*Γράφει ο Βασίλης Τσακίρογλου
Το εάν υπάρχει ή υπήρξε ζωή σε κάποιον πλανήτη εκτός της Γης είναι ένα ζήτημα που απασχολεί την ανθρωπότητα επί αιώνες, αν όχι χιλιετίες. Με απελπιστικά αργό ρυθμό σημειώνεται μια κάποια ελάχιστη πρόοδος στη γνώση μας για την καταγωγή του σύμπαντος και του ανθρώπινου είδους. Ωστόσο, υπάρχει πλήθος θεμελιωδών ζητημάτων, στα οποία βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι μιας γνωσιακής Μαύρης Τρύπας.
Το ακανθώδες ερώτημα εάν μπορεί να συντελεστεί μια κανονική σεξουαλική πράξη σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας μεταξύ δύο (ή και πλέον των δύο) αστροναυτών, παραμένει επί της ουσίας αναπάντητο -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στους επίσημους οργανισμούς διαστήματος και κυρίως την παραδοσιακά πουριτανή NASA, η οποία τηρεί παγίως σιγήν ιχθύος γύρω από το space sex.
Βεβαίως, κάποιοι θεωρούν ότι το σφάλμα ξεκινά από το ίδιο το ερώτημα. Το οποίο θα πρέπει να αναδιατυπωθεί σε ρεαλιστική βάση, όχι γενικώς αν «υπάρχει σεξ στο διάστημα;», αλλά πολύ πιο συγκεκριμένα, ως εξής: «Αυνανίζονται οι αστροναύτες; Και εάν ναι, πώς καταφέρνουν να ολοκληρώσουν την αυτο-ερωτική τους
δραστηριότητα;»
Η έλλειψη βαρύτητας και… ο κρυπτονίτης
Η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος, ενώ η απουσία ιδιωτικού χώρου και δυνατότητας απομόνωσης δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την αυτοϊκανοποίηση -εάν και εφόσον επιθυμεί να επιδοθεί σε αυτήν το μέλος μιας διαστημικής αποστολής.
Πιο συγκεκριμένα, η μηδενική βαρύτητα δυσχεραίνει τη συγκέντρωση του αίματος στα αγγεία τα οποία διογκώνονται και προκαλούν τη στύση του πέους. Σε συνθήκες διαστημικής πτήσης, το αίμα τείνει να ανεβαίνει πολύ πιο εύκολα στον εγκέφαλο του (και της) αστροναύτη.
Υπάρχει όμως καταγεγραμμένη μια πολύτιμη μαρτυρία. Σε συνέντευξή του σε γνωστό περιοδικό, ο Αμερικανός αστροναύτης Μάικ Μουλέιν ανέφερε για το επίμαχο ζήτημα ότι «σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, μία από τις αλλαγές που υφίσταται ο οργανισμός είναι η μετατόπιση των υγρών. Το αίμα και το νερό στο σώμα σου βρίσκονται σε ισορροπία, αλλά στο διάστημα τα κάτω άκρα αδυνατίζουν, ενώ πχ το στήθος μιας γυναίκας φουσκώνει. Όσο για τη στύση, ναι, υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες ξύπνησα από τον ύπνο μου τόσο ερεθισμένος ώστε θα μπορούσα να διαπεράσω τοίχο από κρυπτονίτη [σσ: Κρυπτονίτης είναι ένα φανταστικό υλικό, πανίσχυρο, άθραυστο και αδιαπέραστο, το οποίο μπορεί να καταβάλει ακόμη και τον Σούπερμαν].
Ο Μουλέιν διαβεβαιώνει ότι ένας αστροναύτης έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα να τον απασχολούν, όπως πχ το να μην καταστρέψει τον εξοπλισμό αξίας δισεκατομμυρίων με κάποιον εσφαλμένο χειρισμό, παρά να διευθετήσει την εκάστοτε σεξουαλική του διέγερση.
Όσο για την ερώτηση εάν γνωρίζει συναδέλφους του που να το έχουν κάνει στο διάστημα, ο Μάικ Μουλέιν είναι κατηγορηματικός: «Σεξ στο διάστημα δεν μπορείς να κάνεις, παρόλο που υπάρχουν μικτά πληρώματα. Και όχι επειδή μας παρακολουθούν διαρκώς οι κάμερες, αλλά διότι απλώς δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για μια ερωτική συνεύρεση».
Γενικότερα, οι εξομολογήσεις αστροναυτών σε πρώτο πρόσωπο σχετικά με το σεξ στο χώρο εργασίας τους μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οπότε η επιστήμη δεν έχει επαρκές υλικό προς μελέτη και εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων.
Η έρευνα του 2014
Παρόλ’ αυτά, το 2014 δημοσιεύτηκε στο «Δελτίο Γυναικείας Υγείας» (Journal of Women’s Health) το πόρισμα μιας μεγάλης έρευνας με αντικείμενο το πώς ο ανθρώπινος οργανισμός προσαρμόζει τις σεξουαλικές και αναπαραγωγικές λειτουργίες στις εντελώς ιδιαίτερες συνθήκες μακρόχρονης διαβίωσης στο διάστημα.
Μια ομάδα επιστημόνων εξέτασε κατ’ αρχάς το πρόβλημα της αυξημένης και παρατεταμένης έκθεσης σε ακτινοβολίες εντός των διαστημοπλοίων και των δορυφόρων -πάντοτε υπό το πρίσμα των επιπτώσεων στη σεξουαλική και αναπαραγωγική δραστηριότητα των αστροναυτών.
Εξίσου σημαντική θεωρείται η επίδραση της μικροβαρύτητας και της ψυχικής πίεσης στην ποιότητα του σπέρματος. «Η σπερματογένεση των ανδρών ενδέχεται να επηρεαστεί αρνητικά εξαιτίας της ακτινοβολίας» αποφαίνεται η μελέτη, επικαλούμενη εργαστηριακή παρατήρηση σε χοιρίδια.
Στην ίδια μελέτη, πάντως, οι συντάκτες σημειώνουν ότι «πολύ λίγα είναι γνωστά για τη σεξουαλική δραστηριότητα στο διάστημα. Η έλλειψη συχνής εκσπερμάτωσης έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη συγκέντρωση εναποθέσεων στον προστάτη, γεγονός που ενδέχεται να ευνοήσει την ανάπτυξη βακτηρίων». Επομένως, το ευκόλως εννοούμενο συμπέρασμα -υπό τύπον έμμεσης ιατρικής παραίνεσης- είναι η τακτική εκσπερμάτωση για τους άρρενες αστροναύτες. Με άλλα λόγια, η προτροπή προς την αυνανιστική δραστηριότητα, για το καλό του προστάτη.
Η προσέγγιση του κινηματογράφου
Πέραν της επιστήμης, απαντήσεις για το σεξ εντός κάποιου διαστημοπλοίου ή δορυφόρου στο διάστημα, έχει αποπειραθεί να παράσχει η καλλιτεχνική φαντασία, και ιδιαιτέρως ο κινηματογράφος.
Η θρυλική «Μπαρμπαρέλα» με τη Τζέιν Φόντα ήδη από το 1968 περιπλανιόταν στο σύμπαν, σε τροχιά από τον έναν οργασμό στον άλλον. Κάπως πιο μπλαζέ και σαρκαστικός, ο Ρότζερ Μουρ ως Τζέιμς Μποντ στο «Επιχείρηση Moonraker» κατάφερε να ρίξει στο αιωρούμενο κρεβάτι του το bond girl, για τα επινίκια στο φινάλε άλλης μιας επιτυχημένης αποστολής.
Σε μια πιο ρουστίκ εκδοχή, στην ελληνική υπερπαραγωγή του 1980 «Ο Κώτσος και οι Εξωγήινοι», εκτός από τον Κούλη Στολίγκα σε ρόλο-παρωδία του Κυβερνήτη Κερκ από το Star Trek και τον Νίκο Τσούκα ως Σποκ, εμφανίζεται ο Κώστας Βουτσάς ο οποίος μυείται στα σεξουαλικά μυστικά του διαστήματος. Ο «Κώτσος» μαθαίνει ότι στα διαστημόπλοια η σωματική ένωση μεταξύ εραστών έχει αντικατασταθεί από καλώδια και πρίζες. Και όταν ξεμοναχιάζει στο υποτιθέμενο πιλοτήριο μια καλλίγραμμη αστροναύτισσα, την παρασύρει στο δρόμο της λαγνείας πατώντας το ειδικό ερωτικό πλήκτρο στα οπίσθιά της. Λέγοντάς της ταυτόχρονα το αμίμητο «γεια σου διαστημομάνουλο […] να χαρείς την πρίζα σου. Κι εγώ θα σου δώσω το φις μου, που ‘ναι τριπολικό. Τριπολικό -τριπολιτσιώτικο».
