Στις περισσότερες περιπτώσεις των ασθενών που παρουσιάζουν ενδοδιαφυγή τύπου II δεν απαιτείται θεραπεία, παρά μόνο τακτική ιατρική παρακολούθηση. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις, χρειάζεται αντιμετώπιση με προηγμένες αναίμακτες τεχνικές
