ηγέτες θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν την υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών εντός των κοινοτήτων, πέρα από τις περιόδους νηστείας, για την προώθηση της υγείας και της κοινωνικής σύνδεσης».
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πιστοί απολάβουν μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία μέσα από μια σειρά παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης του βάρους. Αυτό μπορεί να αποδοθεί εν μέρει στο ότι οι παρεμβάσεις υγείας που συνδέονται με την πίστη είναι πιο κατάλληλες από πολιτισμική άποψη και ευθυγραμμισμένες με τις πεποιθήσεις και τις ιδέες των ασθενών. Για παράδειγμα, η επιστημονική έρευνα υποδεικνύει συσχέτιση μεταξύ θρησκευτικότητας και αυτοελέγχου, η οποία μπορεί να επηρεάσει θετικά τα διατροφικά πρότυπα.
