Τα διαθέσιμα προγράμματα υγείας μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε ατομικά, ομαδικά και οικογενειακά.
Ατομικά προγράμματα υγείας
Πρόκειται γι’ αυτά που μπορεί να συνάψει κάποιος με δική του πρωτοβουλία. Καλύπτουν όλο το ηλικιακό φάσμα, από νεογέννητα μέχρι και άτομα 70 ετών, με την πρόσβαση ωστόσο να είναι πιο εύκολη για τους έως 55 ετών, μια και μπορούν να ασφαλιστούν απαντώντας στο σχετικό ερωτηματολόγιο, χωρίς δηλαδή να απαιτείται περαιτέρω ιατρικός έλεγχος.
Ομαδικά προγράμματα υγείας
Παρέχονται είτε από εργοδότες είτε από συλλόγους και σε αυτά ο εκάστοτε εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να συμπεριλάβει και άτομα της οικογένειάς του (σύζυγο, παιδιά) – πληρώνοντας ένα μικρό, συνήθως, αντίτιμο από τον μισθό του. Αρκετά συμβόλαια παρέχουν τη δυνατότητα επέκτασης με ένα ατομικό πρόγραμμα, με πηγές της αγοράς να σημειώνουν ότι σε αυτή την περίπτωση ο ασφαλισμένος θα πρέπει να γνωρίζει τι θα συμβεί εάν -για τον οποιοδήποτε λόγο- πάψει το ομαδικό του. Εάν, δηλαδή, θα μπορεί να επιστρέψει σε ένα ατομικό πρόγραμμα χωρίς να χρειαστεί να ξαναπεράσει ιατρικό έλεγχο.
Οικογενειακά προγράμματα υγείας
Εξασφαλίζουν το σύνολο μιας οικογένειας, παρέχοντας σημαντικές εκπτώσεις σε κάθε επιπλέον μέλος. Σημείο-κλειδί για τη συγκεκριμένη ασφάλιση είναι τι προβλέπει για τα παιδιά, όταν αυτά ενηλικιωθούν. Μπορούν, δηλαδή, να κάνουν ατομικό συμβόλαιο με τους ίδιους όρους ή θα πρέπει να λάβουν ένα άλλο πρόγραμμα που θα έχει τότε διαθέσιμο η εταιρεία; Αξίζει να αναφερθεί ότι τα παιδιά καλύπτονται έως την ενηλικίωση ή μέχρι το τέλος των σπουδών, στα 25 τους.
Είτε έχετε ατομικό είτε ομαδικό ή οικογενειακό πρόγραμμα υγείας, υπάρχουν μερικά βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχετε υπόψη σας πριν συνάψετε το συμβόλαιο.
1) Διάρκεια
Η διάρκεια των επίμαχων προγραμμάτων είναι είτε ισόβια, με τον ασφαλισμένο να διατηρεί το ίδιο συμβόλαιο, ανεξαρτήτως εάν η εταιρεία σταματήσει να τα προσφέρει σε νέους πελάτες και ετήσια, με το κόστος να αναπροσαρμόζεται στη βάση ορισμένων παραδοχών, όπως:
– Την ηλικία του ασφαλισμένου: Κατά κανόνα, όσο μεγαλώνει ένας άνθρωπος τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να εκδηλώσει κάποιο πρόβλημα υγείας, για την αντιμετώπιση του οποίου θα χρειαστεί νοσηλεία. Ετσι, χρόνο με τον χρόνο, το ασφάλιστρο αυξάνεται, συνήθως από 1% έως και 3%, ανάλογα με τις προβλέψεις και τα στατιστικά δεδομένα που χρησιμοποιεί η εκάστοτε εταιρεία.
– Τον ιατρικό πληθωρισμό: Με τα χρόνια, το κόστος θεραπείας, διάγνωσης, περίθαλψης και εν γένει νοσηλείας, αυξάνεται εξαιτίας και της συνεχούς εξέλιξης των ιατρικών μεθόδων και πρακτικών που εφαρμόζονται.
2) Oριο κάλυψης
Πρόκειται για το μέγιστο ποσό εξόδων που μπορεί να καλύψει μια ασφαλιστική εταιρεία για μια νοσηλεία. Το όριο είναι συνήθως μεγαλύτερο στα ατομικά και μικρότερο στα ομαδικά προγράμματα, με τα τελευταία ωστόσο να δίνουν τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο να τα επεκτείνει με ένα ατομικό, πετυχαίνοντας έτσι μεγαλύτερο όριο κάλυψης (από τα 20.000 ευρώ έως και στο 1,5 εκατ. ευρώ). Αξίζει να αναφερθεί ότι η κάλυψη υπολογίζεται είτε κατά περίπτωση, είτε για το σύνολο του προγράμματος, με στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς να συστήνουν το μεγαλύτερο όριο κατά περίπτωση, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος εξάντλησης του ποσού σε περίπτωση διαδοχικών νοσηλειών.
3) Απαλλαγή
Προκειμένου τα ασφάλιστρα να είναι πιο προσιτά τα περισσότερα συμβόλαια προβλέπουν ένα αρχικό ποσό εξόδων, το οποίο δεν αποζημιώνεται και πληρώνεται από τον ίδιο τον ασφαλισμένο. Εστω, δηλαδή, ότι το κόστος μιας νοσηλείας κυμαίνεται στα 8.000 ευρώ. Εάν προβλέπεται απαλλαγή 1.000 ευρώ τότε ο ασφαλισμένος θα αποζημιωθεί για τα 7.000 ευρώ. Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, όλα τα προγράμματα που έχουν απαλλαγή προβλέπουν και παράλληλη χρήση του δημόσιου ταμείου. «Σε αρκετές περιπτώσεις, δε, η επίμαχη χρήση ισούται με μηδενική συμμετοχή του ασφαλισμένου εάν επιλέξει ένα συμβεβλημένο με την εταιρεία νοσοκομείο», σχολιάζουν χαρακτηριστικά.
4) Ποσοστό κάλυψης
Πρόκειται για το ποσοστό επί των συνολικών εξόδων που αποζημιώνει η ασφαλιστική εταιρεία. Οπως υπογραμμίζουν τα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να γνωρίζουν εάν η εταιρεία, μετά την αφαίρεση της απαλλαγής, καλύπτει το 100% των εξόδων και, επίσης, εάν το συγκεκριμένο ποσοστό ισχύει και στην περίπτωση νοσηλείας στο εξωτερικό. Και αυτό γιατί το κόστος στην προκειμένη περίπτωση είναι σημαντικά υψηλότερο, με τις εταιρείες να προβλέπουν μία κάλυψη πέριξ του 80%-90%.
5) Προέγκριση νοσηλείας
Κάποιες ασφαλιστικές εταιρείες ζητούν από τον ασφαλισμένο προέγκριση για συγκεκριμένες νοσηλείες, προκειμένου να μπορέσουν στη συνέχεια να «ξεκλειδώσουν» την αποζημίωση. Πρόκειται για μία διαδικασία η οποία καλό θα ήταν να κοινοποιείται πριν από το συμβάν, έτσι ώστε να αποφεύγονται τυχόν προστριβές.
6) Εξαιρέσεις και αναμονές
Ολα τα προγράμματα υγείας περιλαμβάνουν εξαιρέσεις, αλλά και αναμονές κάλυψης. Για παράδειγμα, οι γυναικολογικές επεμβάσεις (λαπαροσκοπικές κ.ά.) έχουν στις περισσότερες εταιρείες 12 μήνες αναμονή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν χρειαστεί να πραγματοποιήσετε μια τέτοια επέμβαση τους πρώτους έξι, επτά ή οκτώ μήνες που έχετε ασφαλιστεί, δεν θα έχετε κάλυψη. Αυτή ουσιαστικά αρχίζει να τρέχει μετά την πάροδο του 12μήνου. Στην περίπτωση, δε, που επιλέξετε να «κόψετε» το συμβόλαιο ή να αλλάξετε εταιρεία το κοντέρ μηδενίζεται και έτσι οι χρονικές αναμονές υπολογίζονται από την αρχή. Αξίζει να αναφερθεί ότι αυτό ισχύει, τόσο στα ισόβια όσο και στα ετήσια προγράμματα, με τις επίμαχες αναμονές να εξαιρούνται της ανανέωσης κάθε χρόνο. Οπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς, τα ομαδικά προγράμματα συχνά επιτρέπουν στον ασφαλισμένο να καλύψει κάτι που το ατομικό του πρόγραμμα δεν του επιτρέπει. Μία επέμβαση μηνίσκου, για παράδειγμα, για την οποία στο ατομικό πρόγραμμα θα οριζόταν αναμονή επταετίας θα μπορούσε κάλλιστα να καλυφθεί από το ομαδικό πρόγραμμα.
7) Extra benefits
Πολλές εταιρείες προσφέρουν εκπτώσεις στους πελάτες τους με προγράμματα υγείας. Αυτές επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στον κλάδο του αυτοκινήτου, με τη διευκόλυνση να αγγίζει το 10%, αλλά και σε παροχές στην ασφάλιση κατοικίας.
