Πολλοί από εμάς ενδεχομένως να γυρνάμε πίσω για να ελέγξουμε αν τελικά κλειδώσαμε σωστά το σπίτι ή αν κλείσαμε το μάτι της κουζίνας. Πότε όμως αυτό θα μπορούσε να προμηνύει μια ψυχική κατάσταση που χρειάζεται φροντίδα; «Υπάρχουν ανησυχίες που λειτουργούν ως ένα μέσο προφύλαξης από κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο. Ένας άνθρωπος, όμως με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (obsesivve compulsive disorder) ανησυχεί υπερβολικά και γι΄αυτό αυτή η αγχώδης διαταραχή λέγεται και άτυπα η «διαταραχή της ανησυχίας». Οι σκέψεις του ατόμου δεν είναι λογικές και δεν μπορεί με τίποτα να ανακουφιστεί από αυτές. Το άτομο ασχολείται περισσότερο από μια ώρα με τις ιδεοληψίες, αναβάλει πράγματα και τελικά περιορίζεται στο σπίτι» εξηγεί η κυρία Μπαρμπάκου Κατερίνα, Ψυχοθεραπεύτρια.
Γνωρίσματά της θα μπορούσαν να εντοπιστούν ήδη και από την παιδική ηλικία, με τη μορφή της εμμονής με τον έλεγχο ή με την τελειομανία, συμπληρώνει η ειδικός. Άλλες πιεστικές και στρεσογόνες καταστάσεις θα μπορούσαν εξίσου να αποκαλύψουν το πρόβλημα. Υπάρχει ακόμη ένας μύθος που συνοδεύει την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο που ο περίγυρος αντιμετωπίζει τον πάσχοντα. Η κυρία Μπαρμπάκου εξηγεί αναλυτικά ποια είναι αυτή η παρανόηση, αλλά και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του περιβόητου OCD;
Όλες οι απαντήσεις στο podcast που ακολουθεί:
