Το 1912, ο Δρ Herbert French FRCP, δημοσίευσε ένα ογκώδες και πρωτοποριακό έργο με τίτλο «Ένα ευρετήριο διαφορικής διάγνωσης των κύριων συμπτωμάτων» που παρουσίαζε ένα πρωτόκολλο μιας αλληλουχίας έξι βημάτων για τη διασφάλιση της βέλτιστης πρακτικής της κλινικής ιατρικής σήμερα. Τα βήματα περιλάμβαναν τη λήψη ιστορικού, την εξέταση, τη σύνταξη διαφορικής διάγνωσης, εξετάσεις και έρευνες και τέλος, τη διατύπωση της τελικής διάγνωσης.
Η διαφορική διάγνωση ή διαφοροδιάγνωση είναι η πολύτιμη διαδικασία που θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες ιατρικού λάθους στην εκτίμηση καταστάσεων υγείας με παρόμοια συμπτώματα, επιτρέποντας την επιλογή κατάλληλης θεραπείας για την ανακούφιση του ασθενούς και την αποτροπή πιθανών κινδύνων. Επί παραδείγματι, η διαρκής κόπωση είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να προκληθεί από αναιμία, κατάθλιψη, καρδιοπάθεια, θυρεοειδοπάθεια, διαταραχές ύπνου κ.α.. Το κοιλιακό άλγος μπορεί να σχετίζεται με σκωληκοειδίτιδα, γαστρίτιδα, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου ή παγκρεατίτιδα ή για τη διάγνωση της υπέρτασης και συμπτώματα όπως πόνος στο στήθος, κεφαλαλγίες, ζάλη, δύσπνοια και αίσθημα κόπωσης, θα πρέπει να αποκλειστούν η νεφρική νόσος, η υπνική άπνοια και πάθηση του θυρεοειδούς.
Η διαφορική διάγνωση δεν αποτελεί την οριστική διάγνωση αλλά το αμέσως προηγούμενο βήμα από τον προσδιορισμό της αιτίας των συμπτωμάτων κατά την οποία ο γιατρός:
- θα θέσει ερωτήματα σχετικά με τα συμπτώματα
- θα επανεξετάσει το ιατρικό ιστορικό
- θα προβεί σε φυσική εξέταση
- θα σχηματίσει τη διαφορική διάγνωση, τη λίστα των πιθανών παθήσεων που σχετίζονται με τα συμπτώματα, την υγεία και τον τρόπο ζωής του ασθενούς
- θα ζητήσει πρόσθετες εξετάσεις εφόσον χρειάζονται (εργαστηριακές όπως αιματολογικές και βιοχημικές, βιοψίες, απεικονιστικές εξετάσεις όπως μαγνητική, υπερηχογράφημα ή ακτινογραφία κ.α.)
- θα εξετάσει τα αποτελέσματα συνδυαστικά με τα συμπτώματα
- θα καταλήξει στη διάγνωση.
Η απαραίτητη ασφαλιστική κάλυψη
Τα ασφαλιστικά προγράμματα διαγνωστικών εξετάσεων είναι το προϊόν που, συνδυαστικά με το βασικό νοσοκομειακό πρόγραμμα, επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο της υγείας. Εν προκειμένω δε, με το πλήθος των εξετάσεων που ενδεχομένως απαιτεί μια διαφοροδιάγνωση και τις αναγκαίες επισκέψεις σε διάφορες ιατρικές ειδικότητες, τα συγκεκριμένα προγράμματα έρχονται να καλύψουν το κενό των ασφαλιστηρίων νοσοκομειακής περίθαλψης, τα οποία καλύπτουν δαπάνες διαγνωστικών και εργαστηριακών εξετάσεων καθώς και αμοιβές εξειδικευµένων γιατρών μόνο στην περίπτωση που θα ακολουθήσει εισαγωγή και νοσηλεία.
Έτσι, ενώ ένα νοσοκομειακό πρόγραμμα θα είναι χρήσιμο για ειδικές εξετάσεις όπως βιοψίες και απεικονιστικές αλλά και στην περίπτωση που η τελική διάγνωση δείξει πρόβλημα που χρήζει νοσηλείας, δεν καλύπτει τη διαδικασία της διαφορικής διάγνωσης εν αντιθέσει με ένα πρόγραμμα διαγνωστικών εξετάσεων και ιατρικών επισκέψεων.
Τα ασφαλιστήρια πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας παρέχουν τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο να πραγματοποιήσει σε κορυφαία διαγνωστικά κέντρα τις εξετάσεις που θα υποδείξει ο θεράπων ιατρός, πάντα με τη γνωμάτευση που επισημαίνει την αναγκαιότητα συγκεκριμένων εξετάσεων. Αντίστοιχα, η ιατρική επίσκεψη καλύπτεται εφόσον σχετίζεται με υφιστάμενα συμπτώματα και όχι στο πλαίσιο ενός τακτικού ελέγχου π.χ. της καρδιακής ή πνευμονικής λειτουργίας επειδή απαιτείται από το γυμναστήριο.
Τα προγράμματα εξωνοσοκομειακής φροντίδας υγείας προσφέρονται αυτόνομα ή συμπληρωματικά στο βασικό νοσοκομειακό και συνήθως θέτουν ως προϋπόθεση οι εξετάσεις και οι ιατρικές επισκέψεις να γίνονται εντός του δικτύου υγείας της, με κάποιες εταιρείες να καλύπτουν τη διενέργειά τους σε μη συμβεβλημένες δομές υπό όρους και για ειδικούς λόγους. Ενημερωθείτε εδώ.
